Ανοικτή Επιστολή προς Πρόεδρο και μέλη ΔΣ Ομόνοιας Λευκωσίας
- Δημοσιεύθηκε: 07/07/2012
Ανοικτή Επιστολή προς Πρόεδρο και μέλη ΔΣ Ομόνοιας Λευκωσίας και μέλη σωματείου Ομόνοιας Λευκωσίας
Αξιότιμε Πρόεδρε και μέλη του Δ.Σ.,
Αγαπητοί Ομονοιάτες,
Είναι πραγματικά πολλά τα θέματα και τα ερωτήματα τα οποία ανησυχούν τον ομονοιάτικο κόσμο και χρίζουν συζήτησης και ανάλυσης μα πάνω από όλα απαντήσεων και λύσεων.
Δεν θα θέλαμε να επικεντρωθούμε στα σοβαρά και χιλιοειπωμένα θέματα που απασχολούν τους ομονοιάτες, όμως δεν μπορούμε όμως παρά να κάνουμε μια αναφορά έστω στην κάκιστη οικονομική κατάσταση του σωματείου, την κατασπατάληση πόρων λόγω ανεπαρκέστατου σχεδιασμού, στην καταθλιπτική απουσία της ομόνοιας από τα κέντρα λήψης αποφάσεων, στον εξευτελισμό και την ισοπέδωση αθλητών του σωματείου λόγω των αδυναμιών της διοίκησης να διαχειριστεί τις ιδιαιτερότητες των υψηλά αμειβόμενα αθλητών του σωματείου η οποία οδήγησε σε ρήξη με αυτούς, σε οικονομική ζημιά και σε πλήγμα στο γόητρο της ομάδας, στην ανεπαρκέστατη, ίσως και ανύπαρκτη, επικοινωνιακή πολιτική, στην ουσία στην αδυναμία της απελθούσας διοίκησης να κρατήσει ψηλά το φρόνημα του ομονοιάτικου κόσμου και να καθορίσει αλλά και να επικοινωνήσει σωστά και αποτελεσματικά το όραμα (;) της για το παρόν και το μέλλον του σωματείου.
Δυστυχώς, ακόμη και οι 3 τίτλοι που η ομάδα έχει κατακτήσει την τελευταία τριετία και τους οποίους επ’ουδενί δεν μηδενίζουμε, δεν θα πρέπει να διαφεύγει ότι έχουν στοιχίσει, πρακτικά, στο σωματείο, περίπου 8 εκατομμύρια ευρώ ο καθένας σε χρέος. Δηλαδή, το ετήσιο προστιθέμενο χρέος για κάθε τίτλο είναι περίπου το διπλάσιο από το φετινό συνολικό προϋπολογισμό της ομάδας! Και, το χειρότερο; Τούτο το χρέος συσσωρεύτηκε χωρίς να έχει κτιστεί έστω ένα καλός κορμός ομάδας για τα επόμενα χρόνια – επισημαίνεται απλά ότι και φέτος το σωματείο αναμένεται να συμπληρώσει μια ντουζίνα περίπου μεταγραφές ενώ από τη δεκαοκτάδα του τελικού με την αελ αναμένεται να αποχωρήσουν περισσότεροι από τους μισούς παίκτες.
Δυστυχώς, κατά την ταπεινή μας άποψη, η απελθούσα διοίκηση έχει εκτεθεί στα μάτια του κόσμου και έχει πληγώσει τον εγωισμό και την περηφάνια του, ελπίζουμε τουλάχιστον όχι ανεπανόρθωτα, δίνοντας συνεχώς το δικαίωμα στους εχθρούς της ομάδας να την χλευάζουν καθημερινά.
Με βάση τα πιο πάνω θα πρέπει να διερωτηθεί κάποιος σε τι προσβλέπουμε ως Ομόνοια. Ο απερχόμενος Πρόεδρος ξεκίνησε την πρώτη θητεία του, πριν από 4 χρόνια, με παντιέρα το σύνθημα να πάρει η Ομόνοια τη θέση που της αξίζει. Ανέφερε ότι δεν είναι δυνατόν η Ομόνοια να έχει τον 4ο ή και 5ο προϋπολογισμό στο κυπριακό πρωτάθλημα. Βασικός στόχος που τέθηκε ήταν η ενδυνάμωση του κυπριακού στοιχείου της ομάδας και δεν δίστασε να φορτώσει το σωματείο με δυσβάκτακτα χρέη για να επιτευχθεί ο στόχος αυτός. Η αλήθεια είναι ότι όλοι μας τότε χειροκροτούσαμε. Είναι όμως επίσης αλήθεια ότι την πραγματική διάσταση των δεδομένων και των αριθμών δεν την είχε υπόψη του ο κόσμος που συζητούσε στις καφετέριες, αυτή την ήξερε μόνο το Συμβούλιο. Για αυτό το λόγο είναι αυτοί, και μόνο αυτοί, που φέρουν ακέραια την ευθύνη.
Ανεξάρτητα λοιπόν των πιο πάνω, και επειδή στο τέλος της ημέρας περισσότερο από τις ικανότητες και τις αδυναμίες της όποιας διοίκησης θα πρέπει να απασχολήσει τα μέλη του σωματείου η ίδια η βιωσιμότητα της Ομόνοιας, όπως την ξέρουμε και η εφιαλτική προοπτική το λατρεμένο μας σωματείο να καταντήσει ΑΕΚ Αθηνών ή Rangers περιμένοντας από μηχανής θεούς να τη σώσουν και εκλιπαρώντας για τον οίκτο των ίδιων της των εχθρών, θεωρούμε ότι δύο από τα πλέον φλέγοντα θέματα που θα πρέπει να μας απασχολήσουν, ενόψει και των εκλογών για ανάδειξη του νέου ΔΣ, είναι τα εξής:
1ον: Οι οφειλές του σωματείου προς τον κ Μιλτιάδη Νεοφύτου ύψους περίπου €13εκ:
Πριν 2 χρόνια ο Πρόεδρος είχε δηλώσει ότι «δεν ήρθε για να αφήσει χρέη στην ΟΜΟΝΟΙΑ».
Βάση λοιπόν της ξεκάθαρης αυτής τοποθέτησης, θα πρέπει να απαντηθεί:
Η τοποθέτηση αυτή του Προέδρου εξακολουθεί να ισχύει;
Αν η τοποθέτηση, όπως ο πολλής κόσμος την αντιλήφθηκε, εξακολουθεί να ισχύει θα έπρεπε να διαγραφούν άμεσα από τον οικονομικό ισολογισμό του σωματείου τα σχετικά ποσά.
Δυστυχώς, όπως φαίνεται και μέσω των λογαριασμών για το έτος 2011 αλλά και μέσω πιο πρόσφατων δηλώσεων του Προέδρου,. η απάντηση έχει ήδη δοθεί, με τον πλέον εκκωφαντικό τρόπο. Συνάγεται λοιπόν ότι, το εν λόγω χρέος προς τον Πρόεδρο θα αποπληρωθεί μέσα από τις εξοικονομήσεις που επιχειρούνται και του όποιου ετήσιου πλεονάσματος επιτυγχάνεται να διατηρηθεί κάθε έτος.
Δεν θα επικεντρωθούμε, για σκοπούς της παρούσας, τις εμφανέστατες αδυναμίες της προσέγγισης αυτής και τις εξόφθαλμες συνέπειες στην ανταγωνιστικότητα της ομάδας παρά μόνο, και εφόσον τα πιο πάνω αντικατοπτρίζουν όντως την πραγματικότητα, θα επικεντρωθούμε σε ένα 2ον ερώτημα, στο οποίο μοιραία οδηγείται κάποιος, το οποίο θα πρέπει να απασχολήσει το ΔΣ, τους ανεξάρτητους ελεγκτές του σωματείου αλλά και όλα τα μέλη και φίλους του:
Με ποιο τρόπο πρακτικά αλλά και νομικά έχουν νομιμοποιηθεί- αναγνωριστεί από το σωματείο οι οφειλές αυτές προς τον Πρόεδρο και πότε έγινε αυτό;
Η Ομόνοια δεν ανήκει ούτε στη σημερινή ούτε σε οποιαδήποτε άλλη διοίκηση της ούτε ακόμη και σε εμάς τα 500-600 μέλη του σωματείου. Αλλοίμονο αν αυτό πιστεύουμε, τότε δεν θα είχαμε διαφορά από την Αλκή και τον Εθνικό Άχνας, με όλο το σεβασμό προς τα σωματεία αυτά.
Το σωματείο μας ανήκει πρώτα και κύρια αλλά και με διαφορά στις δεκάδες, στις εκατοντάδες χιλιάδες φίλους του που μπορεί να μην είναι μέλη του αλλά το αγαπούν παθολογικά και τους πληγώνει η σημερινή κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει. Είναι όλος αυτός ο κόσμος που προσδίδει στην Ομόνοια τη δύναμη της, αυτό άλλωστε διακηρύττουμε όλοι καθημερινά.
Είναι σε αυτό τον κόσμο που το ΔΣ αλλά και τα μέλη είναι υπόλογοι και για το λόγο αυτό, ως μέλη, πάνω από όλα τα άλλα, πάνω και από τους ίδιους μας τους εαυτούς, αυτούς εκπροσωπούμε στις συνελεύσεις του σωματείου. Αν δεν υποστηρίξουμε αυτά που ο κόσμος της Ομόνοιας πιστεύει, αν τους εγκαταλείψουμε, τότε θα μας εγκαταλείψουν και αυτοί.
Για τούτο το λόγο, και ακόμη και αν αυτό πληγώνει κάποιους από εμάς, το Συμβούλιο, ακόμα και τον Πρόεδρο του σωματείου, που σίγουρα έχει στην πράξη πληρώσει, κυριολεκτικά και μεταφορικά όσο κανένας άλλος την παρουσία του στο πηδάλιο της ομάδας, έχουμε καθήκον να αφήσουμε τους όποιους συναισθηματισμούς στην πάντα, να αναλάβουμε, αλλά και να απονέμουμε ευθύνες σε αυτούς που έχουν αποφασίσει να θέσουν το σωματείο υπό κατάσταση, πολυετούς, οικονομικής ομηρίας.
Για το λόγο αυτό η πρόταση που υποβάλλουμε είναι όπως οριστούν ανεξάρτητοι νομικοί σύμβουλοι οι οποίοι θα πρέπει να διερευνήσουν το θέμα με στόχο τη διαφύλαξη των συμφερόντων του σωματείου.
κ Πρόεδρε,
Θεωρούμε ότι από την στιγμή που έχετε επιλέξει, αθετώντας το λόγο που είχατε δώσει, να παρουσιάζεστε ως ο μεγαλύτερος πιστωτής του σωματείου, θα έπρεπε να παραιτηθείτε από τη θέση σας και όχι να διεκδικείτε επανεκλογή αφήνοντας έτσι ανοικτό το δρόμο, αφού καταθέσετε πρώτα λεπτομερή οικονομικό απολογισμό, στον οποιονδήποτε ενδιαφέρεται να αναλάβει τις τύχες του σωματείου.
Οι δυο ιδιότητες σας, πιστωτής και οφειλέτης, είναι αδύνατον να συνυπάρξουν και είναι αδύνατον να λειτουργήσουν με οποιονδήποτε τρόπο προς όφελος του σωματείου το οποίο οφείλετε ως πρόεδρος να υπηρετείτε.
Είναι ξεκάθαρο, έτσι και αλλιώς, ότι η βιωσιμότητα του σωματείου δεν εξαρτάται πια από κανένα άλλο παρά από τον ίδιο τον κόσμο του αφού φαίνεται ότι προσπάθεια είναι όπως οι χρηματοδοτικές ανάγκες της ομάδας ικανοποιούνται από τα ίδια της τα έσοδα.
Μια τέτοια αλλαγή, πέρα από στάση ευθύνης, πιθανότατα να δημιουργούσε και ένα νέο αίσθημα ελπίδας καθώς επίσης, και αυτό είναι πιο σημαντικό, θα έδινε στην όποια νέα διοίκηση μια περίοδο χάριτος, μια ανοχή, ανοχή που δυστυχώς το απερχόμενο συμβούλιο αλλά και ο συνδυασμός με τον οποίο κατέρχεστε στις φετινές εκλογές κρίνουμε ότι δεν μπορούν ούτε και δικαιούνται να απαιτήσουν από την πλατιά μάζα του κόσμου, εφόσον εκλεγούν.
Ομάδα μελών και φίλων
Ομόνοιας Λευκωσίας