Green Devil: Αγριέψτε το και αμολήστε το στο γήπεδο


Green Devil

Green Devil

Καλωσορίσατε στο πυρ το αιώνιο, εδώ όπου οι κραυγές είναι τόσο συχνές όσο ο ήχος του αέρα και όπου οι αγγέλοι δεν έχουν φτερά. Καλωσορίσατε στο μέρος που κυριαρχούν οι φλόγες και ανθίζουν οι αμαρτωλοί όπως τα μουγιούθκια στον ποταμό τον στάσιμο…. καλωσορίσατε στα άβατα της Κολάσεως και σήμερα, μαζί με τον  Green Devil.

Σήμερα θα αναλωθώ στη νοοτροπία των ανθρώπων…

Ο μεγάλος Καζαντζάκης είπε μην καταδέχεσαι να ρωτάς: “Θα νικήσουμε; Θα νικηθούμε;”   Πολέμα!

Και σκέφτομαι, και συλλογιέμαι … καλά όλα αυτά, τα βλέπουμε όλοι και τα παραδεχόμαστε ότι είναι σοφά.. πόσο μάλλον άμα βγαίνουν από τη σκέψη ενός μεγάλου ανθρώπου, στην τελική όμως μόνο τα λέμε, μόνο τα διαβάζουμε.

Παράδειγματα πολλά, ένα από αυτά οι παίκτες μας χθες, όλη τη βδομάδα είναι ικανοί να κάνουνε δηλώσεις για το πόσο δυνατά θα μπούνε, ότι με τον κόσμο μπορούν και άλλα πολλά τέτοιου χαρακτήρα.

Στην τελική και στην πράξη όμως μπήκανε στο γήπεδο, σε ένα τρομερά κρίσιμο παιχνίδι και από το πρώτο 10λεπτο χάναμε 2-0. Δηλώσεις κάνουμε όλοι, πράξεις όμως?

Γιατί η ανθρωπότητα αρέσκεται να ακούει και να συμφωνά με τις ιδέες αλλά στις πράξεις προτιμά να μένει απαθή? Μοιάζουμε σαν ζώο που θέλει να νιώθει ότι ξέρουν οι άλλοι τι θα κάνουνε γι`αυτόν, λες και δε μεγαλώσαμε ποτέ μας και θέλουμε ένα μητρικό χάδι μέχρι τα 100 μας.

Όχι ρε γαμώτο, δεν το δέχομαι. Τι σκατά επαναστάτες μεγαλώσαμε, κατατρεγμένες γενιές, αδικημένες με κόπο να τρέχει από το μέτωπο και αίμα από τα χέρια, πληγωμένοι από τον κόσμο αλλά περήφανοι στις καρδιές μας?

Κτυπάμε το χέρι της “μητέρας” κάθε φορά που θα πάρει τις αποφάσεις μας.  Κτυπάμε τις σάπιες σκέψεις και τες πνίγουμε στα λάβαρα της επανάστασης. Τις τρυπάμε ρε, όπως τρυπάει η ξιφολόγχη τον εχθρό και ας γίνουμε επιτέλους ο άνθρωπος που προοριζόμαστε.

Κάποτε σε ένα μυθιστόρημα είχα διαβάσει ένα συλλογισμό… αν είσαι αρνί σε τρων και αν είσαι λύκος τρως, δεν υπάρχει 3ο ζώο αναρωτήθηκε ο συγγραφέας??? Και του απαντάει κάτι μέσα του, υπάρχει … φτιάχτηκε κάτι για να γίνει άνθρωπος εδώ και χιλιάδες χρόνια, αλλά ακόμη δεν έγινε.

Δυστυχώς μέρα με τη μέρα επαληθεύονται όλα αυτά που μας στοιχειώνουν. Θα πετάξουμε από πάνω μας τη σκουριά? Θα καταλάβουμε που παίζουμε? Θα αλλάξουμε νοοτροπία? Άλλο το να γνωρίζω και άλλο το να κάνω. Άλλο το να ξέρω και άλλο να το διδάσκω. Είναι μεγάλη η διαφορά και πρέπει να γίνει αυτοκριτική.

Δουλειά θέλουμε, δουλειά και ξανά δουλειά. Εκεί που οι άλλοι θα πεθάνουνε εμείς να έχουμε την όρεξη, το πάθος, τη θέληση, την πίστη, την περηφάνια. Μας λείπουνε όλα αυτά, αυτή είναι η ΟΜΟΝΟΙΑ όμως και μας λείπει και αυτή.

Ξυπνάτε το θεριό εξηγώντας του τις δυνάμεις του, επιτέλους, αγριέψτε το και αμολήστε το στο γήπεδο.

Εμείς ρε γαμώτο ξέρουμε ότι μπορείτε, το βλέπουμε. Εσείς πότε θα το πιστέψετε ρε? Πότε?

ΥΓ: Κάτω οι προσκυνημένοι – Ζήτω τα λέυτερα μυαλά

ΥΓ2: Για να μπει κάποιος στον Παράδεισο, πρέπει να περάσει πρώτα από όλη την κόλαση

o Green Devil | [email protected]