Αυθεντικός: Στα πιο μεγάλα θέλω κάνε μπρός
- Δημοσιεύθηκε: 07/02/2012
Στην πρίζα
Όπως έλεγε και ο Τόνι στην πρίζα, ούτε ίχνος εφησυχασμού. Μπορεί να είμαστε στο +3 και στο +2 από τα γαλοζoκίτρινα αδέρφια αλλά τίποτε δεν τελείωσε ακόμη. Βρισκόμαστε μόλις στην 19η αγωνιστική και στις πρώτες μέρες του Φεβρουαρίου. Την τελευταία φορά που νομίζαμε πως όλα τελείωσαν δεχτήκαμε την ήττα από τους πουθενάδες. Για αυτή την ήττα θα πούμε περισσότερα πιο κάτω.
Πίεση πίεση πίεση
Η νίκη επί της αναγέννησης δεν μου λέει τίποτε περισσότερο από το 40+3 που μας φέρνει στους 43 βαθμούς. Δεν λέω καλό το χτεσινό παιχνίδι από πλευράς μας, όμως αν θέλουμε πρωτάθλημα αν θέλουμε να νιώσουμε ΟΜΟΝΟΙΑ και να μας νιώσουν σαν ΟΜΟΝΟΙΑ, πρέπει να μπούμε στα playoff με το απόλυτο. Απέμειναν 7 παιχνίδια να πάρουμε 7 νίκες γιατί ΟΜΟΝΟΙΑ αυτό σημαίνει, πίεση πίεση πίεση για το αποτέλεσμα και τους τίτλους. Όποιος δεν έχει τα άντερα να εγκαταλείψει.
Κάπου κάπως κάποτε
Γράφω με πίκρα και νοσταλγία γιατί αυτό το πρωτάθλημα -με δεδομένο το +6 που είχαμε σε κάποια φάση- σε μια άλλη εποχή η ΟΜΟΝΟΙΑ θα το είχε στο τσεπάκι της. Για τον γραφών είναι ασυγχώρητο να έχεις Δευτεριάτικα 14.000 κόσμο στο πλευρό σου και να μην μπορείς να κερδίσεις τη Σαλαμίνα και να διατηρήσεις το +6. Είναι ασυγχώρητο να έρχεσαι από σπουδαίο διπλό και να μην μπορείς να κερδίσεις τους τυχάρπαστους ενώ ακολουθούν παιχνίδια μεταξύ των ομάδων που διεκδικούν μαζί σου τον τίτλο. Ας με κάνουν να το βουλώσω, ας κάνουν το 7 στα 7!
Συνυπεύθυνοι
Σε αυτό όμως είμαστε και εμείς, οι οπαδοί της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, συνυπεύθυνοι με τους ηττοπαθείς (όχι όλοι τους) και fair play lovers της επίσημης ΟΜΟΝΟΙΑΣ. Είναι εκτός ΟΜΟΝΟΙΑτικής πραγματικότητας να κερδίζεις την αελ και στο τέλος του παιχνιδιού να κάνεις όλε! Είναι θλιβερό, είναι κατάντια και ας φαίνονται αυτοί οι χαρακτηρισμοί υπερβολικοί σε κάποιους. Με αυτές τις ενέργειες χαμηλώνουμε εμείς οι ίδιοι τον πήχη τον προσδοκιών που πρέπει να έχεις ένας οπαδός και κατά συνέπεια ένας ποδοσφαιριστής της ΟΜΟΝΟΙΑΣ. Η νωθρή εμφάνιση και κατ’ επέκταση η ήττα την αμέσως επόμενη αγωνιστική από τους ανύπαρκτους, έχει άμεση σχέση με το πως πανηγυρίστηκε η νίκη στο Τσίρειο.
Τώρα ή ποτέ
Δυστυχώς την ΟΜΟΝΟΙΑ την διοικούν -εδώ και 22 χρόνια περίπου- ανίκανοι τόσο στον ποδοσφαιρικό τομέα όσο και στον τομέα της ψυχολογίας. Και δεν εννοώ της αθλητικής ψυχολογίας και παπαριές. Δεν χρειάζεται να είσαι αθλητικός ψυχολόγος για μπορείς να εμπνεύσεις, να ΦΑΝΑΤΙΣΕΙΣ τον ποδοσφαιριστή σου. Να τον κάνεις να καταλάβει σε ποια ομάδα ήρθε και ποιες είναι οι απαιτήσεις της. Απαιτήσεις που όρισε η ίδια η ιστορία της. Καθόλου τυχαίο το γεγονός που τα τελευταία χρόνια στην κρίσιμη στιγμή/καμπή του πρωταθλήματος αποτυγχάνουμε. Για αυτό και εμένα να μου επιτρέψετε να διαχωρίσω τη θέση μου από όλους αυτούς που θεωρούν την ΟΜΟΝΟΙΑ κάτι μεταξύ πολιτιστικού ομίλου και φιλανθρωπικού ιδρύματος και να ζητήσω επιτακτικά το 7 στα 7.
ΕΝΑ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΔΕΝ ΧΑΝΕΤΑΙ ΠΟΤΕ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΤΟ ΚΕΡΔΙΣΟΥΜΕ
Αυθεντικός | [email protected]
