Παντειακός: Η αλληλεγγύη ως όπλο των λαών

Η αλληλεγγύη ως όπλο των λαών και η διαφορά με την φιλανθρωπία.

Αφορμή αυτού του άρθρου αποτέλεσε η κίνηση των Ομονοιάτικων συνόλων να συλλέξουν τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης στον δοκιμαζόμενο Ελληνικό λαό. Για πολλούς η κίνηση αυτή αποτέλεσε έκπληξη, για τον κόσμο που βρίσκεται κοντά στην Θύρα 9 όμως είναι η φυσιολογική κίνηση στα πλαίσια του κοινωνικού χαρακτήρα των οργανωμένων.

Τα τελευταία χρόνια οι λαοί του κόσμου έχουν υποστεί μιαν ανελέητη επίθεση που κατευθύνεται από τα οικονομικά συμφέροντα των καπιταλιστών. Ένα από τα χαρακτηριστικά της νεοφιλελεύθερης επίθεσης είναι η εμπέδωση της απομόνωσης των λαών και πολλές φορές στην συνειδητή ποδηγέτηση των λαών στον εθνικισμό. Με απλά λόγια, ο νεοφιλελευθερισμός προσπαθεί να στρέψει τους λαούς αντιμέτωπους ο ένας με τον άλλο. Με αυτόν τον τρόπο, καταφέρνουν να μετατοπίσουν τις ευθύνες των τραπεζών και καπιταλιστών για την παγκόσμια οικονομική κρίση, στους λαούς βαφτίζοντας τους λαούς «τεμπέληδες» και «ανίκανους» και συνυπεύθυνους για την οικονομική κρίση που μαστίζει ολόκληρο τον κόσμο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Ελλάδα και η Γερμανία, όπου προσπαθούν να πείσουν τον μέσο Γερμανό πολίτη ότι ο Ελληνικός λαός ευθύνεται για τα τεράστια δημοσιονομικά ελλείμματα, ενώ από την άλλη πλευρά στα μάτια του Ελληνικού λαού, ολόκληρος ο Γερμανικός λαός αποτελείται από Μέρκελ και Τρόικες που στόχο έχουν να καταστρέψουν την χώρα τους. Αποτέλεσμα αυτής της συνειδητής προπαγάνδας, να πλήττεται η αλληλεγγύη των λαών της Ευρώπης και να μπαίνει ταφόπλακα σε οποιεσδήποτε ελπιδοφόρες προσπάθειες για συλλογική παλλαϊκή αντίδραση των λαών του κόσμου.

Η κίνηση των οργανωμένων της Ομόνοιας να συλλέξουν τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης έχει διττή σημασία. Καταρχήν είναι προσπάθεια πραγματικής ανακούφισης στις ανάγκες του Ελληνικού λαού που κυριολεχτικά περνά την χειρότερη περίοδο της ιστορίας του. Κατά δεύτερον σφυρηλατεί τους δεσμούς των λαών των δύο χωρών σε μιαν ορθή βάση, στην βάση της αλληλεγγύης των λαών μακριά από φαρμακερές εθνικιστικές κορώνες που καθημερινά οι απέναντι αποελίστες δηλητηριάζουν τον κόσμο. Το μήνυμα πρέπει να είναι ξεκάθαρο: Οι λαοί δεν έχουν απολύτως τίποτε να χωρίσουν μεταξύ τους και στέκονται σαν ένας λαός απέναντι στον κοινό καπιταλιστικό εχθρό. Ο εχθρός του Ελληνικού λαού είναι και εχθρός του Κυπριακού λαού και όσο πιο γρήγορα συσπειρωθούμε όλοι κατά του κοινού εχθρού, τόσο πιο γρήγορα θα νικήσουμε.

Και εδώ φτάνουμε στην διαφορά μεταξύ της αλληλεγγύης των λαών και της φιλανθρωπίας. Οι φιλάνθρωποι δεν έχουν σφυρηλατημένους δεσμούς με τους λαούς της Ευρώπης, αλλά αισθήματα οίκτου και λύπησης. Οι φιλάνθρωποι δεν ανήκουν στον λαό, δεν ενδιαφέρονται για το μέλλον των λαών ενώ υποκινούνται από υποκριτικά κίνητρα αφού οι φιλανθρωπικές πρωτοβουλίες της εκκλησίας πχ έχουν στόχο την διαφήμιση παρά την βοήθεια. Η μεγάλη διαφορά είναι ότι η αλληλεγγύη εκφράζεται μόνο μεταξύ ομοίων, ο λαός της Κύπρου με τον λαό της Ελλάδας, ενώ η φιλανθρωπία εκφράζεται από τον πλούσιο στον φτωχό με αποτέλεσμα την υποτίμηση και την υποβάθμιση της αξιοπρέπειας αυτού που δέχεται την «βοήθεια». Με απλά λόγια, μόνο ο φτωχός μπορεί να βοηθήσει γνήσια τον φτωχό χωρίς ανταλλάγματα και ψευδοηθικές αναγνωρίσεις.

Θα κλείσουμε αυτό το άρθρο με την βεβαιότητα ότι ο Ελληνικός λαός θα εξεγερθεί απέναντι στους Έλληνες και ξένους καπιταλιστές και θα πάρει την τύχη του στα χέρια του. Η εργατική τάξη έχει φτάσει στα όρια της, η εξαθλίωση των λαϊκών στρωμάτων είναι καθημερινό φαινόμενο ενώ στα θετικά, η ταξική συνειδητοποίηση και ανυπακοή φαίνεται να κερδίζει έδαφος έναντι στους βρυχηθμούς και τις απειλές του καπιταλισμού για πτώχευση και χρεωκοπία. Στο κάτω κάτω ο λαός έχει ήδη χρεοκοπήσει και για πρώτη φορά πραγματικά δεν έχει να χάσει τίποτε άλλο εκτός από τις αλυσίδες του.

Παντειακός | [email protected]