Ανεξίτηλος: Ρε, λες να μας έκανε και χάρη;
- Δημοσιεύθηκε: 24/11/2012
Από που να ξεκινήσω και που να τελειώσω αλάνια μου; Από την αρχή της χρονιάς τα χτυπήματα στην ψυχολογία του ΟΜΟΝΟΙΑΤΗ είναι συνεχόμενα και – για να λέμε και του στραβού το δίκαιο – δεν τα βλέπω να τελειώνουν σύντομα. Ας όψονται οι ανειδίκευτοι ειδήμονες (σχήμα οξύμωρο αλλά εδώ είναι ΟΜΟΝΟΙΑ, το σπίτι του παραλογισμού) που πέρασαν, τα ‘κονόμησαν και έφυγαν αφήνοντας πίσω τους συντρίμμια.
Κάθομαι και σκέφτομαι…Ρε, λες να μας έκανε χάρη ο ρουβάς; Πριν με βρίσετε αναλογιστείτε κι εσείς. Τα λέγαμε συχνά-πυκνά για την αρρώστια που τρώει από μέσα τα σωθικά της ΑΓΑΠΟΥΛΑΣ αλλά ερχόντουσαν ανά καιρούς αγωνιστικές εκλάμψεις και κλείναμε το στόμα στο βωμό της – δήθεν – προοπτικής για κάτι καλό στο πρωτάθλημα. Τώρα που κι ο τελευταίος από εμάς έχει πειστεί ότι το χάσαμε το τρένο, οι προτεραιότητες αξιολογούνται στη σωστή τους βάση: πρώτος στόχος η κάθαρση του σωματείου και η εξασφάλιση της βιωσιμότητάς του.
Εδώ σε θέλω κάβουρα να περπατάς στα κάρβουνα! Πως διορθώνεται η κατάσταση; Εικοσι-τόσα εκατομμύρια είναι αυτά και φαντάζουν ανυπέρβλητο εμπόδιο στην προσπάθεια να δούμε φως στην άκρη του τούνελ. Αν, μάλιστα, συνυπολογίσουμε και την – εδώ και δεκαετίες – προβληματική λειτουργία των δομών του σωματείου είναι λες και ο αγώνας για οποιοδήποτε νέο, διάφανο ξεκίνημα είναι μάταιος.
Έλα όμως που στην εξίσωση υπάρχει κι άλλος ένας παράγοντας ικανός να ανατρέψει τα πάντα. Ο ανυπέρβλητος ΛΑΟΣ της ομάδας. Αυτός που, χρόνια τώρα, τον είχαν όλοι στην απ’ έξω και τον θυμόντουσαν μόνο όταν είχαν ανάγκη από το υστέρημά του. Κι εκείνος δεν αρνήθηκε ποτέ. Κι ας φώναζε ότι, ως ο ακοίμητος φρουρός της μάνας ΟΜΟΝΟΙΑΣ, δικαιούται να έχει φωνή στις αποφάσεις για το μέλλον της. Να λοιπόν που ήρθε η ώρα του. Έπρεπε να κρέμεται η σωτηρία της ομάδας από μία κλωστή για να ανοίξουν οι πόρτες της να δεχτούν τα παιδιά της! Ας είναι…
Νέα μέλη λοιπόν και ο ΛΑΟΣ μαζικότερα από ποτέ παρόντας. Βήμα μπροστά; Ναι. Ικανό να αλλάξει καταστάσεις; Όχι. Επειδή, μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου, ο λόγος μας μπορεί ακόμα να μην μετράει μία. Και επειδή οι «μαστόροι» δεν αλλάξανε. Αυτοί που σήμερα έχουν τις τύχες του σωματείου στα χέρια τους είναι οι ίδιοι (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων) που είτε σιωπούσαν είτε συμμετείχαν στα όργια που μας έφεραν εδώ. Παραμερίστηκε ο Μιλτής, λένε. Mea culpa, λένε. Έτσι ξεγράφονται οι ευθύνες τους νομίζουν; Ποιος να εμπιστευθεί ανθρώπους που αποδείχθηκαν επανειλημμένα επικίνδυνοι (αν συμμετείχαν στις αποφάσεις) ή ευθυνόφοβοι (αν έβλεπαν αλλά δεν μιλούσαν);
Κι είναι και το άλλο, το μεγαλύτερο ίσως πρόβλημα. Οι άνωθεν οδηγίες. Όλοι ξέρουμε για ποιους μιλάμε. Ας μην στρουθοκαμηλίζουμε. Είναι εκείνοι οι «σοφοί» κύριοι σε θέσεις κλειδιά και σε Κεντρικές Επιτροπές (μη γελιέστε, δεν τους παίρνει όλους η μπάλα, για συγκεκριμένους λέμε) και οι παρατρεχάμενοί τους στο σωματείο που το παίζουν φωστήρες και πιστεύουν ότι είναι οι κάτοχοι της μόνης αλήθειας. Που τόλμησαν να μιλήσουν για Νέα ΟΜΟΝΟΙΑ και συγχωνεύσεις με ομάδες 4ης κατηγορίας. Που ακόμα και μπροστά στην απειλή της χρεοκοπίας αρνούνται να δουν την αλήθεια κατάματα: Αποτύχατε, κύριοι! Ούτε και σε ένα τομέα δεν παίρνετε θετικό πρόσημο. Οικονομικά; Χα χα! Αγωνιστικά; Σκαραμοτσίνο και Λεόνι! Παρασκηνιακά; Τρώμε πρόστιμο για κ*λόχαρτα!
Λοιπόν, τι κάνουμε; «Ό,τι εμπορούσα γιε μου!», μας είπε και ο Hoolifan. Μέλη ή όχι, απαιτούμε να αναλάβουν πραγματικά την ευθύνη, όχι με λόγια αλλά με πράξεις, όσοι μας έφεραν εδώ και είναι ακόμα στο ΔΣ. Απαιτούμε τα χρέη τους οι Μιλτοχριστάκηδες να τα πάρουν στο λαιμό τους. Απαιτούμε οι «σοφοί» και τα τσιράκια τους που λέγαμε πιο πάνω να ξεκουμπιστούν και να δώσουν θέση σε άτομα ικανά, που βάζουν πάνω από όλα το καλό της ΟΜΟΝΟΙΑΣ. Απαιτούμε το πλάνο που μας έταξαν να μην κρύβει παγίδες τύπου «μέλη εσείς, αποφάσεις εμείς» που κρατάνε το σωματείο δέσμιο στο παρελθόν, αλλά να δίνει τα κλειδιά στον ΛΑΟ και να θεμελιώνει τα υψηλά ιδανικά του. Και είμαστε έτοιμοι αν όλα τα παραπάνω δεν εφαρμοστούν να μας δουν όλοι από την ανάποδη!
Μαζέψτε δυνάμεις, αδέρφια. Εμείς ήμασταν, είμαστε και θα είμαστε το τελευταίο οχυρό. Μόνο αν λυγίσουμε εμείς λυγίζει η ΟΜΟΝΟΙΑ. Κι όλοι ξέρουμε από τι πάστα μας φτιάξανε οι πατεράδες μας: τρελή, αλλιώτικη, αλύγιστη!
ΥΓ. Εσείς που αποφασίζετε: Κερδίστε την εμπιστοσύνη του ΛΑΟΥ. Πείτε του την αλήθεια και δώστε του όλα τα δεδομένα. Κάντε τον να νιώσει και να είναι αληθινό και αναπόσπαστο μέρος της λύσης. Και, τέλος, δώστε του ξανά ένα λόγο να φουσκώνει περήφανος το στήθος που είναι μέρος της υγιούς ΟΜΟΝΟΙΑΣ που γνώρισε και λάτρεψε όσο κανένας οπαδός καμία άλλη ομάδα. Εκεί να δείτε πως «δηλώνει παρών» και πως ξανακτίζει από το μηδέν τον θρόνο της Βασίλισσας.
Ανεξίτηλος | [email protected]
