Μια αληθινή επέτειος του “ΟΧΙ”


Την αφορμή για αυτό μας το άρθρο μας τη έδωσαν οι χιλιάδες αγανακτισμένοι πολίτες της Θεσσαλονίκης(ανάμεσα τους και πολλοί σύνδεσμοι φιλάθλων) που σταμάτησαν την καθιερωμένη στρατιωτική παρέλαση για την επέτειο του ΟΧΙ. Δεν θα μπορούσαμε να βρούμε καλύτερο τρόπο ή καλύτερη εκδήλωση από την χθεσινή για να αποδοθούν οι κατάλληλες τιμές στους ήρωες του έπους του 40. Και όλα αυτά που λέχθηκαν από τους λογής – λογής πολιτικάντηδες είναι με το συμπάθιο κουραφέξαλα. Βάλθηκαν να ρίχνουν λάσπη και να ρίχνουν κροκοδείλια δάκρυα μπροστά στις κάμερες για την δήθεν αμαύρωση της παρέλασης. Και πως είναι κρίμα για τους ήρωες που έδωσαν τη ζωή τους σε αυτό το πόλεμο να μην τους αποδίδονται οι τιμές που τους αρμόζουν.

Επειδή ξεχνάτε φαίνεται επιλεκτικά οι ήρωες του 40 έδωσαν τη ζωή τους στη μάχη ενάντια στον χιτλεροφασισμό. Και το ΟΧΙ δεν το είπε ο δικτάτορας ΑΛΛΑ ο λαός. Το είπαν οι στρατιώτες στα παγωμένα βουνά και οι γυναίκες που έραβαν νύχτα μέρα και όχι ένας δικτάτορας από την αυλή του ανακτόρου του. Και αυτοί οι ήρωες που έζησαν την φρίκη του πολέμου και του φασισμού μας φαίνεται περίεργο να καμαρώνουν με στρατιωτικές παρελάσεις. Πιο λογικό μας κάνει να νοιώθουν περηφάνια για τους προγόνους τους που επιτέλους ύψωσαν το ανάστημα τους στους φασίστες της γενιάς τους. Γιατί μπορεί ο σημερινός εχθρός να μην μιλάει ιταλικά ή γερμανικά αλλά μιλά μια άλλη γλώσσα. Μια γλώσσα παγκόσμια, την γλώσσα του χρήματος και της εξουσίας. Και μιμούμενοι το παράδειγμα των προγόνων τους οι νέοι κάθε ηλικίας ξεχύθηκαν στους δρόμους να σταματήσουν αυτή την προέλαση.

Γιατί είναι οξύμωρο μια ολόκληρη χώρα να βουλιάζει στο βούρκο που την οδήγησαν οι μίζες των πολιτικών ΑΛΛΑ να απαιτούν και χαιρετούρες και προσοχές από ολόκληρη την νεολαία και το στράτευμα καθώς θα περνά από μπροστά τους. Μια αληθινή επέτειος του ΟΧΙ ήταν λοιπόν η προχθεσινή από τον απλό κόσμο στην εξουσία. ΟΧΙ, δεν θα σας αφήσουμε ούτε μέρα να συνεχίσετε το καταστροφικό σας έργο.

Είναι και λυπηρό να βλέπουμε και τους δικούς μας πατριώτες, αυτούς με τις διχασμένες προσωπικότητες με τα πορτοκάλια ρούχα να συμμετέχουν κάθε χρόνο στις παρελάσεις στη Κύπρο. Τι να πει κανείς πλέον για αυτούς. Εξυμνούν το Χίτλερ ,χαιρετούν ναζιστικά ΑΛΛΑ κάθε χρόνο πάνε και στη παρέλαση στις 28 του Οκτώβρη. Τι σύγχυση θεέ μου υπάρχει σε αυτά τα ανιστόρητα μυαλά. Μόνο με κάποια γονιδιακή μετάλλαξη μπορεί να παρουσιαστεί μια τόσο σοβαρής μορφής ασθένεια δεν εξηγείτε αλλιώς. Πόση βοήθεια χρειάζεστε επιτέλους. Ας βάλουμε όλοι το λιθαράκι μας να γίνουν καλά αυτά τα παιδιά, μόνο η αγάπη μπορεί

Κλείνουμε με κάποια λεγόμενα της κ. Άλκης Ζέης που κρύβουν όλη την αλήθεια για την ιστορία που μας μάθαιναν τόσα χρόνια.

« Δεν γιορτάζουμε ποτέ τη 12η Οκτωβρίου, που είναι η μέρα της απελευθέρωσης, που για τη γενιά μας ήταν μια πολύ μεγάλη ημέρα. Είμαστε η μόνη χώρα στην Ευρώπη που δεν γιορτάζει τη μέρα της απελευθέρωσης, αλλά γιορτάζει την έναρξη του πολέμου.

Γιατί αν γιορτάσεις τη μέρα της απελευθέρωσης, θα πρέπει να πεις και ότι υπήρχαν αντάρτες, ότι υπήρχε αντίσταση, πού βρίσκονταν, ποιοι αντάρτες, και μπλέκεται το πράγμα και λένε “άστο, ας μην το γιορτάσουμε, ας γιορτάσουμε την 28η Οκτωβρίου, το μεγάλο Όχι”»

 Trifylli.net