Μια Εναλλακτική Λύση

Τελευταία στην Ομονοιάτικη επικαιρότητα διαβάζω αρκετά ονόματα υποψήφιων μεταγραφικών στόχων της ομάδας. Και όλα έχουν ένα κοινό! Τι? Ότι όλοι είναι πάνω από 30 χρονών!

Με ποία λογική εγκρίνονται αυτοί οι παίχτες δεν μπορώ να καταλάβω! Παίχτες στη δύση της καριέρας τους που μένουν ελεύθεροι από τις ομάδες τους λόγω του ότι δεν μπορούν να προσφέρουν πλέον. Ένα παράδειγμα είναι ο 34! Χρονος Γκαρσία. Μπορεί να έχει κάποια χαρακτηριστικά που ψάχνει ο προπονητής μα σκεφτείτε: Τι κίνητρο θα έχει ο κορεσμένος Γκαρσία για να παίζει στην Ομόνοια? Στον απόλλωνα δεν έκανε καμιά καλή χρονιά. Θα παίξει δηλαδή τώρα μπαλάρα στα 34 του και στην τελευταία χρονιά της καριέρας του?

Η εναλλακτική για μένα? Αφού είμαστε σε μεταβατικό στάδιο και ο στόχος για τα επόμενα 1-2 χρόνια δεν είναι οι τίτλοι μα η οικονομική περισυλλογή γιατί να φέρω ένα τελειωμένο παίχτη και να μην δώσω την ευκαιρία στους νεαρούς της ομάδας? Πχ για την επίθεση.

Ας φέρουν ένα παίχτη 150 χιλιάδων που θα είναι ο Βασικός επιθετικός της ομάδας. Και για μπακ-απ ας μην φέρω τον Γκαρσία και τον ΚΑΘΕ Γκαρσία αλλά να έχω τους Ρουσιά, Χατζηβασίλη, Θεράποντως, Ιβάνοφ κλπ. Και με το ίδιο σκεπτικό σε άλλες θέσεις.

Αν δεν πάρουν ευκαιρίες τα νέα παιδιά τώρα που είμαστε σε περίοδο λιτότητας και μεταβατικό στάδιο πότε θα πάρουν? Αν καταφέρουμε και βγάλουμε αυτά τα παιδία θα έχουμε πολλαπλά οφέλη. Θα έχουμε νεαρούς έτοιμους παίχτες γνήσια ΟΜΟΝΟΙΑΤΕΣ που θα δίνουν το 100% . Αμείβονται πολύ λιγότερα από άλλους παίχτες. Θα μπορούμε να κτίσουμε πάνω τους ως βασικό κορμό. Θα μπορούν να πουληθούν μετά φέρνοντας κέρδος στο σωματείο. Δεν το παίζω προπονητής απλά λέω τις απόψεις μου.

Γ.Α | Βήμα Φιλάθλου | [email protected]