Bήμα Φιλάθλου: Το τέλος έφτασε, ας ξυρίσουμε τον γαμπρό

Η χρονιά τελείωσε για κάποιους με επιτυχία για κάποιους άλλους πάλι όχι και τόσο πετυχημένα. Η φετινή χρονιά ίσως αποτελέσει ορόσημο για την ομάδα μας μιας και έλαβαν χώρα πάρα πολλά και σημαντικά γεγονότα. Θεωρώ ότι στο τέλος της ημέρας κι αν ερμηνευτούν σωστά τα όσα έγιναν (θετικά κι αρνητικά) θα μας βρουν πιο δεμένους σαν οπαδούς και την ομάδα πιο δυνατή και έτοιμη για το επόμενο βήμα. Το επόμενο βήμα μπορεί ο καθένας να το εκλάβει όπως επιθυμεί. Για μένα το επόμενο βήμα για την ΟΜΟΝΟΙΑ είναι να γίνει μια σταθερή ομάδα χτίζοντας στα θετικά της χρονιάς που μόλις έφυγε και μαθαίνοντας από τα αρνητικά.

Χωρίς να διεκδικώ οποιονδήποτε τίτλο ή χαρακτηρισμό θα επιχειρήσω με τα λίγα που ξέρω να αξιολογήσω τον κάθε παίκτη που αγωνίστηκε ως ξεχωριστή μονάδα καθώς και τον προπονητή της ομάδας μας.

Αντώνης Γιωργαλλίδης: Για μένα ο Αντώνης θα είναι πάντα ό,τι κι αν γίνει, ίσως ο καλύτερος χαρακτήρας που πάτησε ποτέ το πόδι του στο Ηλίας Πούλλος. ΟΜΩΣ δεν θα μπορέσω να ξεχάσω ούτε να συγχωρήσω το τεράστιο λάθος του στον επαναληπτικό στην Αυστρία. Όλη η αγωνιστική του παρουσία για τη χρονιά κρίνεται –κατά την άποψη μου- από αυτή του την εμφάνιση που ήταν κατά 80% ο λόγος που η ομάδα έμεινε εκτός Ευρώπης.

Youval Spungin: Νιώθω πολύ τυχερός σαν Ομονοιάτης που η ομάδα μου διαθέτει ένα τέτοιο ποδοσφαιριστή και άνθρωπο. Ακέραιος, σοβαρός, χωρίς να επιλέγει παιχνίδια, εξαφανίζοντας κάθε του αντίπαλο και όντας κατά τη γνώμη μου ο πιο σταθερός παίκτης του πρωταθλήματος. Ίσως να είναι και ο καλύτερος δεξιός ακραίος που είχε ποτέ η ομάδα.

Renato Margaca: Το αριστερό άκρο της άμυνας δεν είναι η θέση του. Όμως εκεί διέπρεψε πρόπερσι και για αυτή τη θέση τον αποκτήσαμε. Θεωρώ ότι μπορεί να αποδώσει πολύ καλύτερα και αυτό μόνο μέσω της μονιμότητας στην ενδεκάδα θα γίνει πράξη. Η άποψη μου είναι ότι ο παίκτης αυτός μπορεί να αποδώσει σε καλό επίπεδο σαν επιτελικός μέσος αλλά σίγουρα ο προπονητής ξέρει καλύτερα. Πιστεύω πάντως ότι έγινε ένα με την ομάδα κι αυτό είναι πολύ θετικό.

David Ben Dayan: Η γνώμη μου για τον Ισραηλινό είναι ότι ξέρει πολλά καντάρια μπάλα. Άν ήταν τουλάχιστον στα τριάντα του θα λέγαμε ότι εξασφαλίσαμε αριστερό οπισθοφύλακα για τα επόμενα τρία χρόνια. Πιστεύω ότι είναι πολύ καλός παίκτης. Θεωρώ ότι μπορεί να μείνει στην ομάδα άσχετα αν έχει αποκτηθεί άλλος παίκτης στη θέση του μιας και όπως προανέφερα ο Margaca μπορεί να βοηθήσει κι από άλλη θέση.

Χρήστος Καρυπίδης: Το ότι η ομάδα μας απέκτησε ένα καλό και σοβαρό αμυντικό είναι κάτι το πολύ θετικό ειδικά όταν θες να ονομάζεσαι μεγάλος σύλλογος. Αναμφίβολα είναι στους διακριθέντες όμως για μένα θα πρέπει να βελτιωθεί σε ένα συγκεκριμένο κομμάτι. Να χρησιμοποιεί το χώρο με βάση τη ταχύτητά του. Πως να ξεχάσει κανείς το παιχνίδι με την Ανόρθωση στο ΓΣΠ που φεύγει ο Λαβόρδε από το κέντρο του γηπέδου και ενώ έπρεπε να τον «σκοτώσει», ακόμα τρέχει απο πίσω του. Κάτι παρόμοιο έκανε και με τον Αίλτον και στη συνέχεια της φάσης σκόραρε ο Ελντερ Σοουζα. Πραγματικά είναι αρχηγός στην ομάδα, άσχετα με τα λάθη, και είναι σημαντική μορφή για την ΟΜΟΝΟΙΑ μιας και έχει δέσει και με τον κόσμο.

SofyaneCherfa: Είναι στιγμές που λέω ότι μπορούμε να στηριχθούμε πάνω του και ότι μπορεί να συμπληρώσει τον Καρυπίδη στην άμυνα, αλλά υπήρξαν και φορές που η αστάθεια του με φόβιζε. Προσωπικά είμαι πολύ υπέρ στο να παραμείνει και πιστεύω ότι μια προετοιμασία με την ομάδα θα τον βελτιώσει. Θεωρώ πολύ σημαντικό το δέσιμο του με τον κόσμο.

Iago Bouzon: Θυμάστε τον Holger Greilich; Για μένα ο Bouzon είναι ο πρώτος αμυντικός μετά τον Γερμανό που ήρθε στην ΟΜΟΝΟΙΑ και ξέρει μπάλα, εκτός από τα ανασταλτικά του καθήκοντα. Όμως δεν έγινε ποτέ μα ποτέ μέρος αυτής της ομάδας. Πολλές φορές κάνοντας εσωτερικό μονόλογο διερωτώμαι αν του έχει εξηγήσει κανείς που ήρθε. Η επιπολαιότητά του πηγάζει από το γεγονός ότι νιώθει υπερβολική σιγουριά για τον εαυτό του και μάλλον γιατί υποτιμά το επίπεδο του πρωταθλήματος. Πιστεύω ότι με τα προσόντα του ο Ισπανός θα ήταν καλύτερο για την ομάδα να αξιοποιηθεί ως αμυντικός μέσος, ΑΝ δεν φύγει. Πήρε πολύ περισσότερα απ’ όσα έδωσε…

Rasheed Alabi: Δεν υπάρχει Ομονοιάτης τα τελευταία τέσσερα χρόνια που να μην αμφισβήτησε έστω για λίγο τον Νιγηριανό (και όχι άδικα). Προσωπικά τον προτιμώ βασικό και παρτενέρ του Καρυπίδη παρά τους προηγούμενους δύο. Θεωρώ πως στα μεγάλα παιχνίδια όποτε κλήθηκε να παίξει με προσωπικό μαρκάρισμα τον αντίπαλο, όποιον κι αν είχε απέναντι του τον έσβησε. Το πάθος του και η αγάπη του για την ομάδα είναι αστείρευτα.

Noel Kaseke: Τα λόγια είναι περιττά για τον πιο παθιασμένο παίκτη που είχαμε την τελευταία δεκαετία. Αγωνιστικά έχει βελτιώσει μέσα στη περίοδο που διανύσαμε την κίνησή του στον καινό χώρο αλλά και τις μεταβιβάσεις και τις πάσες του σε μεγάλο βαθμό. Δεν νομίζω ότι είναι τυχαίο που τα τελευταία τρία χρόνια ξεκινά η χρονιά και θεωρείται δεύτερη επιλογή αλλά στο τέλος παίζει περισσότερα παιχνίδια από την πρώτη επιλογή. Επειδή γίνεται λόγος για το αν είναι σωστό ή όχι το ότι δεν του προτάθηκε ανανέωση το μόνο που έχω να πω είναι ότι η απόφαση του προπονητή για μένα είναι και η σωστή, εφόσον είναι δική του.

VeroSalatic: Αν ο Βέρο είχε λίγη περισσότερη ταχύτητα αυτή τη στιγμή δεν θα τον απολαμβάναμε στην ΟΜΟΝΟΙΑ. Έκανε ίσως το καλύτερο παιχνίδι που έκανε τα τελευταία χρόνια μεσοαμυντικός μας, στο παιχνίδι με τους Ολλανδούς και ήταν πολλοί οι αντίπαλοι που φοβήθηκαν, πιστέψτε με. Θεωρώ ότι γι αυτόν η χρονιά λειτούργησε ευεργετικά και είμαι σχεδόν σίγουρος ότι του χρόνου θα αποτελέσει την σταθερή αξία στη μεσαία γραμμή της ομάδας. Το στοίχημα είναι να μην χαθεί στα μέσα της χρονιάς και ειδικά στα παιχνίδια που έπονται της «εθνικής» γιατί εκεί θα πρέπει να τραβά μεγαλύτερο κουπί –απ’ ότι φάνηκε-.

Bruno Aguiar: Θα προσπαθήσω να τον κρίνω χωρίς να λάβω υπόψη μου τα προηγούμενα του χρόνια στην ομάδα. Πιστεύω ότι σε κάποια παιχνίδια ήταν τουλάχιστον συγκινητικός και έδωσε κατά διαστήματα πολλές λύσεις στην ομάδα. Έχω την εντύπωση ότι η χρονιά που έρχεται θα είναι η καλύτερη του στην ΟΜΟΝΟΙΑ. Ο πορτογάλος και η μεταμόρφωση του είναι έργο Λάρκου.

Leandro Marcolini: Ο Λέο δεν έπαιξε και πολύ φέτος για να μπορούμε να κρίνουμε την παρουσία του. Εγώ κρατώ την αφοσίωση του στην ομάδα την θέληση του να επανέλθει παρά τους συνεχόμενους τραυματισμούς και το γεγονός ότι ο προπονητής τον θεωρεί χρήσιμο μιας και τον χρησιμοποίησε και στον τελικό. Πιστεύω ότι η φετινή χρονιά το έχει πάρει πολύ πίσω κι αν τελικά φύγει δεν θα είναι και τόσο παράλογο.

Κωνσταντίνος Μακρίδης: Δεν είναι κακό για ένα ποδοσφαιριστή να μην κάνει καλή χρονιά. Μερικές φορές άκουγα και διάβαζα σχόλια που με έκαναν να διερωτώμαι αν έβλεπα στο ίδιο παιχνίδι με αυτό που σχολιάζουν τον Μακρίδη. Γνώμη μου, ο Μακρίδης φέτος ήταν ένας από τους χειρότερους σε απόδοση παίκτες της ομάδας και προκάλεσε ουκ ολίγα αρνητικά σε έκβαση αποτελεσμάτων. Δεν με νοιάζει αν δεν παίζει στη θέση του. Από τη στιγμή που ο προπονητής σε χρησιμοποιεί στη συγκεκριμένη θέση τότε να αποδόσεις εκεί. Κάπου εδώ βρίσκω λάθος στον προπονητή μας. Η εμμονή του στον Μακρίδη, κατά τη γνώμη μου, μας στέρησε βαθμούς. Ελαφρυντικό του, το ότι κατά τη διάρκεια της χρονιάς δεν είχε σταθερά τους ίδιους παίκτες δίπλα του στο κέντρο της μεσαίας γραμμής. Όμως ένας παίκτης που θέλει να λέγεται μεγάλος και είναι και ο αρχηγός οφείλει να παρασύρει τους συμπαίκτες του. Ειλικρινά ζητώ συγνώμη αν ήμουν αρκετά καυστικός όσον αφορά αυτό τον ποδοσφαιριστή. Θεωρώ ότι αν του αφαιρεθεί το βάρος του αρχηγού και η σιγουριά της μονιμότητας στην ενδεκάδα θα έχει καλύτερη παρουσία του χρόνου.

Bryan Bergougnoux: Δείχνει παίκτης που ξέρει μπάλα. Δεν θεωρώ ότι βοήθησε εκτός από το παιχνίδι με την ΕΝΠ στο άδειο ΓΣΠ. Είμαι σίγουρος ότι θα τον ξεχάσουμε γρήγορα εκτός κι αν ανατραπούν θεαματικά τα δεδομένα.

Γιώργος Εφραίμ: Οι μεγάλοι παίκτες είναι για τα μεγάλα παιχνίδια. Ο Εφραίμ δεν πρόσφερε και πολλά φέτος ειδικά στο δεύτερο γύρο όπου πολλές φορές χάθηκε στη ροή ενός αγώνα. Για να μην παρερμηνευθούν τα όσα λέω δεν υποστηρίζω ότι δεν είναι μεγάλος παίκτης. Το αντίθετο, είναι σπουδαίος παίκτης. Πρέπει να καταλάβουμε κάτι εδώ στη Κύπρο, ότι ένας παίκτης στη θέση του Εφραίμ θεωρείται ταλέντο από τα 17 του μέχρι τα 20 το πολύ. Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι στο γεγονός ότι ο Γιώργος είναι πλέον ολοκληρωμένος ποδοσφαιριστής, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν έχει πολλά να δουλέψει, αλλά ότι σαν παρουσία στο γήπεδο περιμένουμε από αυτόν να πάρει παιχνίδια πάνω του. Δεν θέλω να μου βάζει γκολ με την Άχνα αλλά να κάνει ότι θέλει στα ματς με το Αποελ. Είμαστε τυχεροί που έχουμε ένα τέτοιο ποδοσφαιριστή αλλά εγώ προσωπικά τον θέλω πιο ψυχωμένο και πιο Εφραίμ της πρώτης του χρονιάς.

Αντρέας Αβραάμ: Το άλλο 20% του αποκλεισμού μας από την Ευρώπη. Για να μην παρεξηγηθώ δεν έχω καμία αρνητική προδιάθεση απέναντι στον παίκτη και τον θεωρώ πραγματικά καλό και με μέλλον. Νομίζω ότι έκανε σχετικά καλή χρονιά όμως η γνώμη μου είναι ότι από τον καιρό που ήρθε στη ομάδα δεν έχει εξελιχθεί ούτε στο ελάχιστο. Είναι κρίμα γι αυτόν αλλά και για την ομάδα. Είναι ένας παίκτης με αρετές και χαρακτήρα και ο κόσμος το βλέπει αυτό και το εκτιμά.

Δημήτρης Χριστοφή: Ότι και να πω για τον Χριστοφή ίσως και να παρεξηγηθώ. Για μένα είναι το μεγαλύτερο ταλέντο που έβγαλε πρόσφατα η Κύπρος. Για να είμαι σωστός, ήταν το μεγαλύτερο ταλέντο. Θεωρώ ότι οι συνεχείς αλλαγές προπονητών λειτούργησαν εγκληματικά πάνω του γιατί κανένας δεν δούλεψε πάνω του. Φέτος όποτε χρειάστηκε ήταν εκεί. Το καλύτερο του παιχνίδι το έκανε στο Τσίρειο με τον Απόλλωνα. Η γνώμη μου για τον Χριστοφή είναι πως είναι ένα ακατέργαστο διαμάντι που δεν ξέρω καν αν προλαβαίνουμε να σώσουμε κάτι απ’ αυτόν. Ξέρουμε όλοι πολύ καλά ότι δεν είναι και το πιο συχνό φαινόμενο το να παίρνεις ένα παίκτη Κύπριο που δεν ήταν ποτέ ΟΜΟΝΟΙΑΤΗΣ και στο χρόνο να τον βλέπεις όχι απλά να δένεται με την ομάδα αλλά να γίνεται ένα με αυτή.

Στάθης Αλωνεύτης: Μένει ή φεύγει; Η πορεία του Στάθη από τον Μάιο του 2011 μέχρι και τώρα είναι μια αλυσίδα. Το φύγε και το έλα, η μη συμμετοχή στην προετοιμασία, ο τρόπος που γύρισε, ο τραυματισμός στο παιχνίδι με την ΑΕΚ, η κόκκινη με τον Αποελ, τα πολύ καλά παιχνίδια μετρημένα στο μισά δάκτυλα του ενός χεριού… Δεν λέω ότι πρέπει να φύγει αλλά αν μείνει είναι εξαιρετικά  αμφίρροπο το αν θα προσφέρει αν και πιστεύω ότι θα προσφέρει. Ο Στάθης τα τελευταία χρόνια αδίκησε τον εαυτό  του με κάθε του επιλογή και είναι περισσότερο από έκδηλο ότι έχασε κάθε ίχνος πρόκλησης και ενθουσιασμού που μπορεί να έχει ένας ποδοσφαιριστής της ΟΜΟΝΟΙΑΣ. Θα πρέπει κι εμείς σαν οπαδοί να αποφασίσουμε τί ακριβώς θέλουμε. Να μην φύγει  ο Αλωνεύτης για να μην πάει σε άλλη κυπριακή ομάδα ή να μην φύγει γιατί πιστεύουμε σ’ αυτόν… Το θέμα είναι, ο ίδιος πιστεύει στον εαυτό του;

Freddy dos Santos: Θα είμαι απόλυτα ειλικρινής. Μόλις έμαθα για τη μεταγραφή ήθελα να τραβώ τα μαλλιά μου. Στο πρώτο του παιχνίδι είπα: βρε λες; Στο παιχνίδι με την Ανόρθωση στο εξοχικό (0-1) πανηγύρισα το γκολ του πολύ έντονα. Στο παιχνίδι με τον Απόλλωνα (2-0) φώναζα σαν τρελός ρυθμικά –μαζί με τον υπόλοιπο λαό- το όνομά του. Το πάθος του αστείρευτο και πάνω απ’ όλα ειλικρινές και αυθόρμητο. Αρκετό για να παρασύρει συμπαίκτες και κόσμο. Δεν θα πω τίποτα άλλο εκτός από αυτό: φανταστείτε να μην είχαμε τον Αγκολέζο φέτος…

AndreAlves: Προσωπικά δεν έχω καταφέρει να καταλάβω πλήρως αυτό τον ποδοσφαιριστή. Είμαι σχεδόν απόλυτος ότι την ερχόμενη χρονιά και με μια προετοιμασία με την υπόλοιπη ομάδα στα πόδια του θα είναι μια πολύ σημαντική μονάδα στην ενδεκάδα. Η ευστοχία του στο κουτί με εντυπωσίασε ομολογώ, αλλά δεν θα έλεγα το ίδιο και για την δουλειά που κάνει εκτός περιοχής. Όντως, έχει δίκαιο ο προπονητής μας ότι είναι άδικο να πούμε ακόμη αν είναι καλή η μεταγραφή ή όχι, αλλά είμαι σίγουρος ότι θα τον στηρίξει και θα τον βοηθήσει να αποδείξει ότι είναι μια πολύ καλή μεταγραφή.

Χάρης Κυριάκου: Δεν νομίζω ότι το δείγμα που πήραμε από τον Κυριάκου είναι αρκετό για να τον αξιολογήσει κανείς. Το ότι είναι 23 χρονών δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να εξελιχθεί ακόμα γιατί ως αμυντικός έχει τα καλύτερα χρόνια μπροστά του αφού σύμφωνα με μεγάλους προπονητές, για ένα αμυντικό η καλύτερη ηλικία σε απόδοση είναι μεταξύ 25 μέχρι 32. Δίπλα στο Spungin έχει μόνο θετικά να πάρει αν και απ’ ότι φαίνεται μπορεί να παίξει και σε άλλες θέσεις. Η γνώμη μου είναι ότι χρειάζεται να βελτιώσει την ταχύτητα του.

Χριστόφορος Χαραλάμπους: Επίσης δεν έχω και πολλά να πω. Πιστεύω ότι χρειάζεται δουλειά στη σωματοδομή  του και ως αριστεροπόδαρος που είναι θα είναι χρήσιμος στο μέλλον. Άλλωστε μπορεί να μην είναι ο καλύτερος παίκτης (υποθετικά μιλώ-δεν είμαι σε θέση να έχω άποψη) αλλά η ΟΜΟΝΟΙΑ έχει τεράστια ανάγκη να βγάλει ένα δικό της παιδί.

Dragoslav Jevric: Συνήθως για το τέλος αφήνουμε το καλύτερο. Εγώ άφησα το χειρότερο. Σέβομαι κάθε ποδοσφαιριστή σαν επαγγελματία και άνθρωπο αλλά ο συγκεκριμένος ξεπέρασε τα όρια. Δεν νομίζω ότι ένας τερματοφύλακας από τη δεύτερη ομάδα θα τα πήγαινε χειρότερα όταν ο  Αντώνης ήταν τραυματίας. Ειδικά ο Γιαννίκογλου για τον οποίο ακούμε καλά λόγια νομίζω ότι θα τα έβγαζε πέρα μια χαρά. Κακώς ήρθε για δεύτερη φορά και κακώς δεν λύθηκε το συμβόλαιο του μετά τα εγκληματικά του λάθη. Προσωπικά ντρέπομαι που ήταν μέλος της ομάδας μου.

Νεόφυτος Λάρκου: Κάποιοι τον θέλουν και κάποιοι άλλοι όχι. Εγώ λέω ναι στον Λάρκου. Ίσως υπερβάλω, αλλά θεωρώ ότι ο Λάρκου τη φετινή χρονιά ήταν κάτι παραπάνω από προπονητής. Ήταν σαν σύμβολο για τον αγώνα. Η σπίθα που άναψε την έκρηξη του κόσμου. Προσωπικότητα ορόσημο για την ΟΜΟΝΟΙΑ. Κατά κάποιο τρόπο γράφτηκε στην ιστορία της ομάδας μας. Αν πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, θα έλεγα ότι αυτό που παρουσίασε στα εντός ευρωπαϊκά μαγνήτισε τον κάθε Ομονοιάτη. Το ότι κέρδισε σημαντικά παιχνίδια και ανέβασε τη ομάδα μετά τη βαριά ψυχολογία από συγκεκριμένες συνθήκες είναι στα πολύ υπέρ του για μένα. Και αυτός όμως αλλά και η ΟΜΟΝΟΙΑ πληρώσαμε την απειρία του και ως αντίκρισμα την αδυναμία της ομάδας να καθαρίσει παιχνίδια που εκτωνυστέρων βλέπουμε ότι έχτιζαν δυναμική και έδιναν πρωτάθλημα. Τον θεωρώ ικανό να κυβερνήσει το καράβι που λέγεται ΟΜΟΝΟΙΑ και χτυπά συνεχώς σε κύματα τεράστια, αλλά θα πρέπει να αποδείξει ότι όντως έμαθε από τα λάθη του.

Μπορεί να πέρασε κι αυτός αρκετά φέτος εξαιτίας του ότι έτυχε να είναι προπονητής της ΟΜΟΝΟΙΑΣ αλλά πρέπει να θεωρεί τον εαυτό του πολύ τυχερό. Ποτέ, τα τελευταία δώδεκα χρόνια τουλάχιστον, κανείς προπονητής της ομάδας δεν λάμβανε στήριξη σε τόσο μεγάλο ποσοστό από τον κόσμο της ΟΜΟΝΟΙΑΣ και αυτό ακριβώς οφείλει να «ξεπληρώσει» τη χρονιά που μας έρχεται. Άκουγα τη νύχτα του τελικού ένα πρώην ποδοσφαιριστή της ομάδας μας να λέει ότι η ΟΜΟΝΟΙΑ δεν παίζει σαν ΟΜΟΝΟΙΑ του ‘90 και ότι δεν έχει τον παίκτη-προσωπικότητα. Συμφωνώ απολύτως αλλά ποιός είπε ότι όλα αυτά είναι αρνητικά; Αφενός μεν τα μεγέθη άλλαξαν αλλά και ο τρόπος που αντιμετωπίζουν οι μικροί τους μεγάλους επίσης άλλαξε και αφετέρου το να μην έχεις ένα παίκτη πάνω στον οποίον στηρίζεις όλο σου το παιχνίδι δεν είναι και τόσο κακό γιατί ανα πάσα στιγμή χάνεις αυτόν τον παίκτη για οποιοδήποτε λόγο και χρειάζεσαι δύο με τρία χρόνια να συνέλθεις. Και η ΟΜΟΝΟΙΑ έχει πικράν πείρα από τέτοια.

• Απολογούμαι αν μακρηγόρησα κι αν δεν κάλυψα όσα έπρεπε. Για να μην παρεξηγηθώ, επαναλαμβάνω ότι τα όσα παραθέτω είναι απόψεις αποκλειστικά δικές μου.
• Εύχομαι η νέα χρονιά να μας βρει πρωταθλητές και με γεμάτες κερκίδες με ένα πιο ώριμο κόσμο έτοιμο να στηρίξει την ομάδα.

---

Λοΐζος | Βήμα Φιλάθλου | [email protected]