Βήμα Φιλάθλου: Μεγάλη Ομάδα, Μικρή Διοίκηση

Αφορμή αυτού του άρθρου είναι η πρόσφατη απόφαση για αποζημίωση ενός πρώην παίκτη της ομάδας μας, παρόλο που πάμπολλες φορές στο παρελθόν θα μπορούσαν να έχουν γραφτεί άρθρα με τον ίδιο τίτλο.

Είναι πράγματι τραγικό την στιγμή που γίνονται άπειρες προσπάθειες για να σταθεί στα πόδια του αυτό το σωματείο, να τιμωρείται για χειρισμούς μιας άπειρης και ανίκανης διοίκησης που ευθύνεται αποκλειστικά για ότι συμβαίνει στην ομάδα αυτή την στιγμή. Είναι πραγματικά άξιο απορίας πως αυτοί οι κύριοι λειτουργούσαν και ποιες διαδικασίες εφαρμόζονταν κατά την λήψη αποφάσεων. Είναι γελοίο να μαθαίνουμε ότι ούτε καν πρακτικά συνεδρίας δεν υπήρχαν όπου να φαίνεται η ημερομηνία απόφασης αποδέσμευσης του συγκεκριμένου παίκτη. Μέχρι και σε φοιτητικές οργανώσεις για να μην πω σε σχολικά συμβούλια υπάρχουν και κρατούνται πρακτικά.

Φαίνεται λοιπόν ότι ο τρόπος λήψης αποφάσεων ήταν ότι κάποιος αποφάσιζε κάτι, χωρίς την απαραίτητη συμφωνία ή ακόμη και ενημέρωση του διοικητικού συμβουλίου, που και αυτό σε περιπτώσεις όπου ενημερωνόταν, δεχόταν παθητικά την απόφαση αυτή, και χωρίς καν την μελέτη συμβολαίων ή τυπικών διαδικασιών παίρνονταν και γνωστοποιούνταν αποφάσεις που ούτε καν γραπτώς δεν τίθονταν στους άμεσα ενδιαφερόμενους. Αν λοιπόν αυτός ήταν ο τρόπος λήψης αποφάσεων και για άλλες περιπτώσεις παικτών, προπονητών κτλ. καταλαβαίνει κάποιος ότι πολλές παρόμοιες υποθέσεις μπορεί να ακολουθήσουν.

Εδώ θα πρέπει ίσως να αναφερθούμε και στα συμβόλαια που είχαν υπογραφεί και ίσως υπογράφονται ακόμη. Ποιος ελέγχει αυτά τα συμβόλαια, ποιος τα συντάσσει και ποιος τα διαβάζει επιτέλους έτσι ώστε να γνωρίζει τι υπογράφετε μεταξύ των 2 μερών. Πως γίνεται ένας παίκτης επειδή συμπληρώνει αριθμό συμμετοχών, να ανανεώνεται αυτόματα το συμβόλαιο του χωρίς να το γνωρίζει ο προπονητής του που την ίδια στιγμή τον βγάζει εκτός πλάνου. Πως γίνεται χωρίς να πεισθούμε για την αξία ενός παίκτη να δεσμευόμαστε μαζί του για 2+1 χρόνια. Και πόσα αλλά ίσως δεν ξέρουμε αλλά δυστυχώς ούτε αυτοί που τα υπόγραψαν δεν ξέρουν γιατί απλώς δεν έχουν διαβάσει τα συμβόλαια. Πως θα μπορέσει αύριο η ομάδα να αποδεσμευτεί από συμβόλαια ποδοσφαιριστών που δεν έχουν προσφέρει όσο θα έπρεπε, όταν τα συμβόλαια τους δύσκολα μπορούν να σπάσουν.

Πόσο δύσκολο είναι να συνταχτεί ένα νέο συμβόλαιο, τυπικό για όλους τους ποδοσφαιριστές που να δίνει όμως την δυνατότητα τερματισμού της συμφωνίας στους πρώτους 6 μήνες και την επέκταση αυτού όταν η ομάδα μένει ευχαριστημένη από τον ποδοσφαιριστή. Πόσο δύσκολο είναι να μπουν στο συμβόλαιο όροι που να προνοούν bonus σε αντίθεση με ψηλά συμβόλαια έτσι ώστε ο ποδοσφαιριστής να έχει κίνητρα. Είμαστε η Ομόνοια και είναι τιμή για κάθε παίκτη να αγωνίζεται στην μεγαλύτερη ομάδα της Κύπρου. Το παραπάνω θα πρέπει να είναι ο μοχλός πίεσης και μη υποχώρησης στην σύναψη οποιασδήποτε συμφωνίας. Δυστυχώς όμως εδώ που μας φτάσανε ούτε αυτό δεν μπορούμε να θέσουμε στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης.

Παρατηρείται λοιπόν μια παντελής έλλειψη οργάνωσης και διοίκησης. Είμαστε στο 2012 αλλά λειτουργούμε σαν να είμαστε στο 1982. Έχουμε την μεγαλύτερη ομάδα της Κύπρου αλλά έχουμε την «μικρότερη» διοίκηση. Είναι πλέον καιρός της αλλαγής. Είναι πλέον καιρός ο γιος να αναλάβει την επιχείρηση που ο πατέρας του έστησε και να την πάρει στον επόμενο επίπεδο. Να εφαρμόσει σύγχρονα μοντέλα διοίκησης, νέες και φρέσκες ιδέες που να ανταποκρίνονται στην σύγχρονη πραγματικότητα. Τυχόν παραμονή του πατέρα στο  πηδάλιο του κυβερνήτη μπορεί να οδηγήσει σε καταστροφικές συνέπειες.

Αφήστε τους νέους να πάρουν μέρος και να βοηθήσουν. Μόνο με οργάνωση, συνέπεια και σοβαρή δουλεία μπορούμε και θα καταφέρουμε να βγούμε από το αδιέξοδο. Όπως έχω πει σε προηγούμενο μου άρθρο οι είναι ώρα της Νέας Γενιάς της Ομόνοιας. Η Νεα Γενία έχει την Όρεξη, έχει το Πάθος, έχει το Μυαλό, τις Γνώσεις, την Μόρφωση, τις Ικανότητες, την Δύναμη να σηκώσει την ομάδα ψηλά. Οι παλιοί πρέπει να είναι εκεί Δίπλα στους Νέους, Όχι όμως Μπροστά τους.

Σ.Μ | Μέλος Ομόνοια Λευκωσίας | Βήμα Φιλάθλου | [email protected]