Το Σωματείο κινδυνεύει με κλείσιμο

Πιο κάτω ανάρτηση του Ν. Χριστοδούλου στο προσωπικό του λογαριασμό στο facebook:

Η έλλειψη σεβασμού προς τον αγνό φίλαθλο της ΟΜΟΝΟΙΑΣ έχει φτάσει σε ανησυχητικά επίπεδα. Τα δε μέλη του σωματείου παραπληροφορούνται εδώ και χρόνια. Καταρχήν, λογιστικώς ομιλούντες η ΟΜΟΝΟΙΑ δεν ικανοποιεί τη θεμελιώδη παραδοχή ετοιμασίας των οικονομικών καταστάσεων, αυτή της συνεχιζόμενης δραστηριότητας. Σύμφωνα με τη συγκεκριμένη παραδοχή το σωματείο μας δεν είναι σε θέση να ανταποκρίνεται στις άμεσες οικονομικές του υποχρεώσεις. Κινδυνεύει με κλείσιμο. Η πρώτη ευθύνη ενημέρωσης των μελών κατά πρώτο λόγο και του αγνού ΟΜΟΝΟΙΑτη κατά δεύτερο, ανήκει στη διοίκηση του σωματείου και η δεύτερη περιλαμβάνεται στην έκθεση των ελεγκτών των οικονομικών καταστάσεων. Μια τέτοια ενημέρωση έπρεπε να γινόταν επίσημα στην τελευταία ετήσια γενική συνέλευση του σωματείου, που έγινε αν θυμάμαι καλά, τον Ιούλιο του 2014. Κάτι τέτοιο δεν έγινε ποτέ.

Το σλόγκαν του σωματείου σε σχέση με το σχέδιο προπώλησης των εισιτηρίων διαρκείας 2+1 αποδεικνύει του λόγου το αληθές. Αγοράστε σήμερα, λέει, για να σώσετε την ΟΜΟΝΟΙΑ μας. Σε οποιοδήποτε ευρωπαϊκή χώρα, (εκτός από Ελλάδα και Κύπρο), η συγκεκριμένη πολιτική, θα αποτελούσε ξεκάθαρη παράβαση των κανόνων προστασίας του καταναλωτή. Πως μπορεί κάποιος να προπωλεί σήμερα παραστάσεις θεάτρου ή συναυλίας, που θα λάβουν χώρα στη διάρκεια των επόμενων τριών ετών, αλλά υπάρχει η σοβαρή πιθανότητα, σε λίγους μήνες από τώρα, οι πρωταγωνιστές των παραστάσεων να έχουν αποχωρήσει; Αυτό, στο δικό μου κόσμο, αποτελεί στυγνή εκμετάλλευση του ΟΜΟΝΟΙΑτη.

Υπάρχουν αυτοί που θα υποστηρίξουν ότι σήμερα η συγκεκριμένη προπώληση αποτελεί τη μόνη βασική πηγή εισροής σοβαρού εισοδήματος. Δεν θα διαφωνήσω. Σε αυτό που διαφωνώ κάθετα είναι ο τρόπος που γίνεται. Η κατάσταση απαιτεί την πραγματοποίηση έκτακτης Γενικής Συνέλευσης για επεξήγηση της τραγικής κατάστασης (δεν μιλώ για το πόσο του χρέους αλλά για το τι πραγματικά θα γίνει (οι αρνητικές συνέπειες) σε περίπτωση μη ανταπόκρισης του σωματείου στις υποχρεώσεις του (αφαίρεση βαθμών, διαβάθμιση κλπ.). Μετά από μια τέτοια ενημέρωση, τα μέλη θα αποφασίσουν για το τι μέλλει γενέσθαι. Αν, κάποιος θα ήθελε να προαγοράσει τα εισητιρία διαρκείας του για την επόμενη τριετία, τότε θα το έκανε με δική του απόφαση και όχι γιατί του το έχει επιβάλλει κάποιος άλλος.

Καταληκτικά, είμαστε απλά ερασιτέχνες. Έχουμε μπερδέψει την αγάπη για το σωματείο με τις ικανότητες διοίκησής του. Θα το ξαναγράψω για άλλη μια φορά. Εκεί που σταματά η λογική, ξεκινά η διοίκηση του ΑΣΟΛ.