Η Λαθος μας εκτίμηση..
- Δημοσιεύθηκε: 29/10/2012
Δέκα παρα τέταρτο και πέφτει το σήμα για μάζωξη έξω από το Ελευθέρια για υποδοχή της ομάδας μπάσκετ. Τρία δευτερόλεπτα πέρασαν για να επεξεργαστεί ο νους αν πρόκειται για αστείο. ΦΥΣΙΚΑ και δεν πρόκειται για αστείο. Προωθούμε το μήνυμα παρακάτω μέσω των στατους και των tweets και φύγαμε για το Ελευθέρια.
Με το που φτάνουμε συναντάμε δυο τρεις γνώριμες φιγούρες και μέχρι να τελειώσουν τα χαιρετίσματα οι 3 γίναμε 6 και οι 6 , 10. Στα δέκα λεπτά πάνω πέραν των 40 ατόμων μαζεύτηκαν στο χώρο της υποδοχής. Είναι δυνατόν? Σε δέκα λεπτά ρε παιδιά? Δηλαδή έχει σκεφτεί κανείς πόσος κόσμος μπορεί να κινητοποιηθεί άμα έχουμε τον χρόνο και τη θέληση να το κάνουμε?
Με το που φτάνει το λεωφορείο με τους παίχτες έγινε το έλα να δεις. Λες και πήραμε το ευρωπαικό. Υπερβολικό θα μας πείτε. Μπορεί. Και όμως αληθινό. Ούτε κάποιος τίτλος κερδήθηκε ούτε κάποια σημαντική νίκη για το τρόπαιο. Ήτανε μια νίκη και όμως ο λαός ένοιωσε την ανάγκη να ευχαριστήσει και να σπρώξει αυτό το ταλαιπωρημένο τμήμα για ακόμα μεγαλύτερες επιτυχίες.
Φεύγοντας είπαμε « αυτός ο κόσμος είναι διψασμένος για επιτυχίες είναι διψασμένος για τρόπαια». Μετά από πέντε λεπτά δρόμο το είχαμε βρεί. Ναι αυτό ήταν. Λάθος η αρχική εκτίμηση. Ο κόσμος της ΟΜΟΝΟΙΑΣ δεν έχει καμία δίψα για τρόπαια δόξα και διακρίσεις. Αυτές οι ανάγκες του είναι δευτερεύουσες. Η πρώτη του δίψα η άσβεστη ήταν είναι και θα είναι η δίψα για την ΟΜΟΝΟΙΑ. Είναι απίστευτο. Οτιδήποτε έχει σχέση με την ΟΜΟΝΟΙΑ «καταναλώνεται» μετά μανίας μετα βουλιμίας θα λέγαμε. Αυτός ο κόσμος δεν έχει κορεσμό στην ανάγκη του για ΟΜΟΝΟΙΑ. Είτε μπάλα είτε μπάσκετ είτε φουτσαλ είτε βόλευ. Διψάει, γουστάρει, αφηνιάζει να βλέπει αθλητές με το τριφύλλι στο στήθος και τη λέξη ΟΜΟΝΟΙΑ στις φανέλλες! Παντού και πάντοτε κάθε ώρα κάθε στιγμή μέχρι την άλλη τη ζωή λοιπόν. Για το μεγαλείο σου και μόνο!
