Nightmare: Νουέβο Κάμπο, η μάχη που άλλαξε το ρου της ιστορίας…
- Δημοσιεύθηκε: 15/11/2013
Σαν σήμερα πριν από τέσσερα χρόνια έλαβε χώρα το περιβόητο περιστατικό στα γήπεδα του Νουέβο Κάμπο. Δεν ήταν απλά ένα συμβάν οπαδικών διαφορών όπως εσκεμμένα κάποιοι ήθελαν να παρουσιάσουν, ήταν η μεγαλύτερη ήττα του φασισμού και του νεοναζισμού στην σύγχρονη ιστορία της Κύπρου.
Για κάποιους μπορεί να φαίνεται υπερβολικό αυτό που λέω, αλλά για όσους ήταν εκεί και έζησαν τα γεγονότα, ξέρουν πολύ καλά τι ένιωσαν και έγιναν μάρτυρες μιας πραγματικής δολοφονικής απόπειρας από τους νεοναζί, υμνητές του Χίτλερ οπαδούς του αποελ χωρίς κανένα παρόμοιο περιστατικό σαν προηγούμενο.
15/11/2009 Τουρνουά Φούτσαλ ΘΥΡΑΣ 9, με σύνθημα «ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΗ ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ ΤΟΥ ΟΠΑΔΟΥ» δεκάδες παιδιά κάτω των δεκαεπτά χρονών λαμβάνουν μέρος, και με πολλές οικογένειες να δίνουν το παρών τους στην εκδήλωση.
Καθώς όλα κυλούσαν ομαλά σε οικογενειακό κλίμα και με το τουρνουά να φτάνει ήδη στους τελικούς δεν έμελε να έχει αίσιο τέλος.
Οργανωμένη αυτοκινητοπομπή με οπαδούς του αποελ που είχε κατεύθυνση το στάδιο «Αμμόχωστος» στην Λάρνακα χωρίς λόγο και αιτία στάθμευσαν ομαδικώς στον αυτοκινητόδρομο και με άγριες διαθέσεις προσέγγισαν τα γήπεδα του φούτσαλ.
Καβατζωμένοι με πέτρες, ξύλα, λοστούς, φωτοβολίδες, ρόπαλα και κράνη επιτέθηκαν στον κόσμο μας σκορπώντας τον πανικό στα γυναικόπαιδα και τους οικογενειάρχες που προσπαθούσαν να προστατευτούν από τις δεκάδες πέτρες και άλλα αντικείμενα που εκσφενδόνιζαν τα ψευτοπαλλήκαρα.
Για κακή τους τύχη όμως ο αυτοσκοπός της προστασίας των οικογενειών μας και η αντίδραση από τα στελέχη της Θύρας 9 δεν άργησε να έρθει. Μετά την αρχική παγωμάρα από το πρωτοφανές συμβάν και την άρτια οργανωμένη δολοφονική απόπειρα, στελέχη της Θύρας 9 με αυτοθυσία παρέταξαν τα κορμιά τους για προστασία των παιδιών και των γυναικών που δέχονταν βροχή αντικειμένων.
Μια κίνηση από τους οργανωμένους μας που έμελε να αλλάξει τις ισορροπίες τoυ συμβάντος ήταν η παλικαρίσια αυτοάμυνα και η αφοπλιστική επίθεση όταν έπρεπε στους θρασύδειλους οπαδούς του αποελ τρέποντας τους σε ντροπιαστική φυγή. Άπου φύγει φύγει τα τετράποδα, όπως τους αρμόζει και τους αξίζει!!!
Δεν ήταν απλά ένα επεισόδιο ανάμεσα σε αποελιστες και ΟΜΟΝΟΙΑτες όπως κάποιοι επιτήδειοι ήθελαν να περάσουν στην κοινή γνώμη, ήταν μια πραγματική μάχη ζωής και θανάτου, ήταν μια μάχη μεταξύ των προοδευτικών και των φασιστών, ήταν η μάχη που άλλαξε το ρου της ιστορίας και αυτό το λέω χωρίς ίχνος υπερβολής.
Κάνεις μας μέχρι ακόμα και σήμερα δεν θα ήθελε καν να σκεφτεί τι θα γινόταν από την έξαρση τέτοιων φασιστικών επιθέσεων εάν κατάφερναν να επιφέρουν ένα τέτοιο σοβαρό πλήγμα στον κόσμο μας, στην ψυχολογία μας και στα θεμέλια των οργανωμένων μας.
Κλείνοντας θα ήθελα να σας αποχαιρετήσω με τα λόγια ενός από τους μάγκες που στάθηκαν τότε περήφανα στο ύψος των περιστάσεων και απέκρουσαν την επίθεση. Σε μια πρόσφατη συζήτηση εφ όλης της ύλης που είχα μαζί του για τους σκοπούς του σημερινού άρθρου, μου ανέφερε τα εξής λόγια που μου έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση και θα ήθελα να τα μοιραστώ μαζί σας :
«Δεν έχουμε το φασιστικό δολοφονικό ένστικτο εμείς να ενεργούμε ύπουλα και βρώμικα σαν αυτούς. Έχουμε όμως ΟΜΟΝΟΙΑτικη καρδία φτιαγμένη από ατσάλι. Όσα κτυπήματα και αν δεχτούμε, όσες πληγές και αν ανοίξουν στο κορμί μας δεν μπορούν να μας νικήσουν. Για να μας νικήσουν θα πρέπει πολύ απλά να μας σκοτώσουν. Και για να μας σκοτώσουν θα πρέπει και οι ίδιοι να έχουν το θάρρος και την καρδία να σκοτωθούν. Την έχουν?»
Μετά από αυτό νομίζω, άλλα λόγια θα ήταν περιττά!!!
Τα λέμε μάγκες μου…
ο Nightmare | email: [email protected]
