Τα πάντα χάθηκαν από άσχημα Α’ Ημίχρονα
- Δημοσιεύθηκε: 04/12/2011
Ένα αξιοσημείωτο στατιστικό
Αξίζει να αναφέρουμε σε ποδοσφαιριστές και τεχνική ηγεσία ένα αξιοσημείωτο στατιστικό, ότι σε 4 παιχνίδια στο φετινό πρωτάθλημα που βρεθήκαμε πίσω στο σκορ, το τελικό αποτέλεσμα του αγώνα ήταν η ισοπαλία. Η θετική πλευρά του ζητήματος είναι ότι η ομάδα κατάφερε να απαντήσει και να αποφύγει την ήττα. Τα αρνητικά του ζητήματος είναι ότι πρώτον, η ισοπαλία δεν είναι το σκορ που μας ικανοποιεί, και δεύτερο, το ότι η ομάδα βρέθηκε σε 4 παιχνίδια πίσω στο σκορ και δεν κέρδισε. Αυτό ίσως να θέλει να μας δείξει κάτι για το πώς πρέπει να αγωνιζόμαστε.
Ας ξεκινήσουμε από το θετικό: ότι η ομάδα μας δεν έχασε σε κανένα αγώνα που βρέθηκε να χάνει όσο δύσκολες και να ήταν οι συνθήκες στα παιχνίδια που δέχτηκε πρώτη γκολ.
(Άρης – Αναγέννηση – Σαλαμίνα – Ενπ)
Στην πρώτη περίπτωση στον αγώνα με τον Άρη, η Ομόνοια έχασε πολλές φάσεις σε μια πολύ κακή αγωνιστική παρουσία δίχως συνοχή στις γραμμές της. Παρόλα αυτά, ενώ όλα έδειχναν ότι η πρώτη ήττα θα ερχόταν, κατάφερε να ισοφαρίσει στο τέλος με ένα υπέροχο κτύπημα φάουλ του Ρενάτο Μαργκάσα και πήρε τελικά την ισοπαλία.
Στην δεύτερη περίπτωση υπήρχε διαφορετικό σκηνικό. Καθώς η Ομάδα μας ήταν πολύ καλύτερη στο γήπεδο από τον αντίπαλο αλλά η διαιτησία της αναμέτρησης οδηγούσε την ομάδα με μαθηματική ακρίβεια σε απώλεια βαθμών. Ο Χρήστος Ηλία με τα μαγικά του κρατούσε ανέπαφη την εστία της Αναγέννησης. Το γκολ που δέχτηκε η Ομόνοια από δικό της ποδοσφαιριστή, φανερώνει Άτυχη στιγμή. Η Ομόνοια κατάφερε να ισοφαρίσει και πάλι με στημένο. Ήταν η άψογη εκτέλεση φάουλ του Άλεξ Ντα Σίλβα. Το τελικό 1-1 παρέμεινε αποκλειστικά λόγω του Χρ. Ηλία. Και δεν αναφερόμαστε μόνο στην άδικη κόκκινη κάρτα του Γ. Εφραίμ, αλλά στην όλη συμμετοχή που είχε ο συγκεκριμένος «Α-ΚΥΡιΟΣ» στην αναμέτρηση.
Στην τρίτη περίπτωση στον αγώνα με την Σαλαμίνα, ήταν ίσως η μόνη φορά από τις 4 που η Ομόνοια βρέθηκε δίκαια πίσω στο σκορ, καθώς τα πολλαπλά κενά στον άξονα οδηγούσαν σε διαδρόμους για την αντίπαλη ομάδα που δίκαια μας τιμώρησε με ένα τέρμα. Η Ομόνοια αντίδρασε ισοφαρίζοντας, αλλά και γυρίζοντας το παιχνίδι. Μέχρι εκεί μπορούμε να μιλήσουμε για θετική προσέγγιση στον αγώνα αυτό.
Στην τέταρτη περίπτωση στον αγώνα με την Ένωση, η Ομόνοια πραγματοποιούσε ένα παθητικό πρώτο ημίχρονο αφήνοντας τον αντίπαλο να ελπίζει για θετικό αποτέλεσμα. Αυτό έκανε πανεύκολο το έργο του διαιτητή Λ. Τράττου που άφηνε τα βίαια μαρκαρίσματα των ποδοσφαιριστών της ενπ, να σταματούν κάθε επιθετική ενέργεια του “τριφυλλιού». Η ευκολία με την οποία έστηνε στον τοίχο την Ομόνοια ήταν απίστευτη, και αυτό μπορείτε να το διαπιστώσετε με τις υποδείξεις των στημένων. Το γκολ που έφερε την ομάδα πίσω στο σκορ, φανερώνει άλλη μια Άτυχη στιγμή. Η Ομόνοια παρόλα αυτά μπήκε πιο αποφασιστικά στο 2ο ημίχρονο και ισοφάρισε, ενώ θα μπορούσε με λίγη τύχη να επετύγχανε μια σπουδαία νίκη.
Στα αρνητικά του όλου ζητήματος, είναι η προσέγγιση που έχει η ΟΜΟΝΟΙΑ με αντιπάλους πολύ μικρότερους από αυτή. Η ομάδα πρέπει να αντιληφτεί την σημασία της «ελπίδας» που δίνει σε αυτούς τους αντιπάλους, καθώς και στους διαιτητές αυτών των παιχνιδιών.
Η παθητική υπομονετική τακτική του πρώτου ημιχρόνου σε κάθε μια από αυτές της αναμετρήσεις ήταν που στοίχησε βαθμολογικές απώλειες από το Τριφύλλι. Αν σε αυτά τα τέσσερα παιχνίδια η Ομόνοια προηγείτο στο σκορ, θα ανάγκαζε την αντίπαλη ομάδα να ψάξει το γκολ και να ρισκάρει με συντριβή. Σήμερα θα μιλούσαμε για το ΑΠΙΑΣΤΟ ΤΡΙΦΥΛΛΙ που οδεύει ολοταχώς για τον 21ο τίτλο.
Και αγνοώντας πλέον το «ΑΝ» θα δούμε το ΤΩΡΑ.
Το Ντέρμπι με το Παράρτημα αργά η γρήγορα θα τελειώσει με 0, 1 ή 3 βαθμούς. Αυτοί δεν είναι ικανοί να κρίνουν τον τίτλο. Ούτε οι 3 βαθμοί της νίκης είναι ικανοί να κρίνουν τον τίτλο, αλλά ούτε και το -1 σε περίπτωση ήττας.
Αυτό που θέλουμε να τονίσουμε σ’αυτό το άρθρο είναι η αδικαιολόγητη παθητική εμφάνιση της ομάδας στο 1ο ημίχρονο των αναμετρήσεων. Θέλουμε πάθος, θέληση, τσαμπουκά, πείσμα ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΗΜΙΧΡΟΝΟ.