Nightmare: Ποιός μας καταράστηκε…
- Δημοσιεύθηκε: 29/07/2013
Αυτά που νιώθουμε αδέλφια μου δεν περιγράφονται με λόγια. Τι να πει κάνεις…
Άλλος ένας πρόωρος αποκλεισμός μας κτύπησε την πόρτα, σε μια χρόνια που ο ΛΑΟΣ ξεκινούσε με αρκετά όνειρα και φιλοδοξίες για την γ@μημένη την ευρωπαϊκή υπέρβαση όπως κάθε χρόνο φυσικά.
Εδώ σε αυτή τη στήλη σήμερα δεν πρόκειται να διαβάσετε φανφάρες η γραφικότητες τύπου να φύγει το συμβούλιο, να φύγει ο προπονητής είναι άχρηστος, ο τάδε παίκτης που δεν κατάφερε να σπρώξει τη μπάλα στα δίκτυα και είναι άσχετος, ο άλλος γιατί δεν μάρκαρε καλά τον αντίπαλο. Λυπάμαι αλλά δεν γουστάρω να γίνω αρεστός σε κάποιους, καταντώντας κουραστικός και γραφικός.
Έγιναν λάθη? Ναι.
Έχουμε αδυναμίες? Παρά πολλές.
Δεν μπορώ αδέλφια μου να μπω στη διαδικασία να αναλύσω τον κάθε παίκτη, προπονητή, Δ.Σ και το τι έχει πάει λάθος και αποκλειστήκαμε από την στιγμή που τα είπαμε πάρα πολλές φορές τα τελευταία χρόνια. Είναι σαν να βλέπεις την ίδια ταινία κάθε χρόνο με τους ίδιους θεατές. Ο περισσότερος κόσμος έχει μπουχτίσει πλέον από λόγια και πάλι λόγια κάθε χρόνο τα ίδια και με το δίκαιο του.
Για αυτόν το λόγο και χωρίς κανένα ενδοιασμό αποφάσισα να ασχοληθώ αυτήν την φορά με το ποιο ιερό κομμάτι του Ομονοιάτικου οικοδομήματος, τον τεράστιο Πράσινο Λαό.
Τι να πει κανείς για πάρτι σου Λαέ μου και τι να πρωτοθυμηθεί? Τον συγκλονιστικό σου αγώνα για τα κριτήρια Μαρτίου? Την απίστευτη σου στήριξη σε όλους τους τομείς ανέκαθεν?
ΣAN KAI ΣΕΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΣΤΟΝ ΑΙΩΝΑ ΤΟΝ ΑΠΑΝΤΑ
Δεν σου αξίζουν όλες αυτές οι πίκρες και οι απογοητεύσεις όλων αυτών των τελευταίων χρόνων ρε μάγκα μου. Δεν λέει ο καταραμένος ο τροχός να γυρίσει και να σου δώσει τις χαρές που δικαιούσαι και που αξίζεις όσον κανένας άλλος σε αυτό το νησί. Παραδίδεις μαθήματα οπαδισμού, αγάπης, πίστης και αφοσίωσης στον κάθε ξευτιλισμένο ευνοούμενο, παλεύεις κάθε μέρα με άγρια θηρία που έχουν δώσει όρκο να σε πολεμούν με κάθε μέσο, με κάθε ύπουλο τρόπο και με κάθε βρωμιά και δεν λύγισες ποτέ σου. Όσα χτυπήματα και να δεχτεί η πληγωμένη σου περηφάνια εξακολουθείς αγέρωχος και δυνατός να δηλώνεις παρών και πιστός στρατιώτης της Βασίλισσας κάθε χρονιά. Ένας ΛΑΟΣ φαινόμενο διέλυσε τη λογική προς απογοήτευση σας λαμόγια και ρουφιάνοι.
Ποιος τη χάρη σου Λαέ μου στις 25 του Ιούλη για τον δεύτερο προκριματικό γύρο 18000 και πλέον εισιτήρια? ΚΑΝΕΙΣ!
Σε ένα παιχνίδι που με την απίστευτη σου παρουσία άφησες άφωνους τους πάντες σε όλη την Κύπρο και όχι μόνο, σε ένα παιχνίδι που θα έπρεπε και σου άξιζε να είναι γιορτή και μέρα χαράς κατάντησε δυστυχώς να ζήσεις άλλη μια ποδοσφαιρική τραγωδία. Όμως εσύ εκεί, χαμένος στο βουητό, παρέμεινες μέχρι το τελευταίο λεπτό να κρατάς την σημαία μας ψηλά.
Αλήθεια, πόσα ακόμη χτυπήματα θα δεχτείς από τα βρώμικα παιχνίδια της μοίρας?
Ποιος Θεός και ποια ποδοσφαιρική δικαιοσύνη επιτρέπει, το δεκάχρονο παιδάκι στο διπλανό κάθισμα να ξεσπάει σε κλάματα και να προσπαθεί να βρει παρηγοριά στην αγκαλιά του βουρκωμένου πατερά του?
Πόσες πίκρες ακόμη θα ξεροκαταπιείς σφίγγοντας τα δόντια δυνατά και τα χείλη μέχρι να ματώσουν?
Υποκλίνομαι στη δύναμη και το μεγαλείο σου αδελφέ μου γιατί παρόλες τις πίκρες και τις απογοητεύσεις ξέρω πολύ καλά και είμαι σίγουρος ότι θα είσαι ξανά εκεί, πληγωμένος αλλά παντοδύναμος θα σταθείς ξανά στο τσιμέντο να φωνάξεις στον κάθε λογής αλλόθρησκο ότι Ομονοιάτης γεννιέσαι δεν γίνεσαι. Είμαι περήφανος αδελφέ μου που σε αυτό το πράσινο ταξίδι της ζωής θα σε έχω συνοδοιπόρο μέχρι την τελευταία μας πνοή.
Όσον αφορά εσένα αλλόθρησκε που διαβάζεις το άρθρο με το ειρωνικό σου χαμόγελο περιμένοντας να μας δεις να καταρρέουμε, εκμεταλλευόμενος την ποδοσφαιρική μας αποτυχία για να μας χτυπήσεις οπαδικά, όπως καταλαβαίνεις δεν θα σου κάνουμε τη χάρη. Δεν θα νιώσεις ποτέ σου την περηφάνια του να είσαι ΟΜΟΝΟΙΑ, δεν είναι απλά μια ποδοσφαιρική ομάδα, είναι ΙΔΕΑ είναι τρόπος ζωής και ύπαρξης και όσες πίκρες και να δεχτούμε θα γιγαντωνόμαστε στο πλευρό της όλο και περισσότερο, πράγμα που ούτε στα ποιο τρελά σου όνειρα δεν μπορείς να φανταστείς.
Το ξέρεις πολύ καλά εξάλλου στο φτωχό σου το μυαλουδάκι, είναι ο εφιάλτης που σε στοιχειώνει συνεχώς, ότι την μέρα που θα σπάσει αυτή η καργιόλα η κατάρα και οι δικές μου ποδοσφαιρικές αποτυχίες γίνουν δικές σου και οι επιτυχίες αλλάξουν μεριά, θα σας συμβεί αυτό που φοβάστε και τρέμετε. Θα επανέλθετε στην γνωστή σας πραγματικότητα, στα 2-3 χιλιάδες εισιτήρια με το ζόρι στην έδρα σας, στα 37 και 43 εισιτήρια στην μακρινή για εσάς Λάρνακα και Πάφο και στα «εγώ έντζε ασχολούμαι».
Προς το παρών προσπάθησε απλά να με συναγωνιστείς στην καλύτερη δεκαετία της ιστορίας σου και στην χειρότερη εικοσαετία της δικιάς μου. Αυτοί είστε και το ξέρεται καλά, οπαδοί του καναπέ και της μόδας της εποχής.
ΥΓ1 Να μην παίξεις καλά σε ένα παιχνίδι και να αποκλειστείς είναι κάτι που συμβαίνει. Το να είσαι καλύτερος , να ξεκινάς το παιχνίδι με σκορ πρόκρισης , να έχεις και στο πλευρό σου 20000 κόσμο και να μην τα καταφέρνεις τι στο διάολο είναι ? Άντε ψυχανάλυση να κάνεις…
ΥΓ2 Με λυπούν οι ήττες και οι αποκλεισμοί δεν μπορώ να το κρύψω δυστυχώς, αυτό όμως που πραγματικά με τρελαίνει είναι να βλέπω τον Ομονοιάτη να έρχεται στο γήπεδο με ένα τεράστιο χαμόγελο και ενθουσιασμό και να φεύγει με κατεβασμένο το κεφάλι. Γιατί ρε ΟΜΟΝΟΙΑ γ@μώ την κατάρα μου μέσα γιατί …
ΥΓ3 Κάθε χρόνο λύπες και πάλι λύπες στην Ευρώπη και δεν λέει να σταματήσει. Ρε μπας και φοβάται να έρθει η χαρά μήπως και μας κακοφανήσει? Λες? Αποκτήνωση εδώ και τώρα.
ΥΓ4 Όσα χτυπήματα και αν δεχτείς, επιτρέπεται να πέσεις επιβάλλεται να σηκωθείς!
ΥΓ5 Μια ζωή περήφανα και δυνατά …ΟΜΟΝΟΙΑ!!!
Nightmare | [email protected]
