Χαμένος στ’ όνειρο: Το θέμα που “καίει”
- Δημοσιεύθηκε: 04/08/2012
Γεια σας αδέρφια Ομονοιάτες και Ομονοιάτισσες μόνο!!
Δεν θα επιδιώξω σε καμία περίπτωση να εξισώσω ή να μηδενίσω καταστάσεις. Γνωρίζω πολύ καλά πως η Ομόνοια πρέπει να κάνει το βήμα παραπάνω στην Ευρώπη για να καλύψει το κενό που άφησε πίσω της τα προηγούμενα χρόνια.
Ξέρω όμως ποια είναι η διαφορά δυσκολίας που θα έχει η δική μας ομάδα απέναντι στους αντιπάλους μας και πιο κάτω απλά αναλύω τον δικό μου τρόπο σκέψης. Πιο πολύ θέλω να δω το αύριο σε περίπτωση αποκλεισμού γιατί η Ομόνοια δεν σταματάει στην Ευρώπη. Αυτό με ενδιαφέρει, το αύριο.
Συνειδητή η επιλογή της ώρας
Επιλέγω συνειδητά να γράψω αυτή τη βδομάδα, λίγες μέρες πριν τον επαναληπτικό αγώνα της τριφυλλάρας, γιατί ξέρω πως κάθε αδερφός και αδερφή ζουν και αναπνέουν για αυτό τον αγώνα και πως από το αποτέλεσμα, θα εξαρτηθεί και η ψυχολογία μας τις επόμενες ημέρες αν όχι τους επόμενους μήνες.
Το θέμα που “καίει”
Μιλώντας με ομοϊδεάτες μας όλες αυτές τις ημέρες του καλοκαιριού, ένα είναι το θέμα που “καίει” τους οπαδούς μας και δεν είναι άλλο από την ευρωπαϊκή διάκριση. Η ανάγκη αυτή έγινε ακόμη πιο έντονη την τελευταία πενταετία με την είσοδο σε ομίλους του Τσάμπιονς Λίνγκ της Ανόρθωσης και του Αποέλ (δίς), αλλά και την συμμετοχή της Αεκ σε όμιλο του Γιουρόπα Λίγνκ. Η σύγκριση όμως των δεδομένων πρέπει να αποφευχθεί άμεσα και θεωρώ εύλογους τους λόγους.
Δεν χωράει σύγκριση 1
Τουλάχιστον για τους 2 μεγάλους διαχρονικά αντιπάλους της Ομόνοιας και την είσοδο τους στους ομίλους του Τσάμπιονς Λίγνκ δεν χωράει κατά τη γνώμη μου σύγκριση σε σχέση με την δική μας πορεία. Και οι δύο είχαν μαζέψει μπόλικους βαθμούς από προκρίσεις (κυρίως την δεκαετία του 2000) σε γύρους όπου η Ομόνοια έχανε την πρόκριση στις λεπτομέρειες, ή από κάποιο ατομικό λάθος, ή από έλλειψη τύχης σε κάποιες περίπτωσης(Ντιναμό, Λίτεξ, Τσσκα, Σάλσμπουρκ, Μέταλιστ, Σάλσμπουρκ), με αποτέλεσμα να έχουν αισθητά καλύτερο συντελεστή από την ομάδα μας στις κληρώσεις. Μπορεί η Ανόρθωση να πρόλαβε το παλιό σύστημα εισόδου σε ομίλους -με μια καλή για τα δεδομένα κλήρωση- όπου τα πράγματα ήταν δυσκολότερα, αλλά επωφελήθηκε έντονα τα επόμενα χρόνια μέχρι σήμερα από τους βαθμούς της στην Ευρώπη.
Δεν χωράει σύγκριση 2
Επειδή λοιπόν η Ευρωπαϊκοί αγώνες λειτουργούν αλυσιδωτά με τις προηγούμενες χρονιές(αυτή τη στιγμή το σύστημα προσθέτει την βαθμολογία των τελευταίων 5 ετών σε αγώνες Ευρώπης) αυτό είχε ως αποτέλεσμα οι δύο αυτές ομάδες να μαζέψουν τόσο τους βαθμούς όσο και τις εμπειρίες που χρειαζόταν η οποιαδήποτε κυπριακή ομάδα για να βρίσκονται σήμερα στους δυνατούς της κλήρωσης και να έχουν ορθάνοιχτες τις πόρτες (και φέτος) για πρόκριση σε όμιλο.
Κάνοντας απλά την αρχή με 1 μόνο πρόκριση σε βάρος δυνατού αντιπάλου τα προηγούμενα χρόνια(τότε που κανείς δεν σκεφτόταν ομίλους) οι αντιπάλοι μας πήραν βαθμούς που η Ομόνοια έχασε από απίστευτους αποκλεισμούς στις καθυστερήσεις, ή στα τελευταία λεπτά. Οι βαθμοί που πήραν οι αντιπάλοι μας από αυτές τις προκρίσεις εξαργυρώθηκαν με το καλύτερο τρόπο όταν τα πράγματα έγιναν πιο βατά μετά και τις αλλαγές της UEFA στα προκριματικά.
Χωρίς να θέλω να μειώσω την οποιαδήποτε πρόκριση άλλης ομάδας στην Κύπρο, θεωρώ πως η Ομόνοια με λίγη τύχη παραπάνω θα μετρούσε τουλάχιστον 3 προκρίσεις περισσότερες και θα ακολουθούσε κατά πόδας την τύχη των άλλων δύο και σήμερα να βρισκόταν στους δυνατούς της κλήρωσης παίζοντας και αυτή με ομάδα δυναμικής Άλεσουντ, ή Ντίλα Γκόρι.
Δεν χωράει σύγκριση 3
Σύγκριση δεν χωράει ούτε στο εγχώριο πρωτάθλημα και στους λόγους που το αποέλ κατά κύριο λόγο απέκτησε την νοοτροπία του πρωταθλητή (που ποτέ δεν είχε) και την σταθερότητα στο τεχνικό του επιτελείο, στοιχεία απαραίτητα για το βήμα παραπάνω στην Ευρώπη. Έχουμε να θυμηθούμε δεκάδες παραδείγματα για τίτλους που χάθηκαν, για αγώνες που ανάστησαν το παράρτημα της ΚΟΠ, και το διατήρησαν σε μια ποδοσφαιρική ηρεμία ικανή να βάλει την εταιρία τους σε ευρωπαικό όμιλο.
Μπορούμε χωρίς καμία αμφιβολία να υπολογίσουμε ποια θα ήταν η ηρεμία στο αποέλ αν δεν είχε στρωμένα τα χαλιά στο κυπριακό ποδόσφαιρο και κατά πόσον θα μπορούσε να αποκτήσει την όποια αυτοπεπίθηση ως ομάδα αν είχε ίση μεταχείριση στα εγχώρια, τόσο από την ομοσπονδία, τόσο από την διαιτησία αλλά και από τον μηχανισμό επικοινωνίας ΜΜΕ. Όλα αυτά παίζουν τον δικό τους ρόλο στο πρεστίζ της ομάδας και στο παιχνίδι αυτό ποτέ δεν ήταν μπλεγμένο το δικό μας σωματείο. Όσοι πιστεύουν πως δεν έπαιξε το δικό του ρόλο στις διακρίσεις του αντιπάλου ας συνεχίσουν να ζουν στον γλυκά πλασμένο τους κόσμο.
Εν κατακλείδι
Τέρμα στη γνωστή σύγκριση του αν προκριθεί η ομάδα μας σε σχέση με το τι έκανε οποιαδήποτε άλλη κυπριακή ομάδα. Η κάθε ομάδα ξεκινάει από εντελώς διαφορετικό συντελεστή ανάλογα με το timing αν θέλετε που έκανε τα πρώτα της “ουσιαστικά” βήματα στην Ευρώπη. Αν για παράδειγμα η πρόκριση επί της Άεκ Αθηνών, ή της Ντε Χάαγκ γινόταν λίγα χρόνια νωρίτερα τότες σήμερα ίσως μιλούσαμε κάτω από πολύ διαφορετικές συνθήκες.
Τα δεδομένα τώρα
Αυτή τη στιγμή πρέπει κάθε Ομονοιάτης να καταλάβει πως το Αποέλ και η Ανόρθωση βρίσκονται στους δυνατούς της κλήρωσης στον ίδιο γύρο με την Ομόνοια και στους δυνατούς θα βρίσκονται και στην επόμενη φάση με την μή είσοδο τους στους ομίλους να θεωρείτε αυτοκτονία. Την ίδια στιγμή η Ομόνοια πρέπει να υπερβάλει εαυτόν να αποκλείσει 2 πιο δυνατούς αντιπάλους από αυτήν για να καλύψει απλά ευρωπαϊκούς βαθμούς που θα είχε αν δεν αυτοκτονούσε τις προηγούμενες χρονιές με απίστευτους αποκλεισμούς. Σκεφτείτε απλά πόσο διαφορετική θα ήταν η συγκομιδή μας αν το 0-2 απέναντι στην Μέταλιστ δεν γινόταν 2-2 αλλά 1-2, ή αν το περσινό παιχνίδι στο Σάλσμπουρκ τελείωνε στο 0-0 και όχι στο 1-0.
Που επικεντρωνόμαστε
Το πρώτο που πρέπει να εμπεδώσουμε όλοι είναι η μη σύγκριση της πορείας των άλλων κυπριακών ομάδων που αναλύθηκε εκτενώς έχω την εντύπωση πιο πάνω, και επικεντρωνόμαστε αποκλειστικά και μόνο στην δική μας πορεία. Θέλουμε 2 προκρίσεις, έχουμε πιο δυνατούς αντιπάλους, πρέπει να τα δώσουμε όλα, να υπερβάλουμε εαυτό και να πετύχουμε τον πρώτο μας στόχο.
Ακόμη όμως και αν δεν πετύχουμε ούτε φέτος την υπέρβαση(γιατί είναι υπέρβαση με την βαθμολογία που έχει η ομάδα μας αυτή τη στιγμή) δεν σκύβουμε το κεφάλι, ούτε συγκρίνουμε την “δεδομένη” είσοδο σε ομίλους από Αποέλ και Ανόρθωση. Δεν θα έχουν πετύχει κάτι περισσότερο από εμάς φέτος, γιατί είναι σαν να ξεκινούν από το pole position και εμείς από την 9η θέση. Ότι πέτυχαν το πέτυχαν μόνο την πρώτη φορά και να είναι σίγουροι πως θα θυμόνται για χρόνια την δική μας πρώτη φορά, που ακόμη και αν δεν είναι φέτος, δεν φαίνεται να αργεί.
Υ.Γ: Βεβαίως η τύχη παίζει τον δικό της ρόλο σε όλα γιατί είναι αλλιώς να μπαίνεις ομίλους με γκολ στο 90 και αλλιώς να αποκλείεσαι με τέρμα στο 90+3 σε εκτός έδρας παιχνίδι.
Υ.Γ 2: Η Παρτίζαν θεωρείτε καλύτερος αντίπαλος από την Άεκ Αθηνών του Ριβάλτο και την Ντε Χάγκ??? Αν την αποκλείσει όμως η Αέλ μπαίνει σε όμιλο!! Αυτό είναι το μερίδιο της τύχης που πάντα θα υπάρχει και προσωπικά δεν το αγνοώ ποτέ…
Τα λέμε
Χαμένος στ’ όνειρο | [email protected]
