Όποτε η ΟΜΟΝΟΙΑ επιτίθεται, κερδίζει
- Δημοσιεύθηκε: 20/08/2012
‘Ενα αξιόλογο άρθρο του Μιλτιάδους Ηροδότου της Καθημερινής που μέσα από μελέτη και γεγονότα μας εξηγά ότι η επιθετική ΟΜΟΝΟΙΑ κερδίζει σε αντίθεση με την αμυντική.
Στις 27 Απριλίου 2011 στην πρώτη του συνέντευξη Τύπου, που έγινε στο πόδι στο «Ηλίας Πούλλος», ο Νεόφυτος Λάρκου δήλωνε πως «η ΟΜΟΝΟΙΑ είναι μια ομάδα εκ φύσεως επιθετική. Θα κυνηγάμε να σκοράρουμε». Παρά την πιο πάνω αρχική του τοποθέτηση, ο Κύπριος τεχνικός στη συνέχεια έδειξε προτίμηση σε παιχνίδι αναμονής, κυρίως σε ντέρμπι ή και καθοριστικά ματς. Άλλωστε και ο ίδιος δήλωσε αργότερα πως «το πρωτάθλημα κρίνεται στο 1-0, στην άμυνα», φανερώνοντας τον τρόπο σκέψης του.
Αναλύοντας τον τρόπο παιχνιδιού της ΟΜΟΝΟΙΑΣ στα καθοριστικά ματς για τα οποία κάναμε αναφορά πιο πάνω (18 στον αριθμό), είναι φανερό πως όποτε η ομάδα έμπαινε στον αγωνιστικό χώρο με σκοπό να επιβληθεί και όχι να καταστρέψει πρώτα το παιχνίδι του αντιπάλου, αναδεικνυόταν θριαμβεύτρια. Δυστυχώς, όμως, για τους πράσινους, οι περιπτώσεις αυτές ήταν λιγότερες απ’ τις φορές που το «τριφύλλι» έπαιξε περισσότερο με έμφαση στην άμυνα.
Από τα μέσα Απριλίου του 2011 μέχρι τον αγώνα του ΓΣΠ με τον Ερυθρό Αστέρα στις 9 Αυγούστου 2012, η «Καθημερινή» ήταν παρούσα σε όλα σχεδόν τα παιχνίδια της ΟΜΟΝΟΙΑΣ. Μαζεύοντας τις ανταποκρίσεις της «Κ», φτιάξαμε μια πλήρη εικόνα των εμφανίσεων της ΟΜΟΝΟΙΑΣ στα σημαντικά παιχνίδια του ενάμισι τελευταίου έτους και βγάλαμε σημαντικά συμπεράσματα.
Οι επιβλητικές εμφανίσεις
Όπως αναφέραμε και πιο πάνω, κάθε φορά που η ΟΜΟΝΟΙΑ εμφανιζόταν στο γήπεδο με διάθεση να επιβληθεί, στο τέλος ερχόταν το θετικό αποτέλεσμα. Εξαίρεση ήταν το ντέρμπι με το αποέλ τον Δεκέμβριο του 2011 όπου η κόκκινη κάρτα «χάλασε» τα σχέδια του «τριφυλλιού».
Όπως και να ’χει, είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι όποτε δεν έμεινε κλεισμένη η ομάδα, ερχόταν το επιθυμητό αποτέλεσμα. Ας γίνουμε πιο συγκεκριμένοι:
– Στο σημαδιακό πρώτο ματς του Νεόφυτου Λάρκου στον πάγκο της ΟΜΟΝΟΙΑΣ απέναντι στην άεκ στις 16 Απριλίου 2011, μια μέρα μετά που ανέλαβε την τεχνική ηγεσία, η ομάδα είχε την υπεροχή από την αρχή και έφτασε άνετα στη νίκη με 3-0.
– Κόντρα στην Ντεν Χαγκ στις 28 Ιουλίου 2011 στο ΓΣΠ για τον γ΄ προκριματικό του Γιουρόπα Λιγκ, η ΟΜΟΝΟΙΑ είχε 68% κατοχή στο α΄ μέρος, συνεχές πρέσινγκ, καλή κυκλοφορία της μπάλας και, όπως γράψαμε τότε στο kathimerini.com.cy, «στραγγάλισε την Ντεν Χαγκ και επιβλήθηκε στον αγωνιστικό χώρο». Το τελικό 3-0 έφερε ουσιαστικά την πρόκριση.
– Στις 25 Σεπτεμβρίου 2011 στο «Αντώνης Παπαδόπουλος» η ΟΜΟΝΟΙΑ αιφνιδίασε την Ανόρθωση με την τριπλέτα Κασέκε-Αγουιάρ-Μακρίδη, πήρε τον έλεγχο του κέντρου, είχε και τον Φρέντι σε εξαιρετική βραδιά και έτσι κέρδισε 1-0.
– Στο πρώτο ντέρμπι «αιωνίων» της σεζόν 2011-12, στις 11 Δεκεμβρίου 2011, μέχρι το 30΄, όταν αποβλήθηκε ο Ιάγο Μποουθόν, η ΟΜΟΝΟΙΑ πίεζε ψηλά και δεν άφηνε χώρους, τη στιγμή που οι ακραίοι χαφ συνέκλιναν και εκμεταλλευόμενοι την ταχύτητά τους δημιουργούσαν πολλά προβλήματα στο αποέλ. Το «τριφύλλι» είχε προηγηθεί 1-0, όμως η αποβολή χάλασε τα σχέδια του Λάρκου, που αναγκάστηκε στη συνέχεια να «μαζευτεί», και εν τέλει η ομάδα του ηττήθηκε με 3-1.
– Στη μεγάλη νίκη με 3-0 μέσα στο Τσίρειο απέναντι στην αέλ, στις 14 Ιανουαρίου 2012, η ΟΜΟΝΟΙΑ είχε επιβλητική εμφάνιση στο β΄ ημίχρονο, όταν σκόραρε και τα τρία γκολ.
– «Έβγαλε επιτέλους πάθος στον αγωνιστικό χώρο και έδειξε ανωτερότητα η ΟΜΟΝΟΙΑ» γράφαμε στην «Κ» στις 11 Απριλίου 2012 μετά τη νίκη με 3-0 απέναντι στον Εθνικό Άχνας για τον πρώτο ημιτελικό του κυπέλλου. Το σκορ ασφαλείας ήταν αρκετό για να στείλει την ομάδα στον τελικό.
Οι αμυντικές εμφανίσεις
Από την άλλη, όποτε η ΟΜΟΝΟΙΑ επέλεγε παιχνίδι αναμονής και έδινε έμφαση στον ανασταλτικό τομέα, η συχνότητα της επιτυχίας μειωνόταν δραστικά. Ας δούμε τι έγινε στα κρίσιμα παιχνίδια όπου το «τριφύλλι» επέλεξε να παίξει με τον πιο πάνω τρόπο:
– Στις 4 Μαΐου 2011 η ΟΜΟΝΟΙΑ πήγε στο Δασάκι για τον δεύτερο ημιτελικό κυπέλλου, με στόχο να προφυλάξει το 1-0 του ΓΣΠ. Οι πράσινοι δεν πήραν ποτέ τον έλεγχο του κέντρου, δέχτηκαν αφόρητη πίεση, έχασαν 1-0 στο 90λεπτο, αλλά πήραν την πρόκριση με γκολ του Λεάντρο στην παράταση και μόνο μετά που ο Εθνικός έμεινε με δέκα παίκτες.
– «Έμφαση στην άμυνα» έδωσε ο Νεόφυτος Λάρκου στον τελικό κυπέλλου με τον Απόλλωνα στο ΓΣΖ στις 18 Μαΐου 2011, όπου η ομάδα της Λεμεσού είχε 58% κατοχή και το «τριφύλλι» αρκέστηκε στις αντεπιθέσεις. Το κύπελλο κατακτήθηκε στα πέναλτι, με ήρωα τον Γιωργαλλίδη.
– Μετά τη νίκη με 3-0 στο ΓΣΠ, η ΟΜΟΝΟΙΑ πήγε στην Ολλανδία στις 4 Αυγούστου 2011 με αμυντική διάθεση απέναντι στην Ντεν Χαγκ. Οι πράσινοι κλείστηκαν στο μισό γήπεδο και η ήττα με 1-0 τους ανακούφισε, αφού κινδύνεψαν πολύ σοβαρά.
– Στις 18 Αυγούστου 2011 απέναντι στη Red Bull στο ΓΣΠ η ΟΜΟΝΟΙΑ είχε το πάνω χέρι στο τελευταίο 30λεπτο του α΄ ημιχρόνου, οπότε και γύρισε το σκορ, ενώ στο β΄ μέρος η ομάδα έπαιζε πιο προσεκτικά και δεν σκόραρε. Στο Σάλτσμπουργκ μια εβδομάδα αργότερα, η ΟΜΟΝΟΙΑ δεν απείλησε σχεδόν καθόλου, έφαγε το γκολ με μακρινό σουτ του αντίπαλου στόπερ και αποκλείστηκε.
– Στο α΄ ημίχρονο με την αέλ (17/9/2011) για τον α΄ γύρο της σεζόν 2011-12, η εμφάνιση ήταν αποκαρδιωτική. «Το “τριφύλλι” έδειχνε να τα έχει χαμένα. Λάθος επιλογές των κεντρώων, αποκομμένος ο Φρέντι, ανήμποροι οι ακραίοι», γράφαμε. Το 0-0, πριν διακοπεί το ματς, ήταν πολύ θετικό για την ΟΜΟΝΟΙΑ. Στο β΄ ημίχρονο (2/11/2011) μέχρι το 70΄ η ΟΜΟΝΟΙΑ έπαιζε και πάλι αμυντικά, ώσπου ο Φρέντι με ατομική ενέργεια νίκησε τον Ντεγκρά. Στα τελευταία 20 λεπτά οι πράσινοι επιτέλους έπαιξαν πιο επιθετικά και έφτιαξαν και άλλες ευκαιρίες.
– Στις 21 Ιανουαρίου 2012 η ΟΜΟΝΟΙΑ έχασε 1-0 στο ΓΣΠ από την Ανόρθωση, με το «τριφύλλι» να δίνει αρχικά χώρους και να χάνει την κατοχή. Μόνο όταν αποβλήθηκε ο Άντιτς, αναγκάστηκε η «Κυρία» να αμυνθεί και έτσι βγήκε μπροστά η ΟΜΟΝΟΙΑ.
– Στις 23 Μαρτίου 2012 η ΟΜΟΝΟΙΑ έδινε το πλέον κρίσιμο παιχνίδι με το αποέλ, όμως στο α΄ μέρος είχε «στόχο να εκμαιεύσει το λάθος των αντιπάλων και να βγαίνει στην αντεπίθεση». Όταν αποβλήθηκε ο Αλωνεύτης στο 45΄, η ΟΜΟΝΟΙΑ το μόνο που μπόρεσε να κάνει ήταν ηρωικά να κρατήσει το μηδέν.
– Σπουδαία ευκαιρία για διεκδίκηση του τίτλου έχασε η ΟΜΟΝΟΙΑ στις 31 Μαρτίου 2012, όταν ηττήθηκε με 2-1 από το αποέλ στις καθυστερήσεις, σε ένα ματς όπου οι πράσινοι συγκεντρώθηκαν αποκλειστικά στην εξουδετέρωση του αντιπάλου.
– Αν και η ΟΜΟΝΟΙΑ έπαιζε με παίκτη περισσότερο για μία ώρα στον τελικό κυπέλλου στις 16 Μαΐου 2012, η αέλ ήταν η ομάδα που είχε την κατοχή και τις ευκαιρίες, με αποκορύφωμα το δοκάρι του Εντμάρ στο 87΄. Οι πράσινοι συντήρησαν το σκορ (ο Άλβες σκόραρε στο 16΄) και πήραν εν τέλει το κύπελλο.
– Στις 9 Αυγούστου 2012 η ΟΜΟΝΟΙΑ με νίκη απέναντι στον Ερυθρό Αστέρα θα έπαιρνε την πρόκριση για τον επόμενο γύρο, αλλά μια φοβισμένη εμφάνιση, χωρίς πρωτοβουλίες (με εξαίρεση ένα 20λεπτο στο β΄ μέρος), κράτησε την ομάδα στο μηδέν και τελικά η πρόκριση χάθηκε στα πέναλτι.
Συμπερασματικά
Η φράση του Νεόφυτου Λάρκου στις 27 Απριλίου 2011 ότι η επίθεση είναι στην ψυχοσύνθεση της ομάδας, είναι –όπως φαίνεται και από τα πιο πάνω παραδείγματα– μια πραγματικότητα. Όταν η ΟΜΟΝΟΙΑ ψάχνει να επιβληθεί, το θετικό αποτέλεσμα έρχεται πολύ πιο συχνά απ’ ό,τι όταν η ομάδα συντηρεί πρώτα την άμυνα.
Πρέπει να σημειωθεί πως το πρόβλημα της ομάδας δεν είναι το σκοράρισμα, άλλωστε την περσινή σεζόν αναδείχθηκε πρώτη επίθεση στο πρωτάθλημα (όπου πάντως αξίζει να σημειωθεί ότι οι πλείστες ομάδες πρώτα κοίταζαν πώς να κρατήσουν το μηδέν στην άμυνα), όσο το γεγονός ότι η ΟΜΟΝΟΙΑ, όποτε δεν προσπαθεί να επιβάλει το δικό της παιχνίδι, στο τέλος μένει με την απογοήτευση του αποκλεισμού ή των χαμένων βαθμών.
Ο Νεόφυτος Λάρκου είναι άνθρωπος που κάνει αυτοκριτική, πλέον έχει να δουλέψει με ένα ρόστερ που αυτός έχτισε και μετά τον πρώτο του χρόνο στην ομάδα όλοι έχουν την απαίτηση για αποτελέσματα. Από τον ίδιο εξαρτάται να βρει τη φόρμουλα να παρουσιάσει μια ΟΜΟΝΟΙΑ που να μπαίνει στο γήπεδο για να διεκδικήσει και όχι απλώς για να κρατήσει.
