Ομονοιάτικη Μουρμούρα

Το θέμα που προϊδεάζει ο τίτλος του άρθρου μας αφορά όλους μας και πάνω σε αυτό πιστεύουμε πως κτίζεται η δυναμική της ομάδας για τον τίτλο και την εκπλήρωση των στόχων της. Πρώτα από όλα να τονίσουμε ότι σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να σωπάσουμε μπροστά στα κακώς έχοντα της αγωνιστικής συμπεριφοράς, αλλά πάντοτε μέσα σε πλαίσια επιτρεπτά και πάντοτε έχοντας υπόψη την καλόπιστη κριτική. Χθες η ομάδα δεν μας άρεσε, και εξηγήσαμε τους λόγους αλλά σε καμία περίπτωση η μουρμούρα δεν πρέπει να μεταφέρετε εντός γηπέδου. Η καλόπιστη κριτική θα γίνεται πάντοτε, με κύριο μέλημα το συμφέρον της Ομόνοιας.

Σήμερα θα ρίξουμε τα βέλη μας εντός Ομόνοιας για να κακίσουμε ορισμένες συμπεριφορές που οι φίλαθλοι για χρόνια κουβαλούν μαζί τους στις κερκίδες και προκαλούν ζημιά στην ομάδα. Το ύφος του άρθρου είναι επιθετικό απέναντι σε Ομονοιάτες γιατί θέλει να προβληματίσει.

Αφορμή η μουρμούρα που ακούστηκε στο παιχνίδι κυπέλλου με τη Νέα Σαλαμίνα. Σε κάποιους δεν άρεσαν οι επιλογές του προπονητή, σε κάποιους άλλους δεν άρεσε ο Μπεργκουνιού που έπαιξε για πρώτη φορά και για λίγα μόλις λεπτά! Σε κάποιους άλλους δεν άρεσε ο Χριστοφή γιατί είχε την ατυχία να γλιστρήσει!

Η κερκίδα είναι χώρος ψυχολογικής εκτόνωσης. Αλλά δεν είναι χώρος για τον οποιοδήποτε να βγάζει τα απωθημένα μιας ζωής πάνω στην αγαπημένη του ομάδα. Όποιος σκέφτεται έτσι καλύτερα να υποστηρίξει τον αντίπαλο. Θα κάνει μεγαλύτερο καλό στην Ομόνοια.

Μαζί με το φαινόμενο της εκτόνωσης συνδυάζονται ακόμα δύο παράγοντες. Το ότι σαν λαός δεν έχουμε κατάλληλη ποδοσφαιρική παιδεία μαζί με το μεσογειακό μας ταμπεραμέντο που θέλει να είμαστε ανυπόμονοι και “ξερόλες” επί παντός θέματος. Αυτό το εκρηκτικό μείγμα συνθέτει ένα επικίνδυνο για την Ομόνοια οπαδό.

Πρώτα πρώτα είναι αδιανόητο για κάποιο να κατηγορεί ποδοσφαιριστή της Ομόνοιας. Πότε θα καταλάβουμε επιτέλους ότι ένας ποδοσφαιριστής δεν θα σταματήσει ποτέ να μαθαίνει πως να παίζει ποδόσφαιρο; Πότε θα καταλάβουμε ότι τα λάθη τα δουλεύουμε για να τα διορθώσουμε και δεν είναι αφορμή και αιτία για να κάνεις επίθεση στην ομάδα σου; Πότε θα καταλάβουμε ότι το να στάζεις δηλητήριο για δικό σου παιδί είναι ζημιά δική σου; Πότε θα καταλάβουμε επιτέλους ότι οι ομάδες κτίζονται;

Σε ανώτερες ποδοσφαιρικά κουλτούρες η νοοτροπία που υπερισχύει απέναντι σε μια λανθασμένη ενέργεια, είναι η νοοτροπία της ενθάρρυνσης. Οι ενέργειες είναι για να γίνονται και να ξαναγίνονται μέχρι να πετύχουν στο τέλειό τους, για να βελτιώνεται ποιοτικά το επίπεδο ενός ποδοσφαιριστή, το επίπεδο της ομάδας και τελικά το επίπεδο της ποδοσφαιρική παιδείας και κουλτούρας. Αν οι οπαδοί αποδοκιμάζουν με την πρώτη ευκαιρία τους δικούς τους ανθρώπους, τότε προβάλλονται εμπόδια στην ποδοσφαιρική εξέλιξη.

Η μουρμούρα για τον προπονητή είναι επίσης ένα τεράστιο φάουλ που τιμωρείται από εμάς με κόκκινη κάρτα. Η ομάδα πάσχει για δεκαετίες από τη σταθερότητα του προπονητή. Επιτέλους υπάρχει κάποιος που οδηγεί την ομάδα με μια κάποια σταθερότητα. Το επιβεβαιώνουν τα στατιστικά. Στην Κύπρο ο Λάρκου, μετρά μόνο τρεις ήττες. Οι δύο με το αποέλ ελέω διαιτησίας και άλλη με την Ανόρθωση σε μια φάση, όπου συνωμότησε το σύμπαν για την ήττα στα τελευταία λεπτά.

Είναι στατιστικά αδύνατο να υπάρχει η τελειότητα στα αποτελέσματα. Αποτυχίες θα έρθουν. Η ουσία μιας αποτυχίας είναι πως θα έρθει και πως θα είμαστε εκεί για να πάρουμε τις σωστές αποφάσεις για τη συνέχεια. Και οι σωστές αποφάσεις δεν στηρίζονται πάνω στη μουρμούρα της κερκίδας.

Η ομάδα δεν είναι μόνο για ένα παιχνίδι. Δεν μπορούμε να λέμε τη μια εβδομάδα ότι είναι ομαδάρα και την άλλη ότι πρέπει να παν όλοι σπίτι τους. Η σεζόν έχει αρχή και τέλος. Ο σχεδιασμός γίνεται με πλάνο για ολόκληρη τη σεζόν και με πλάνο πολλών διαδοχικών σεζόν. Κάποιες φορές πρέπει να θυσιαστεί απόδοση για να επιτευχθούν μακροπρόθεσμοι στόχοι. Για παράδειγμα στο κυπριακό πρωτάθλημα έχει σημασία μια ομάδα να είναι φορμαρισμένη στα πλέυ οφ. Αυτό σημαίνει ότι σε κάποια άλλη περίοδο δεν θα είναι στα πάνω της.

Η μουρμούρα για την απόδοση της ομάδας είναι πολλές φορές άκυρη και αδικαιολόγητη. Πρέπει να μάθουμε να έχουμε υπομονή και να βάζουμε μακροπρόθεσμους στόχους. Να ενθαρρύνουμε αντί να αποδοκιμάζουμε. Να συγκρατούμε τη γλώσσα μας και να περιμένουμε τη συνέχεια πριν να μιλήσουμε.