Revolutionario: Γιατί έτσι γουστάρει


revolutionario

revolutionario

Στην παιδική μου ηλικία στις αλάνες, στους δρόμους, στο σχολείο, στο σπίτι, η ζωή μου ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με την στρογγυλή θεά. Με το πέρας του χρόνου και “χαραμίζοντας” αμέτρητες μέρες κατέλαβα πως αύτη η τρέλα για το ποδόσφαιρο που είτε με τον ένα είτε με τον άλλο τρόπο έχει ο κάθε ένας από μας εξελίχτηκε καταστροφική γι’ αυτόν. Αφού πήραμε την μορφή της μαριονέτας το ποδόσφαιρο από ένα ωραίο άθλημα όπου η μάζα του κόσμου μπορούσε να δεθεί μαζί του και να ζήσει απίστευτες στιγμές μετατράπηκε σε ένα καλοστημένο κουκλοθέατρο με τους κουκλοπαίχτες εκατομυριούχους επιχειρηματίες να κάνουν με το έτσι θέλω κουμάντο στο λαοφιλέστερο άθλημα στον κόσμο. Όλα αυτά με ανάγκασαν να γυρίσω τις πλάτες μου σε αγώνες εθνικών και διασυλλογικών ομάδων σε Παγκόσμιους ή Ευρωπαϊκούς αγώνες ακόμα και σε παιχνίδια της ίδιας της μιας και μοναδικής ομάδας. Ολόκληρα ενενηντάλεπτα  με θολωμένο από τις φωνές κεφάλι από την έλλειψη οξυγόνου χωρίς να νιώσω την παραμικρή ανάγκη να κοιτάξω στο γήπεδο.

Το γήπεδο είναι ο καθρέφτης μας έλεγαν.

Και ναι είχαν δίκαιο. Γι’ αυτό και εγώ επιλέγω να κοιτάζω στις κερκίδες. Να κοιτάζω αυτούς που τρελαίνονται όχι για την ήττα όχι για την νίκη αλλά γι’ αυτό που αγαπούν. Ζώντας λοιπόν όλα αυτά και φτάνοντας εκεί κοντά στα τριάντα έχω την ανάγκη να μοιραστώ μαζί σας ένα ακόμη αληθινό συναίσθημα.

Στους ποδοσφαιρικούς αγώνες της ΟΜΟΝΟΙΑΣ κάπου εκεί μέσα στο γήπεδο κοιτάζω και διακρίνω ένα νεαρό παιδί. Ξέρω το βλέπω στις κινήσεις του είναι ανώριμος ηλικιακά. Πρέπει να είναι εκεί γύρω στα 16 μεγάλος ποδοσφαιριστής!! Τσακώνεται με όλους. Διαιτητές, αντιπάλους ποδοσφαιριστές επόπτες γραμμών ακόμα και με τα μαλλιά του αν χρειαστεί. Σαν αγουροξυπνημένος έφηβος που μόλις έχει ξυπνήσει “ανάποδα”.

Είναι αυτός που στο ενενηκοστό λεπτό διανύει απόσταση 40 μέτρων full speed και τρέχει να προλάβει την μπάλα πριν βγει έξω σε υπέρ μας πλάγιο παίζοντας με 10 παίχτες για εβδομήντα πέντε λεπτά. Είναι αυτός που στο ογδοηκοστό έβδομο λεπτό στο παιχνίδι με την Dynamo απέκρουσε την μπάλα και αφού κέρδισε το πλάγιο λόγω του ότι η μπάλα χτύπησε σε αντίπαλο ποδοσφαιριστή γύρισε στην κερκίδα και πανηγύρισε σαν παιδί μικρό. Είναι αυτός που μου θυμίζει ένα τρελό αδερφό που όταν παίζει η αγαπούλα γίνεται ένα ζώο…

… ΓΙΑΤΙ ΕΤΣΙ ΓΟΥΣΤΑΡΕΙ !!!

  • Nuno Assis Lopes Almeida
  • 25 November 1977 (36 years)
  • Portugal
  • 1.66 metres

Revolutionario | Επικοινωνία στο [email protected]