Η συνέντευξη του Γιωργαλλίδη
- Δημοσιεύθηκε: 20/05/2012
Σε μία αρκετά ενδιαφέρων συνέντευξη προέβη ο τερματοφύλακας της ομάδας Αντώνης Γιωργαλλίδης που μιλάει για τη χρονιά που πέρασε, τους στόχους της ομάδας, το παρελθόν που τον στοιχειώνει και άλλα πολλά.
Ολόκληρη η συνέντευξη:
«Από τη στιγμή που κατακτήσαμε τον έναν από τους δύο τίτλους που κυνηγούσαμε, η χρονιά κρίνεται πετυχημένη. Στο πρωτάθλημα αδικήσαμε τους εαυτούς μας, το οποίο αυτό χάθηκε στην προτελευταία αγωνιστική, και δεν είχαμε άλλη επιλογή από το να κατακτήσουμε το κύπελλο. Το θέλαμε πολύ και είμαστε χαρούμενοι που το πήραμε».
Λες ότι αδικήσατε τους εαυτούς σας και πως ο τίτλος χάθηκε την προτελευταία αγωνιστική. Αυτά τα δύο μαζί μάλλον πρέπει να αφήνουν και μια πικρή γεύση.
«Για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια, καταφέραμε να κυνηγούσαμε και πρωτάθλημα και κύπελλο μέχρι το τέλος. Εδώ και χρόνια, πριν ακόμα έρθω εγώ στην ομάδα, η Ομόνοια έμενε εκτός σε τουλάχιστον έναν από τους δύο στόχους σχετικά νωρίς. Το παλέψαμε, φτάσαμε κοντά και σε αυτόν τον στόχο, όμως, όπως είπα, αδικήσαμε τους εαυτούς μας και σίγουρα υπάρχει μια πικρία. Ευτυχώς όμως η χρονιά έκλεισε με την κατάκτηση του κυπέλλου».
Το ότι είναι το δεύτερο σερί κύπελλο, λέει κάτι;
«Σίγουρα. Είναι ακόμα πιο σημαντικό να κανεις το back-to-back. Είναι γενικά σημαντικό να κατακτάς τίτλους, δίνουν δυναμική και η ομάδα μένει στην ιστορία».
Πάντως, παρά το γεγονός ότι τα τελευταία τρία χρόνια κατακτήσατε τέσσερις τίτλους, ο κόσμος δεν μοιάζει να είναι πλήρως ικανοποιημένος. Ίσως να θέλει να δει καλύτερη μπάλα και σε μεγαλύτερη διάρκεια. Και σίγουρα θέλει να δει την ομάδα να πετυχαίνει στόχους και στην Ευρώπη.
«Σίγουρα μια επιτυχία σε ευρωπαϊκό επίπεδο θα φέρει στον κόσμο μεγάλη ικανοποίηση. Είδαν την Ανόρθωση, τον ΑΠΟΕΛ και την ΑΕΚ να πετυχαίνουν πράγματα στην Ευρώπη, όμως αυτό δεν πρέπει να μας φορτώσει περισσότερη πίεση. Θα συμφωνήσω μαζί σου ότι ο κόσμος θέλει να δει και καλύτερη μπάλα, είναι όμως σημαντικοί και οι τίτλοι. Αυτοί είναι που μένουν και είναι πιο σημαντικά. Κατά περιόδους παίξαμε καλή μπάλα, αλλά σε κάποια διαστήματα όχι, και είναι γι’ αυτό που είπα και πριν ότι αδικήσαμε τους εαυτούς μας».
Πρόεδρος και προπονητής μίλησαν πρόσφατα για μια δύσκολη χρονιά που έφτασε στο τέλος της. Εσείς οι παίκτες φαντάζομαι ότι ζήσατε από πρώτο χέρι και πιο έντονα από τον καθένα αυτά τα προβλήματα. Πόσο επηρέασαν;
«Πραγματικά είχαμε μια δύσκολη χρονιά και το ότι καταφέραμε να είμαστε μέσα και στους δύο στόχους μέχρι το τέλος νομίζω ήταν ένα επίτευγμα, που οφείλεται στο ότι είμαστε μια οικογένεια και στο πολύ καλό κλίμα στο «Ηλίας Πούλλος». Οι άνθρωποι εκεί προσπαθούσαν να μας αποφορτίσουν από τα προβλήματα και έκαναν ό,τι μπορούσαν να βοηθήσουν την ομάδα, ο καθένας από το δικό του πόστο. Γι’ αυτό είναι και πιο γλυκιά η γεύση του κυπέλλου».
Ο Αντώνης κάνει αυτοκριτική; Την έκανες με το τέλος της χρονιάς;
«Ο κάθε ποδοσφαιριστής κάνει την αυτοκριτική του, όχι με το τέλος της χρονιάς αλλά μετά από κάθε παιχνίδι. Έτσι γίνεσαι καλύτερος και προσπαθείς να μην επαναλάβεις τα ίδια λάθη στα επόμενα παιχνίδια. Αυτό προσπαθώ να κάνω και εγώ».
Για πρώτη φορά μετά από αρκετά χρόνια, είδαμε να γίνεται ροτέισιον στη θέση του τερματοφύλακα, έστω και για ένα διάστημα.
«Δυστυχώς ή ευτυχώς είναι μια θέση τέτοια που δεν μπορείς να γίνονται αλλαγές. Ο προπονητής είναι καθ’ ύλην υπεύθυνος και ο παίκτης πρέπει να σέβεται την απόφαση. Σαν σωστός επαγγελματίας όφειλα να σεβαστώ τις αποφάσεις του προπονητή μου. Προσπαθούσα να βοηθήσω την ομάδα ψυχολογικά από τον πάγκο, με όποιον τρόπο μπορούσα. Έτσι είναι το ποδόσφαιρο, δεν είναι όλα μέλι γάλα. Θα έρθει και η στιγμή που θα κάτσεις στον πάγκο. Και μέσα από τον συναγωνισμό, τον υγιή ανταγωνισμό, βοηθιέται η ομάδα αλλά και εσύ ατομικά».
Μιας και μίλησες για συναγωνισμό, από του χρόνου αναμένεται να είναι μεγαλύτερος.
Πρώτα, ελπίζω και εύχομαι να είναι υγιής ο συναγωνισμός και δεύτερο, μέσα από αυτόν να βοηθήσει την ομάδα. Ούτε ο Αντώνης, ούτε οποιοσδήποτε άλλος δεν έχει εξασφαλισμένη θέση στην ομάδα. Μέσα από τον συναγωνισμό και την προσπάθεια πρέπει να βγει πιο δυνατή η ομάδα. Και αυτό αφορά όλες τις θέσεις. Είσαι καλός; Να παίζεις. Δεν είσαι καλός; Να μένεις στον πάγκο. Δεν πρέπει να μένουμε σε ονόματα. Τώρα όσον αφορά τον Λεόνι, είναι ένας πολύ καλός τερματοφύλακας. Ασυζητητί!
Δυο λόγια για τον Χριστόφορο Λοΐζου;
«Είμαι με αυτόν τον άνθρωπο τα τελευταία πέντε χρόνια και ίσως τα λόγια είναι περιττά. Εκτός από πολύ καλός επαγγελματίας είναι και πολύ καλός άνθρωπος. Δεν χρειάζεται να πω πολλά. Θέλω μόνο να τον ευχαριστήσω από τα βάθη της καρδιάς μου για όσα έχει κάνει για εμένα και ελπίζω να συνεχίσουμε μαζί.
Πριν από τον τελικό πολλοί περίμεναν να δουν μια μονομαχία Γιωργαλλίδη – Ντεγκρά στα πέναλτι. Ο Ντεγκρά είναι ανίκητος από τα 11 βήματα, ενώ εσύ χάρισες δύο τίτλους πέρσι στη διαδικασία των πέναλτι. Ήσουν έτοιμος γι’ αυτήν τη μονομανία;
Πριν από κάθε παιχνίδι, συζητώ με τον Χριστόφορο (Λοΐζου) για το πώς θα το αντιμετωπίσουμε. Κάποια πράματα δεν αλλάζουν είτε είναι φιλικό παιχνίδι είτε τελικός κυπέλλου. Σε έναν τελικό υπάρχει το ενδεχόμενο των πέναλτι, γι’ αυτό και προετοιμαστήκαμε και γι’ αυτό. Αυτό κάναμε και πέρσι και μας βγήκε. Με τον Χριστόφορο έχουμε πολύ καλή επικοινωνία, με βοηθά και στο αγωνιστικό και στο ψυχολογικό κομμάτι. Υπάρχουν φυσικά και οι κακές στιγμές για κάθε ποδοσφαιριστή. Αρκεί να γίνεται αντιληπτό από τον κόσμο ότι είναι μέρος του παιχνιδιού και πως χρειάζεται μια στήριξη».
Πέρσι, πριν από τον τελικό, είχες προαίσθημα και μεγάλη αυτοπεποίθηση για τα πέναλτι. Φέτος ήθελες, κάπου μέσα σου, να κριθεί και πάλι σε αυτήν τη διαδικασία;
«Όχι. Εγώ ήθελα να πάρουμε το τρόπαιο όσο πιο γρήγορα γίνεται. Το θέλαμε πολύ. Είπα και πριν πως στο πρωτάθλημα αδικήσαμε τους εαυτούς μας, αδικήσαμε και τον κόσμο, γι’ αυτό και θέλαμε το κύπελλο ανεξαρτήτως τρόπου. Ήμουν όμως έτοιμος και για τη διαδικασία των πέναλτι, όπως ήμουν και πέρσι, και πιστεύω ότι θα κερδίζαμε (γέλια), αλλά μόνο ο Θεός ξέρει τι θα γινόταν»
«Ένιωσα πολύ άσχημα στο Σάλτσμπουργκ»
Η θέση τερματοφύλακα είναι τέτοια, που σε κάποιο παιχνίδι, όπως ο περσινός τελικός, μπορεί να γίνεις ήρωας. Είναι όμως φορές που θα γίνει και ο μοιραίος.
«Διαβάζοντας κατά καιρούς δηλώσεις πολύ μεγάλων τερματοφυλάκων, όπως είναι ο Κασίγιας, ο Φαν ντε Σαρ, ο Μπουφόν, λένε πως για να γίνεις ένας απλά καλός τερματοφύλακας, μεγάλος ή πολύ καλός, πρέπει να περάσεις από πολλές δυσκολίες. Είτε αυτό έχει να κάνει με έναν τραυματισμό, είτε με το να καταδικάσεις την ομάδα με ένα σφάλμα. Η θέση του τερματοφύλακα τα έχει αυτά. Ο επιθετικός έχει πίσω τον μέσο, ο μέσος τον αμυντικό, ο αμυντικός τον τερματοφύλακα. Ο τερματοφύλακας, έχει μόνο την εστία. Αν κάνει το λάθος, δεν μπορεί να τον σώσει κανείς! Όλοι θα περάσουμε από αυτήν τη διαδικασία των λαθών και αν δεν πάθεις, δεν μαθαίνεις».
Πάνω σε αυτό το κομμάτι που συζητούμε, ποια ήταν η δική σου πιο δύσκολη στιγμή;
Ήταν ο τραυματισμός που πέρασα πριν από δυόμισι χρόνια και φυσικά το παιχνίδι στο Σάλτσμπουργκ, όπου ένα δικό μου λάθος στοίχισε τον αποκλεισμό. Σίγουρα θα μπορούσαμε να είχαμε αντιδράσει διαφορετικά μετά το γκολ που δεχτήκαμε, όμως, από τη στιγμή που το ματς τελείωσε 1-0 και αποκλειστήκαμε, ένιωσα πάρα πολύ άσχημα, ειδικά για τον κόσμο της ομάδας. Για κανέναν άλλον.
Λάθη γίνονται, το θέμα είναι να μαθαίνεις από αυτά και να βελτιώνεσαι.
Αυτό ισχύει γενικότερα. Και στη ζωή. Θα σου έρθουν και αναποδιές, το θέμα είναι να είσαι δυνατός και να σηκώσεις κεφάλι.
«Πρέπει να εμπιστευτούμε τα ταλέντα μας»
Αντώνη, πόσο σε ενοχλούν οι σκιές, η περιρρέουσα ατμόσφαιρα γύρω από το κυπριακό ποδόσφαιρο, αλλά και η βία; Είσαι μέρος του κυπριακού ποδοσφαίρου και έχει σημασία να ακούσουμε την άποψή σου.
Κατ’ αρχήν πιστεύω πως ούτε ο Αντώνης, ούτε ο Ανδρέας μπορούν να αλλάξουν από μόνοι τους αυτήν την κατάσταση. Και να πω δημόσια το τι πρέπει να αλλάξει, δεν νομίζω να διορθωθεί η κατάσταση. Θα πω απλά ότι αδικούμε τους εαυτούς μας. Βλέπουμε ότι μπορούμε να πετύχουμε πολλά, και σαν Εθνική και σαν ομάδες. Το θέμα όμως είναι πως λέμε και ακούμε πολλά, αλλά δεν κάνουμε κάτι».
Μένουμε δηλαδή στα λόγια;
Ναι. Αλλά θα πω και κάτι άλλο και ας ενοχληθούν κάποιοι. Πριν από 10 χρόνια, είχαμε στις ομάδες 2-3 ξένους. Τώρα είναι ζήτημα να βρούμε 2-3 Κυπρίους σε μια ομάδα που να αγωνίζονται. Τώρα έρχονται κάποιοι να μας πουν ότι θα γίνουν κυπριοποιήσεις. Αν είναι ποτέ δυνατόν!
Υπήρξες πάντως συμπαίκτης στην Εθνική με ξένους που κυπριοποιήθηκαν και φαντάζομαι διαπίστωσες από πρώτο χέρι ότι έκαναν τη διαφορά. Φαντάζομαι πως εστιάζεις το πρόβλημα στις μαζικές κυπριοποιήσεις.
«Επειδή έτυχε αρκετές φορές να επισκεφθώ Ακαδημίες, να δω και να μιλήσω με μικρούς, μου λένε: «Κύριε, θέλω να παίξω στην Α ή στη Β ομάδα. Είναι το όνειρό μου, αλλά μόλις έρθει ο καιρός μου να παίξω στην πρώτη ομάδα, θα πάρει τη θέση μου κάποιος ξένος». Το ξέρουν και οι ίδιοι ότι είναι δύσκολα τα πράγματα.
Μα αυτό είναι το χειρότερο. Να ξεκινά ένας μικρός να παίζει μπάλα και να ξέρει πως μετά τα 17-18 του χρόνια πρέπει να ψάξει να κάνει κάτι εκτός του χώρου του ποδοσφαίρου.
«Έχω την άποψη ότι πρέπει να θυσιάσω κάτι σε σωματειακό επίπεδο, να βάλω έναν περιορισμό σε ξένους για να βοηθήσω και τη χώρα μου. Κακά τα ψέματα, είμαστε μια μικρή χώρα και μέσα από τον αθλητισμό μπορούμε να γίνουμε μεγάλοι»
Η άλλη όψη του νομίσματος, όμως, είναι η πρόσφατες επιτυχίες των ομάδων μας στην Ευρώπη, στηριζόμενες κυρίως στους ξένους.
«Μα θεωρώ πως αν μειωθούν οι ξένοι, τότε θα έρθουν και καλύτεροι παίκτες από το εξωτερικό και θα ανεβεί και το επίπεδο της ομάδας. Αντί να διαθέσεις δύο εκατομμύρια για να φέρεις 10-15 ξένους, θα δώσεις τα ίδια λεφτά για 5 ή 6 ξένους και να δεις και τις Ακαδημίες σου. Είναι μια δύσκολη απόφαση, είναι όμως κάτι που πρέπει να γίνει. Υπάρχουν πολλά ταλέντα και είναι κρίμα να χαθούν.
Νεαροί τερματοφύλακες υπάρχουν, που θα είναι οι διάδοχοι στην Εθνική τα επόμενα χρόνια;
«Είναι και αυτό ένα θέμα. Σίγουρα υπάρχουν ταλέντα, αλλά δεν βλέπουμε να αγωνίζονται στις ομάδες τους. Στην Εθνική είμαι εγώ, είναι ο Κίσσας, ο Μάστρου και μετά κανείς. Εγώ ήμουν τυχερός και ευχαριστώ τον Θεό, γιατί ξεκίνησα να παίζω σε μια περίοδο που υπήρχε περιορισμός ξένων. Πήρα τις ευκαιρίες μου, έκανα τα λάθη μου, έμαθα από αυτά, βελτιώθηκα και είμαι εδώ. Άρα, ταλέντα υπάρχουν, το θέμα είναι να τα εμπιστευτούμε».
«Ποτέ μη λες ποτέ στο ποδόσφαιρο»
Αντώνη, είσαι από τους παλιούς παίκτες πλέον στην ομάδα. Νιώθεις ότι έχεις και ένα επιπλέον βάρος, αλλά και την ευθύνη να βοηθάς τους νέους ή τους νεαρούς παίκτες να ενσωματωθούν στην ομάδα;
«Είχα την τιμή να αγωνιστώ σε δύο μεγάλες ομάδες και βλέποντας αρχηγούς και προσωπικότητες που άφησαν το δικό τους στίγμα και που βοήθησαν και εμένα και άλλους νεαρούς. Αναφέρομαι σε παίκτες όπως ο Καϊάφας, ο Άκης Ιωακείμ, ο Νικόλας Γεωργίου, ο Γιώργος Θεοδότου, αλλά και πιο παλιά στην Ανόρθωση όπως οι Παναγιώτου, Μελαναρκίτης, Δημήτρης Ιωάννου, Φουκκαρής και άλλοι πολλοί. Από ηλικία 15-16 χρονών είχα τη χαρά να είμαι δίπλα σε αυτούς τους παίκτες. Πήρα τα θετικά απ’ όλους αυτούς και με βοήθησαν στην πορεία. Έτσι και εγώ προσπαθώ να βοηθήσω τους πιο νεαρούς και τους νέους παίκτες. Αυτό που προσπαθώ να τους πω είναι πως είναι σημαντικοί για την ομάδα, είτε αγωνίζονται είτε όχι».
Στα 16-17 σου χρόνια δήλωνες πως δεν θα αγωνιστείς ποτέ σε άλλη κυπριακή ομάδα πέραν από την Ανόρθωση, αλλά στην πορεία… διαψεύστηκες. Άλλαξε ο τρόπος που βλέπεις το ποδόσφαιρο και πλέον ισχύει το ποτέ μη λες ποτέ;
«Πραγματικά έχεις δίκαιο. Το είπα σε μια συνέντευξη όταν ήμουν 17 χρονών. Όταν έφυγα από την Ανόρθωση, είπα στον εαυτό μου ποτέ μην πεις ποτέ. Τώρα που είμαι 30 χρονών, εξέφρασα την επιθυμία μου να μείνω για πάντα στην Ομόνοια, αλλά δεν είναι κάτι που αφορά μόνο εμένα αλλά και τη διοίκηση της ομάδας. Δεν ξέρεις τις σου ξημερώνει στο ποδόσφαιρο και σίγουρα δεν εξαρτάται μόνο από τη δική σου επιθυμία».
Ο Κασίγιας, ο Νόιερ και ο… αδικημένος Χιώτης!
Η κουβέντα μας με τον Αντώνη Γιωργαλλίδη έφυγε και εκτός συνόρων. Πάνω στην κουβέντα, μου είπε πως ο τερματοφύλακας που θαύμαζε όλα αυτά τα χρόνια ήταν ο Ίγκερ Κασίγιας, αυτήν τη στιγμή όμως θεωρεί πως κορυφαίος στην Ευρώπη είναι ο Μάνουελ Νόιερ της Μπάγερν Μονάχου.
«Είναι ένας από τους καλύτερους τερματοφύλακας στην Ευρώπη. Όχι μόνο γιατί βοήθησε την Μπάγερν να φτάσει στον τελικό, αλλά γιατί έκανε μια σημαντική αλλαγή στην καριέρα και τη ζωή του, και βελτιώθηκε σαν τερματοφύλακας και έμεινε ο ίδιος σαν χαρακτήρας. Είναι δύσκολο και πολύ σημαντικό να μην σε επηρεάσει μια τέτοια αλλαγή», τόνισε ο διεθνής τερματοφύλακας για τον νεαρό πορτιέρο της Μπάγερν.
Αφού ανταλλάξαμε απόψεις για το επικείμενο Euro, η κουβέντα πήγε και στη μη κλήση του Διονύση Χιώτη από τον ομοσπονδιακό τεχνικό της Ελλάδας, τον Φερνάντο Σάντος. «Όταν έμαθα ότι ο Χιώτης δεν κλήθηκε στην Εθνική για το Γιούρο ήταν κάτι που με λύπησε. Ήταν κάτι που περίμενα, να τον δω στο Γιούρο και ήταν κρίμα και για τον ίδιο. Θα ήταν μια δικαίωση για τον ίδιο, που τελικά δεν ήρθε», ήταν τα λόγια του Γιωργαλλίδη για τον τερματοφύλακα του «αιώνιου» αντίπαλου.
Πηγή: Sigmalive.com
