Μην μείνουμε στα λόγια
- Δημοσιεύθηκε: 07/01/2012
Όταν ξεκινούσε η ιδέα της επαναδημιουργίας της μεγάλης Ομόνοιας, το νέο τότε διοικητικό συμβούλιο της ομάδας μας είχε πει, ότι μεγάλο ενδιαφέρων θα δοθεί στα παιδιά των ακαδημιών ώστε να βγούνε νέοι Κύπριοι Ομονοιάτες παίχτες που θα πονούν και θα πάρουν μπροστά την ΟΜΟΝΟΙΑ σε νέες επιτυχίες.
Ερχόμενοι 3 χρόνια μετά μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι κανένας μικρός δεν προωθήθηκε στην πρώτη ομάδα όπως είχε τότε λεχθεί. Μπορούμε να καταλάβουμε ότι οι συνθήκες ήταν τέτοιες και ότι οι παίχτες που υπήρχαν στην Ομόνοια ήταν σε πολύ πιο ψηλό επίπεδο από τους νεαρούς μας και δεν μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν το ρίσκο ένας παίχτης να διαλυθεί ως όνομα.
Τώρα όμως, αρχές 2012 με την Ομόνοια να έχει τα γνωστά οικονομικά προβλήματα και να ψάχνει παίκτες για 6 μήνες, παίκτες που δεν ξέρουμε καν αν θα μας βγουν, κατά πρώτο λόγο ηλικιωμένους νομίζουμε ότι είναι η ώρα να μπουν στην πρώτη ομάδα νεαρά πρόσωπα.
Νεαροί διψασμένοι Ομονοιάτες οι οποίοι εδώ και 3 χρόνια συνεργάζονται με ονόματα όπως τον Derek Langley (αρχισκάουτερ τμημάτων υποδομής Man UTD), τον μεγάλο Wayne Watkins (εκπαιδευτής προπονητών της Man UTD) αλλά και πολλά άλλα που θα θέλαμε άρθρο για να τα πούμε. Τον πολυτάλαντο James Barrclough με τα πολλά πτυχία (sports science και αθλητικής διατροφής αλλά και τον τίτλο masters στην Αθλητική ψυχολογία), τον πασίγνωστο σε όλους Νέναντ Στάροβλαχ, τον άνρθωπο που δήλωσε «ήθελα να πεθάνω στην Ομόνοια» είναι ντροπή και μόνο να μην τους δίνουμε το δικαίωμα να δείξουν το τι μπορούν.
Ας μην ξεχνάνε ορισμένοι ότι μεγάλα ονόματα της θρυλικής Ομόνοιας μπήκανε επειδή κάποιοι παίχτες είχανε μειωμένη απόδοση. Όταν όμως τους δόθηκε το δικαίωμα έμειναν βασικοί, έγιναν αρχηγοί και τραγουδήθηκε το όνομα τους όσων λίγων. Τα ονόματα τους από το συρτάρι συνδέθηκαν με την ιστορία της Ομόνοιας αλλά και τη λέξη πάθος για το τιμημένο τριφύλλι.
Έτσι ξεκίνησαν σε ένα παιχνίδια που μερικοί παίχτες δεν παίζανε με όρεξη και εξελίχθηκαν στην συνέχεια στο να έχουμε τον Μαυρή, τον Φίλιππο, τον Πατίκκη και τον Μάριο Πραξιτέλους. 4 παίχτες της δεύτερης ομάδας. Από τότε πήραν ρόλο βασικού !!! Είναι πολλά τα παραδείγματα αλλά θα αρκεστούμε σε αυτά μιας και το νόημα της αναφοράς μας έχει ήδη περάσει.
Νομίζουμε ότι οι νεαροί μας αξίζουν περισσότερης εμπιστοσύνης αλλά και της ευκαιρίας τους να απαντήσουν στο γήπεδο για το τι μπορούν. Όλα δείχνουν ότι πρέπει να τους δοθεί η ευκαιρία τώρα, επειδή αν δεν είναι η ώρα τώρα με τις σημερινές συνθήκες, πότε θα είναι κύριοι?