Αυτούς έχουμε. Στηρίξτε τους!


Ατόρνο, Μιροσάβλεβιτς, Ονουάτσι, Ρέζεκ, Φρέντι και τόσοι και τόσοι άλλοι. Είναι τρανταχτά παραδείγματα πως μπορεί να μεταμορφωθεί ένας παίκτης αν έχει την κατάλληλη στήριξη και από τον κόσμο και από το προπονητή του. Το ερώτημα μας είναι εμείς μπορούμε να το πετύχουμε? Μπορούμε για μια μόνο φορά να στηρίξουμε κάποιους παίχτες μας που είναι ομολογουμένως πολύ κάτω σε απόδοση?

Δείτε το παράδειγμα του Ατόρνο. Το τι άκουσε την περσινή χρονιά όλοι το ξέρουμε. Δείτε τώρα ένα Ατόρνο να φιγουράρει στις πρώτες θέσεις του πίνακα των σκόρερ.

Θυμηθείτε τον Μιροσάβλεβιτς και τον Ονουάτσι. Που είχαν έτοιμες βαλίτσες, σκόραραν ένα τέρμα εναντίων μας και καθιερώθηκαν στην εντεκάδα τους.

Φρέντι? Καλύτερο παράδειγμα από τον Φρέντι υπάρχει? Θυμηθείτε τον Φρέντι της αελ. Θυμηθείτε και τον παίχτη που πέρσι μας έβγαλε όλη τη χρονιά! Και δείτε τον πάλι φέτος. Ξέχασε την μπάλα που γνώριζε? Δεν το νομίζουμε. Είναι το όλο κλίμα. Οι παίχτες είναι άνθρωποι επηρεάζονται έχουν μάτια και διαβάζουν τα δημοσιεύματα έχουν αυτιά και ακούνε τους ψιθύρους. Μπορούμε να τους βοηθήσουμε με τον τρόπο μας ή μπορούμε να βοηθήσουμε στην συνέχιση της κατρακύλας τους! Ένας Αίλτον ρε με 2-3 τέρματα σε ολόκληρο το πρωτάθλημα και ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΜΙΑ ΚΡΙΤΙΚΗ δεν είχε γίνει για τον παιχταρά που έφυγε και τραυματίας και όμως όλως παραδόξως πετυχαίνει τα γκολ το ένα πίσω από το άλλο εκεί που πήγε. Να κατανοήσουμε και το ρόλο των μέσων μαζικής ενημέρωσης στο όλο θέμα. Δημιουργούν ψυχολογία ανεβάζουν ολόκληρους παίχτες ΜΑ προπάντων διαμορφώνουν εικόνα στο κόσμο.

Να το χωνέψουμε να το πάρουμε χαμπάρι. Αυτούς έχουμε. Αυτούς θα έχουμε. Σπασίματα συμβολαίων δεν τραβάει η πούγκα μας έτσι κυπριακά και απλά. Άρα πράσινε λαέ το πρώτο που πρέπει να κάνεις είναι να το χωνέψεις και δεύτερο να προσπαθήσεις να τους εμψυχώσεις για να γίνουν οι παίχτες που γνωρίζεις ότι μπορούν να γίνουν. Γιατί το ξέρουμε και ακόμα πιστεύουμε πως οι παίχτες μας έχουν δυνατότητες που δεν είδαμε ακόμα. Ή στο κάτω κάτω σταμάτα το γιουχάισμα. Μην εμψυχώνεις ,αλλά μην βρίζεις κιόλας με το πρώτο άγγιγμα της μπάλας.

Θα μας πείτε μα πόσο χρόνο? Πόση πίστωση. Η απάντηση είναι ακριβώς μπροστά μας. ΟΣΟ χρειαστεί! Ένας Ατόρνο ήταν στα αζήτητα για ένα χρόνο και εμείς πάλι τρέχουμε να σκαρτάρουμε παίχτες μέσα στο τρίμηνο? Να σκαρτάρουμε τον Φρέντι ενώ γνωρίζουμε την περσινή χρονιά τι έδωσε? Να σκαρτάρουμε τον Άλβες που ήρθε καλά καλά το Γεννάρη και μέχρι το καλοκαίρι μου είχε πετύχει 8 γκολ σε πρωτάθλημα και κύπελλο και ένα στο τελικό με την αελ? Τον Άλβες που ξέρουμε πως άμα βρεθεί στη μέρα του και ασίστ δίνει και το γκολ το έχει και τοποθέτηση έχει. Δεν μπορεί ρε παιδιά να φέρνουμε παίχτη που να βγαίνει πρώτος σκόρερ σε ξένα πρωταθλήματα και εμείς να τον βαφτίζουμε αχάπαρο. Έχασε τα άχαστα το παραδεχόμαστε. ΑΛΛΗ μια τρανή απόδειξη για εμάς ότι είναι θέμα ψυχολογίας ΚΑΘΑΡΑ να αστοχείς από εκείνες τις θέσεις.

Προπονητές δεν είμαστε ούτε θα γίνουμε είμαστε οπαδοί. Αλλά πρέπει και ο κόσμος να κατανοήσει τι στυλ και σύστημα παιγνιδιού αρμόζει στο κάθε παίχτη και τι σύστημα παίζει η ομάδα μας και μετά να το κρίνει ολοκληρωτικά.

Συνοψίζοντας. Δεν έχουμε άλλους παιδιά. Το γιατί και το πώς δεν μπορούμε να το αναλύσουμε σε αυτό το άρθρο. Αυτούς έχουμε. Αποδεχτείτε τους. Να τους μεταδώσουμε λοιπόν λίγη από τη μαγεία του πράσινου λαού λίγη ψυχολογία ρε παιδιά. Να μην είμαστε έτοιμοι να τους πάρουμε το κεφάλι σε κάθε χαμένη φάση που δεν είναι και πολλές ( και αυτό δεν είναι πρόβλημα μόνο των επιθετικών). Να κάνουμε την κριτική μας καλόπιστα και καλοπροαίρετα. Οι σφυρκές και τα γιουχαΐσματα στην πρώτη κιόλας επαφή με τη μπάλα να σταματήσουν. Βοηθήστε τους λοιπόν να μας βοηθήσουν. Τόσο απλό.