Hoolifan: Τα γέρικα πλατάνια
- Δημοσιεύθηκε: 14/03/2013
Μέρες να τα πούμε και το ξέρω. Μα τι άραγε να σας γράψω με όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας. Πώς να αποτυπώσω το μεγαλείο αυτού του κόσμου σε δέκα γραμμές και να μην με πείτε ανίκανο; Πώς να τον χαρακτηρίσω χωρίς να τον προσβάλω με την απλότητα μου, πώς να τον περιγράψω που τόσες χιλιάδες επίθετα μου μοιάζουν ακατάλληλα μα προπάντων ανάξια. Πώς να μιλήσω για αυτό τον κόσμο που μιλάνε οι πράξεις του από μόνες τους…
Μπορείς να μιλάς όταν βλέπεις μπροστά στα μάτια σου την γέννηση ενός παιδιού? Όταν κτυπά η ομάδα σου το τελευταίο πέναλτι για την κατάκτηση του τίτλου? Μπορείς να μιλάς σαν βλέπεις μπρος τα μάτια σου τη συντριβή ενός αεροπλάνου? Είναι τέτοιες μερικές στιγμές που σου παγώνουν το χρόνο, σε κάνουν απλό θεατή μιας ταινίας ανήμπορο ακόμα και να κινηθεί.
Είναι εκείνα τα μερικά δευτερόλεπτα που θα καταγραφούν σε μια μνήμη αλλού από την υπόλοιπη ζωή σου. Σε χώρο ειδικό για να τα ανακαλείς μέχρι τη μέρα που θα πεθάνεις. Είναι τέτοιας έντασης γεγονότα που παρά τα βαριά γεράματα και τα τρεμάμενα χέρια θα σου έρχονται ανεξίτηλα στη μνήμη με την κάθε ανατριχιαστική λεπτομέρεια. Την ίδια ώρα που δεν θα μπορείς να θυμηθείς ούτε τα γενέθλια σου. Και θαρρώ πως τέτοιες είναι οι στιγμές που ζούμε σήμερα αδέρφια.
Ποιος θα ξεχάσει ποτέ τους παππούδες που έτρεξαν να πάρουν τη κουτσουρεμένη σύνταξη στις εισφορές, ποιος θα ξεχάσει το ξεσηκωμό? Πείτε μου. Αυτές δεν είναι θυσίες. Αν αναλογιστεί κανείς την οικονομική κατάσταση των νοικοκυριών στη Κύπρο αυτή τη στιγμή, ε τότε ναι ,το να δίνουν άνθρωποι τις συντάξεις τους τέτοιες ώρες, αυτός είναι παραλογισμός!
Ένας γλυκός παραλογισμός μερικών τρελλών, μερικών αλαφροΐσκιωτων που αρνούνται να σε αφήσουν να πεθάνεις. Μερικών τρελλών που ακόμα και τη μέρα που πεθαίνουν οι ίδιοι δε θέλουν στεφάνια μα εισφορές για πάρτη σου γαμώτο!
Όσα χρόνια και να περάσουν ποιος θα ξεχάσει τον ΥΜΝΟ που παίζει σχεδόν σε όλα τα κινητά και την αχόρταγη μανία για να μάθει τι αριθμό έφτασαν τα season. Ποιος θα ξεχάσει τις εισφορές μέσα στα πορτοφόλια να είναι περισσότερες από τα χαρτονομίσματα. Κατεβαίνουμε στα περίπτερα και σε λίγο θα πληρώνουμε με τους δικούς σου λαχνούς των 5 ευρώ! Το παρανοϊκό είναι πως υπάρχουν και περιπτεράδες που τους δέχονται!
Ποιος θα ξεχάσει την ευλάβεια που διάβαζε τα ονόματα στο κατάλογο των ευεργετών με τις εισφορές των 1000 ευρώ λες και διάβαζε προσκλητήριο ηρώων. Ποιος θα ξεχάσει άραγε την ανυπομονησία για να ακούσει ένα καλό νέο, να διαβάσει για ένα μεγάλο ποσό για να πάρει λίγο κουράγιο και να συνεχίσει.
Αλήθεια τι σας φοβίζει περισσότερο αλλόθρησκοι. Το ότι μπορεί να σωθεί τελικά η ΟΜΟΝΟΙΑ ή μόνο και μόνο που ακούσατε το θηρίο να βρυχάται.
Τι σας φοβίζει περισσότερο, που μπορεί τελικά να τα καταφέρουμε ή το ότι είδατε ένα μικρό κομμάτι από τις πραγματικές μας δυνατότητες και σας κόπηκαν τα γόνατα.
Τρομάξατε γιατί σας δείξαμε ένα βήμα πριν το τέλος πως παλεύουν τα παλληκάρια. Πως είναι να αγαπάνε οι «αλήτες». Και φάνηκε η γύμνια σας, η ψευτιά σας και η υποκρισία σας. Και εσείς αγαπάτε μας λέτε. Αλήθεια ξαναπείτε το και δείτε μας στα μάτια. Τολμάτε να μιλάτε εσείς για αγάπη?
Η δική σας αγάπη μια ξεπέτα της βραδιάς. Η δική μας αγάπη, πρώτος έρωτας και μοναδικός, αιώνια πιστός από την εφηβεία μέχρι τα γεράματα, μέχρι τη μέρα που θα μπούμε στο χώμα.
Φάνηκε το μπόι σας μισή πιθαμή μπροστά στο λεβεντόκοσμο της ΟΜΟΝΟΙΑΣ.
Αλήθεια ποιος από εσάς δεν έχει κάνει τη σύγκριση μέχρι τώρα στο μυαλό του. Ποιος δεν σκέφτηκε την ομάδα του στη θέση της δικής μας και ποιανού δεν σκιάχτηκε η ματιά του σαν είδε τον θλιβερό απολογισμό. Ποιανού από εσάς τα όνειρα δεν έγιναν εφιάλτες με τις καθημερινές πράξεις αλτρουισμού του πράσινου λαού. Ένας σπασμένος κουμπαράς ενός πιτσιρικά σας έσπασε τον τσαμπουκά λαμόγια. Τολμάτε να μιλάτε εσείς για αγάπη?
Το θέμα δεν είναι αν μπορείς να συγκριθείς μαζί μου αλλόθρησκε. Το θέμα είναι αν τολμάς μόνο και μόνο να το σκεφτείς χωρίς να ιδρώσεις.
Είμαστε περήφανα γέρικα πλατάνια και εσείς τα αγριόχορτα στις ρίζες μας που φύτρωσαν. Θαρρούνε μας κλέβουν το νερό, μα τι να κλέψεις από τις ρίζες μας σε χίλια μέτρα βάθος! Δεν λυγάμε εμείς ούτε με ανέμους ούτε με φωτιές. Έχουμε φίλους τους βοριάδες και τα αστροπελέκια συγγενείς. Και αν μοιάζουμε κατάξεροι και γερασμένοι, να σου κοντεύει η άνοιξη. Θα ξαναρίξουμε φυλλωσιές και θα πρασινίσουμε και πάλι τους ουρανούς. Στον ίσκιο μας θα ξεκουραστούν περιπλανώμενοι διαβάτες, στα κλαριά μας θα ξαποστάσουν περήφανοι αητοί. Και κάπου κοντά, κάπου εκεί στα χαμηλά και εσείς αγριόχορτα και ζιζάνια, να προσπαθείτε να χωρέσετε σε αυτό το μεγαλείο.
Και απορείτε και χλευάζετε, θυμώνετε και καταριέστε. Μόνο ένας τρελός ή ένας ερωτευμένος θα έκανε τέτοιες ανοησίες, μας λέτε. Ε λοιπόν σας απαντάμε, δυστυχώς για εσάς ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ!
ΟΜΟΝΟΙΑ ώσπου να έσχει για φιλάθλους της, φυσιολογικά άτομα !!!
Πάμε ρε αδέρφια μου ΠΑΜΕΕΕΕΕΕ. GIVE THEM HELL AND FIRE TO REMEMBER!!!!
Υ.Γ 1 Ήταν να μεν μας πιάσει το παρανοϊκό μας. Why so serious ρε λαστιχάριες???? ΕΧΟΥΜΕΝ ΤΟ!!!!
Υ.Γ 2 το άρθρο στο σημείο που αναφέρονται οι αλλόθρησκοι αφορά μόνο εκείνους που παρακαλούν και εύχονται τα χειρότερα για την ομάδα μου. Υπάρχουν και αντίπαλοι που δίνουν το respect για τη μεγάλη μας μάχη και εγώ τους το δίνω πίσω. Σας ευχαριστώ όσους βοηθάτε να σωθεί η αγαπούλα. Οι υπόλοιποι θα νοιώσετε το μίσος και την οργή μου στο πετσί σας λίαν συντόμως.
Υ.Γ 3 ΟΛΟΙ SEASON TICKET!!!
