“Καλοτραβηγμένη”… Αθλητική Δημοσιογραφία

Το θέμα της εβδομάδας: “Καλοτραβηγμένη”… Αθλητική Δημοσιογραφία | Share

Το σχόλιο ενός φάουλ έξω από την περιοχή της Ομόνοιας στις καθυστερήσεις του χθεσινού αγώνα δίνει τροφή για σκέψη σε ότι αφορά τους αθλητικογράφους στην Κύπρο. Δίνει τροφή για αυτό το μακροσκελές άρθρο. Παρακαλούμε όπως διαβάσετε αυτό το άρθρο γιατί περιέχει πολλά στοιχεία που θα προβληματίσουν το κάθε υγιή σκεπτόμενο φίλαθλο, ανεξαρτήτως σωματειακών πεποιθήσεων.

Ο Πανίκκος Θεοδοσίου, που θεωρείται ένας από τους κορυφαίους αθλητικογράφους αυτή τη στιγμή στην Κύπρο και σχολιαστής της LTV, σχολίασε ότι το φάουλ ήταν “καλοτραβηγμένο”. Μια λέξη που χρησιμοποιείται πολλές φορές στην βαριά κυπριακή διάλεκτο και τις περισσότερες φορές παραπέμπει σε σεξουαλική πράξη.

Σε πολλούς αυτή η φράση προκάλεσε τον γέλωτα. Είναι αλήθεια ότι μια τέτοια φράση δεν αρμόζει σε ανθρώπους και οργανισμούς όπως η LTV, που θέλουν να λέγονται σοβαροί. Ξεκαθαρίζουμε ότι δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με την κυπριακή διάλεκτο. Αντιθέτως την ενθαρρύνουμε όταν και όποτε μπορούμε. H διασύνδεση της όμως με τη σεξουαλική πράξη κατά τρόπο αισχρό μας δημιουργεί έντονο προβληματισμό.

Είμαστε σίγουροι ότι του Θεοδοσίου του ξέφυγε η έκφραση. Δεν δικαιολογείται όμως ένας υποτιθέμενος γνώστης, με καθημερινή τριβή και εμπειρία με το αντικείμενο να του ξεφεύγουν τέτοια λόγια. Ο προβληματισμός αυτός όταν γενικευτεί γεννά ένα μεγάλο ερώτημα.

Ποιός είναι ο πραγματικός ρόλος των αθλητικογράφων και ποιό είναι το επίπεδο της αθλητικογραφίας στην Κύπρο;

Ο ρόλος του δημοσιογράφου αθλητικών γεγονότων δεν είναι απλά ο σχολιασμός του παιχνιδιού, την ίδια στιγμή μάλιστα που οι τηλεθεατές παρακολουθούν στους δέκτες τους. Μπορεί να δει ο τηλεθεατής ποιος κάνει το σουτ και ποιος το τάκλιν.

Ένας δημοσιογράφος πρέπει να έχει σφαιρική γνώση γύρω από το αντικείμενο, γύρω από τις δύο ομάδες και τους παίκτες, γύρω από όλες τις ομάδες που παίζουν στο πρωτάθλημα αλλά και γνώσεις από τον κόσμο του ποδοσφαίρου γενικά. Πρέπει να είναι σε θέση να κατέχει πληροφορίες, να μπορεί να τις συνδυάσει με τα γεγονότα του παιχνιδιού και να παράξει κριτική, αντικειμενική σκέψη για να την μεταδώσει τους τηλεθεατές. Πρέπει να είναι ταυτόχρονα και ψυχαγωγός και δάσκαλος όχι μόνο ποδοσφαίρου αλλά και ηθικής.

Πρέπει να είναι σε θέση να κρίνει πλάνα, τακτικές, διαιτητές, φιλάθλους, προπονητές και παίκτες όχι με ένα απλό επιφανειακό τρόπο, αλλά να μπει στη ψυχολογία τους και να ερμηνεύσει τις ενέργειες τους. Ένας πραγματικός δημοσιογράφος ποδοσφαίρου που ενδιαφέρεται για το άθλημα, μπορεί να συμβάλει στην ανάπτυξη σωστή ηθικής, δίκαιου παιχνιδιού και να επηρεάσει το μέλλον του ποδοσφαίρου προς το καλύτερο.

Έχει τεράστια ανάγκη το ποδόσφαιρο (και φυσικά το ποδόσφαιρο της Κύπρου) από καλούς δημοσιογράφους. Δεν είναι τυχαίο που τα πιο εξελιγμένα πρωταθλήματα έχουν και το επίπεδο αθλητικογραφία που τους αρμόζει.

Προσγειωθείτε τώρα στην κυπριακή πραγματικότητα. Το επίπεδο των Κύπριων αθλητικογράφων απέχει έτη φωτός και περισσότερο ακόμα από τα βασικά που περιγράφονται πιο πάνω.

Ένας αθλητικογράφος που περιγράφει ένα αγώνα δεν μπορεί να κρίνει αν μια φάση είναι ευκαιρία για γκολ ή όχι. Δεν έχει καθόλου τεχνική κατάρτιση. Πολλές φορές σου δίνουν την εντύπωση ότι είναι εκτός ψυχολογίας και παλμού του παιχνιδιού. Δεν έχουν τα κότσια να κρίνουν όπως πρέπει τα διαιτητικά λάθη, παράγοντες και φιλάθλους. Τα σχόλια τους δεν γίνονται καν στη σωστή ελληνική.

Όταν οι οπαδοί παρεκτρέπονται δεν μπορούν να δουν τα αίτια της παρεκτροπής και να καυστηριάσουν το θέμα στη ρίζα του, παρά μόνο μιλούν αόριστα για ανεγκέφαλους οπαδούς και καταδίκες. Δεν μπορούν να καταλάβουν ότι οι διαιτητές, οι παράγοντες, οι δημοσιογράφοι οι ίδιοι, η καταπίεση που έχει ο απλός άνθρωπος στην καθημερινότητα του φέρουν τεράστια ευθύνη για τα έκτροπα. Δεν μπορούν να καταλάβουν ότι δεν είναι η καταδίκες και τα εκ του ασφαλούς συμπεράσματα που θα λύσουν το πρόβλημα, αλλά η αντιμετώπιση των προβλημάτων σε προσωπικό επίπεδο και ο καταλογισμός προσωπικών ευθυνών μέσα στο χώρο του ποδοσφαίρου.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα για να προχωρήσει προς τη σωστή κατεύθυνση η αθλητικογραφία είναι η έλλειψη αντικειμενικότητας. Μια έλλειψη αντικειμενικότητας που συντηρείται από το ίδιο το σύστημα.

Μιας και το παράδειγμα είναι ο Θεοδοσίου, να πούμε ότι ο Θεοδοσίου γεννά εύλογες υποψίες αντί-ομονοιάτισμού. Σχεδόν κάθε βδομάδα ακούει τα εξ αμάξης από τους τηλεθεατές του Ομονοιάτες για τον τραγικό σχολιασμό του και για την έλλειψη ενθουσιασμού που τον διακατέχει όταν σχολιάζει την Ομόνοια. Δεν τον ενδιαφέρει ποτέ να μιλήσει για το δίκαιο της Ομόνοιας, παρόλο που είναι ο μόνιμος σχολιαστής της στην LTV. Η όλη του στάση φανερώνει άνθρωπο λιγόψυχο που σχολιάζει με το φόβο ότι θα φανεί η υποκειμενική του προτίμηση.

Και δεν είναι μόνο αυτός. Ένας ολόκληρος στρατός από γνωστούς δημοσιογράφους φανερώνουν σημάδια αντί-ομονοιατισμού. Για αρκετούς μάλιστα είμαστε σίγουροι τόσο για τον αντί-ομονοιατισμό τους, όσο και για την αντίθετη σωματειακή τους προτίμηση. Το τραγικό γεγονός είναι ότι αυτοί οι αθλητικογράφοι προβάλλονται από τα μέσα στα οποία εργάζονται, σαν η αιχμή του δόρατος στην αντικειμενική δημοσιογραφία!

Όταν η LTV είναι ο μεγαλύτερος μέτοχος του αποέλ και ταυτόχρονα είναι χορηγός ΚΟΠ και διαιτησίας, όταν διαπλεκόμενα ομαδικά συμφέροντα μαζί με συμφέροντα των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης μέσα στο ποδόσφαιρο, δεν περιμένουμε ότι η αθλητικογραφία θα προχωρήσει προς τη σωστή κατεύθυνση. Δεν περιμένουμε το ποδόσφαιρο να προχωρήσει προς τη σωστή κατεύθυνση.

Σε αυτό το σημείο θα έπρεπε να παρέμβει η πολιτεία και να προστατέψει ένα θεσμό που δίνει ψυχαγωγία στους πολίτες της. Αλλά από την πολιτική απαξίωση που υπάρχει τα τελευταία χρόνια καταλαβαίνουμε ότι και η πολιτεία πάσχει από την ίδια διαφθορά. Οι κάτοχοι των θέσεων, διορισμένων και εξελεγμένων έχουν και αυτοί επιδοθεί σε ένα παιχνίδι συμφερόντων και μέσα σε αυτό εμπλέκουν και το ποδόσφαιρο!

Φίλοι Ομονοιάτες, ήρθε ο καιρός να κατανοήσουμε ποιος είναι ο πραγματικός εχθρός του κυπριακού ποδοσφαίρου και να ξεκινήσουμε να αναπτύσσουμε τις κατάλληλες άμυνες και αντιδράσεις απέναντί του. Ας πάψουμε να περιμένουμε από άλλους να έρθουν να μας σώσουν. Η δύναμη βρίσκεται στον καθένα μας ξεχωριστά και σε όλους μαζί. Από εμάς εξαρτάται αν θα υπάρχει ένα πραγματικά υγιές και δίκαιο ποδόσφαιρο.

Άτομα όπως ο Θεοδοσίου, ο Παπαδάκης, ο Παπαγεωργίου, ο Ζ. Κυριάκου (νέος δήμαρχος Έγκωμης), ο Πετεβίνος και τόσοι άλλοι και οργανισμοί όπως η LTV πρέπει να κηρυχτούν από τον καθένα μας ως ανεπιθύμητοι στο χώρο του ποδοσφαίρου. Αν γουστάρουν να ασχολούνται ας ασχολούνται μόνο με την ομάδα τους μακριά από το πραγματικό ποδόσφαιρο.

Τη προσπάθεια εξυγίανσης πρέπει να ακολουθήσει και η επίσημη Ομόνοια. Η εμπιστοσύνη προς τους θεσμούς της ΚΟΠ έχει αρθεί. Καιρός να γίνουν και οι κατάλληλες κινήσεις προς τους δημοσιογράφους. Η ΚΟΠ και οι δημοσιογράφοι είναι όργανα των εχθρών του ποδοσφαίρου. Τόσο στην εβδομαδιαία διάσκεψη τύπου, όσο και σε άλλες δημοσιογραφικές εκδηλώσεις πρέπει να παρθούν μέτρα έτσι ώστε άπαντες να κατανοήσουν ότι η Ομόνοια δεν θα είναι ανεκτική ακόμα και στην υπόνοια αντί-ομονοιατισμού και στους εκφραστές του.

Περισσότερα στη στήλη: Θέμα της εβδομάδας