Ημέρα της Ερυθράς Χειρός
- Δημοσιεύθηκε: 12/02/2013
Εδώ και 11 χρόνια, κάθε χρόνο στις 12 Φεβρουαρίου έχει καθιερωθεί ως η ημέρα της Ερυθράς Χειρός, ή αλλιώς του Κόκκινου Χεριού.
Κάτι που μάλλον δεν γνωρίζουν οι περισσότεροι από εμάς, αν διαβάσουμε αυτό το άρθρο όμως ίσως, μαθαίνοντας τη σημασία να συγκρατήσουμε κάτι από τη μέρα αυτή και την ιστορία που διαδραματίζεται πίσω της.
Η ημέρα της Ερυθράς Χειρός υπάρχει για να μας θυμίζει κάθε χρόνο πως χιλιάδες παιδιά στρατεύονται παρά τη θέληση τους σε πολέμους και ένοπλες συγκρούσεις.
Μία πράξη που αφαιρεί αυτόματα το ανθρώπινο δικαίωμα της επιλογής και της ελευθερίας, προωθεί την αγριότητα του πολέμου, την απειλή της ίδιας της ζωής και όλα αυτά στο πρόσωπο και την ψυχή ανήλικων παιδιών. Πρόκειται, με άλλα λόγια, για την χειρότερη μορφή παιδικής κακοποίησης.
Χαρακτηριστικά παραδείγματα στρατολόγησης παιδιών παρατηρούνται κυρίως σε χώρες της Αφρικής, όπως Ρουάντα, Ουγκάντα, Κονγκό, Σουδάν, Ακτή Ελεφαντοστού, επίσης, στις Φιλιππίνες, τη Μυανμάρ (Βιρμανία), καθώς και στην Κολομβία. Υπολογίζεται ότι ο αριθμός των παιδιών αυτών ανέρχεται στις 400.000 από τα οποία το 1/3 είναι κορίτσια.
Τα παιδιά που είχαν την ατυχία να γεννηθούν και να μεγαλώσουν σε χώρες που αδυνατούν να τους προσφέρουν το αγαθό της παιδικής ηλικίας, της παιδείας και της ελευθερίας, αναπόφευκτα είναι καταδικασμένα να συμμετέχουν παρά τη θέληση τους σε πολέμους.
Το χειρότερο είναι ότι με διάφορες απάνθρωπες τακτικές τα παιδιά μετατρέπονται σε ανελέητους στρατιώτες, έτοιμους να εκτελέσουν ακόμη και την πιο παράλογη διαταγή. Αρκεί να αναφερθεί, ότι πολύ συχνά τα παιδιά κακοποιούνται και υποχρεούνται να προβούν ακόμη και σε ωμότητες εναντίον των οικογενειών τους.
Αλλού, πριν τη μάχη δίνονται σε νεαρούς στρατιώτες αμφεταμίνες, ηρεμιστικά και άλλα ναρκωτικά για να “αυξηθεί το κουράγιο” τους και να νεκρώσουν την ευαισθησία τους στον πόνο.
Μερικά παιδιά γίνονται στρατιώτες απλά για να επιβιώσουν. Σε εμπόλεμες περιοχές όπου τα σχολεία έχουν κατεβάσει ρολά,τα γήπεδα έχουν καταστραφεί, και οι συγγενείς έχουν συλληφθεί ή σκοτωθεί, ένα όπλο είναι εισιτήριο για ένα γεύμα ή μια πιο ελκυστική εναλλακτική λύση από το να κάθονται σπίτι μόνα και φοβισμένα.
Ο «Συνασπισμός για την μη χρησιμοποίηση Παιδιών ως Στρατιωτών», που έχει την έδρα του στο Λονδίνο, έχει την πρωτοβουλία όλων των σχετικών εκδηλώσεων.
Περιλαμβάνει οργανώσεις, όπως η Διεθνής Αμνηστία και το Παρατηρητήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (Human Right Watch) και συνεργάζεται με τη UNICEF, το Διεθνή Ερυθρό Σταυρό και την Διεθνή Οργάνωση Εργασίας.
Με σήμα την κόκκινη παλάμη που μπροστά της έχει την φιγούρα ενός λευκού παιδιού-στρατιώτη, η μέρα της Ερυθράς Χειρός, έχει σκοπό να αφυπνίσει θυμίζοντας σε όλους το πρόβλημα που υπάρχει και να ευαισθητοποιήσει τους πολίτες όλου του κόσμου για τη σκληρή αυτή πραγματικότητα.
Είναι έγκλημα. Είναι φρίκη. Είναι αλήθεια και συμβαίνει τώρα. Το λιγότερο που έχουμε να κάνουμε είναι να μην το αγνοούμε.
*Να θυμίσουμε ότι πριν 2 χρόνια οι οργανωμένοι μας έβγαλαν ένα πανό για τον Kony, έναν από τους πιο αδίστακτους ιθύνοντες της φρίκης.
Ένα βίντεο που είχε κυκλοφορήσει πέρσι:
