Βήμα Φιλάθλου: Κάρτα οπαδού θέλετε; Πάρτε..

Κάρτα οπαδού… Πριν ξεκινήσω την δική μου ανάλυση για το εν λόγω θέμα θα ήθελα να κάνω μια εισαγωγή για το ποίος είμαι και ποια η ύπαρξη μου στο γήπεδο.

Με το ποδόσφαιρο ως άθλημα ποτέ δεν είχα ιδιαίτερη σχέση εκτός από τις αλάνες στα παιδικά μου χρόνια. Αυτό όμως που μου γέννησε την τρέλα για τον βασιλιά όλων των αθλημάτων είναι το πώς μπορεί ένας οπαδός να λατρέψει μια ομάδα. Πόσα μπορεί να δώσει για μια ομάδα, πόσες ώρες να ξοδέψει σε μια εβδομάδα για ένα 90λεπτο και την ηθική ικανοποίηση που θα παρει ως ανταμοιβή. Βέβαια τα πολλά συμφέροντα έπληξαν σε πολύ μεγάλο βαθμό και τον οπαδικό κόσμο με αποτέλεσμα πολλοί να χαθούν στη πορεία μα αυτό δεν είναι της ώρας.

Με θυμό παρακολουθώ όλη την φαρσοκωμωδία που έχει στηθεί γύρω από το θέμα της κάρτας οπαδού. Πολιτικοί ανεξαρτήτου χρώματος να φοράνε τις μάσκες της συνείδησης και να μας το παίζουν λυπημένοι πατέρες που βλέπουν τα παιδιά τους να καταστρέφονται στο βωμό του ‘’χουλιγκανισμού’’. Μέσα μαζικής εξαπάτησης να παρουσιάζουν το θέμα όπως θέλουν όλα τα καπιταλιστικά λαμόγια μπας και σώσουν τίποτε από αυτά που μας έκλεψαν την περασμένη χρόνιά. Αυτούς μπορώ να τους καταλάβω γιατί μια ζωή ζούνε και δουλεύουν μες το ψέμα. Αδύνατοι να νιώσουν την αγάπη για το οτιδήποτε, ψάχνουν τον οργασμό μέσα από τον πόνο του απλού πολίτη.

Με θλίψη όμως παρακολουθώ όλη την Κυπριακή κοινωνία για ακόμα μια φορά να μασά ακατάπαυστα το κουτόχορτο που την τάισε η δημοκρατία μας. Αλήθεια θα ήθελα να ήξερα πόσοι από όλους τους επιστήμονες που εμφανίστηκαν κυρίως στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αν ξέρουν τι σημαίνει ο ορισμός χουλιγκανισμός. Αν ξέρουν ότι εισχώρησε μέσα στο ποδόσφαιρο πριν πολλά χρόνια και δεν γεννήθηκε μέσα από αυτό. Ζούμε σε μια χώρα που μάθαμε να στήνουμε στο τοίχο τον εύκολο στόχο, να διαγράφουμε την προσωπική ευθύνη και σαν καλοί χριστιανοί να λιθοβολούμε και μετά να τραβάμε για εξομολόγηση.

Αν αγαπητοί μου το πρόβλημα της βίας στα γήπεδα είναι η ελλιπής καταστολή τότε ας κτίσει ο καθένας μας ένα τοίχο γύρω από το σπίτι του και να είστε σίγουροι ότι όλοι θα ζούμε αρμονικά. Ζούμε σε μια χώρα που μάθαμε να θεοποιούμε βουλευτές και προέδρους και ταυτόχρονα να υποβιβάζουμε τους εαυτούς στο πιο αρχέγονο επίπεδο. Ζούμε σε μια χώρα που από τη μέρα γέννησης των παιδιών μας τα χρωματίζουμε με κομματικές αποχρώσεις. Τα μαθαίνουμε να μισούν τον διπλανό τους γιατί ψηφίζει κάτι διαφορετικό και όταν το παιδί γίνει άντρας ρίχνουμε μαύρο δάκρυ όταν με τις ευλογίες μας πάρει την βία ένα επίπεδο πιο πάνω. Καταντήσαμε αυτό το λαό να παπαγαλίζει τρύπιες ιδεολογίες, αριθμούς και απαγγελίες υπουργών μα ξεχάσαμε να του μάθουμε να σέβεται, να αγαπά και να κατανοεί. Αποτύχαμε όλοι από κοινού να μάθουμε να ζούμε και αφήσαμε το μίσος για τον απέναντι να κυριεύσει την αγάπη για όσα εκπροσωπούμε.

Κάρτα οπαδού θέλετε; Κάρτα οπαδού να πάρετε!
Ευτυχώς όμως υπάρχει και μια μειονότητα που πιστεύει ότι η αξία της ελευθερίας είναι μεγαλύτερη από αυτή της ασφάλειας.

Ραντεβού στους δρόμους αδέλφια ΑΓΝΑ, ΑΛΗΤΙΚΑ, ΟΜΟΝΟΙΑΤΙΚΑ έτσι όπως μας έμαθαν οι ΟΠΑΔΙΚΟΙ μας πατεράδες το 48’.

Το άσχημο μαραμένο παραμελημένο λουλούδι
ήμουν και όλοι τους πρώτη μούρη
τώρα με ψάχνουν στα κοινωνικά παρτέρια.
Όντας αντιδραστικός εγώ ανθίζω στη μιζέρια.

Τους γύρισα το δάχτυλο που με δείχνανε πίσω
Τώρα ξερνάνε την αλήθεια χωρίς καν να προσπαθήσω

Ο Ταφόπλακας | Βήμα Φιλάθλου | [email protected]