Revolutionario: Ομόνοια – Αιώνια

Ξύπνησα σήμερα το πρωί και ανοίγοντας τα ματιά μου ήμουν 99% ότι βρισκόμουν ακόμα εκεί.

Να με πάλι ΟΜΟΝΟΙΑ.. Σου τραγουδάω μες την ζάλη. Πως μας κατάντησαν έτσι. Τι ντροπή! Την μια βδομάδα να είσαι σε ένα ΓΣΠ 13 χιλιάδες και βάλε κόσμο και την επόμενη ακριβώς βδομάδα σε ένα άδειο για τα δεδομένα μας Τσίρειο.

Αελιστα με τα ματιά μιλάμε εμείς.. Σε κοίταζα σαν πρόβατο και εσύ σαν λιοντάρι και στο τέλος έφυγες για να πας γρήγορα γρήγορα γιατί σε περιμένουν στο cafe τα φιλαράκια. Ρε ούτε οι καττες δεν βλέπουν τόσο παλαβωμένα. Είσαστε οι πιο πελλοι.. Τέλος..

Οι άλλοι εφέφκαν τζαι αφήναν μας να φωνάζουμε μόνοι μας.. Εσείς ρε Πέλλα μου;;;; Εμείνετε και παρακολουθήσατε όλο το show..

Δεν μπορωωωωωω.. Που είσαστε ρεεεεε.. Ψοφησμενοι πουθεναδες…
Τούτοι είναι άξιοι να μας πουν πως δεν μας άκουσαν ούτε λεπτό..

Δεν είσαι ότι λες. Είσαι ότι κανείς! Γιατί η οπαδική νοοτροπία αελιστα, απολλωνιστα, ανορθωσιατη, αποερλιστα ειναι κάτι που καλλιεργείται και αυτό παίρνει πολλά χρόνια ίσως και γενιές!!

Χρειάζονται πραγματικοί λόγοι αγάπης και αστείρευτο πάθος.. Η οπαδική νοοτροπία για μας δεν είναι λέξεις πιασαρικες και ασταμάτητο search στο google. Είναι ο τρόπος που μεγαλώσαμε και ο τρόπος που θα συνεχίσουμε να ζούμε.

Γιατί όπως είπαμε είσαι ότι κανείς και όχι οτι λες

Θύρα 9 χρόνια μπροστά
Ησυχία να φωνάξουν τα λιοντάρια της (where are you;;;) θύρας 3

Revolutionario | [email protected]