Ποδόσφαιρο, από άθλημα των λαών σε πλούτο των αστών

Η σημερινή μας ιστορία θα ξεκινήσει από πολύ παλιά, από το 1863, τότε που το πιο μαγευτικό άθλημα που ακόμα καθηλώνει τον πλανήτη πρωτοεμφανίστηκε στην Αγγλία, την χώρα των ιπποτών. Μια σημαδιακή χρονιά η οποία έδωσε το έναυσμα για την απαρχή μιας τρέλας που δεν έχει τελειωμό, μιας τρέλας που εξαπλώνεται σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου, από τις αλάνες της Βραζιλίας, στις συνοικίες του Μιλάνο και τα σοκάκια της Αθήνας.

Μπάλα, η ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων και η ύπαρξη τους, στην όψη της στρογγυλής θεάς ο πλανήτης απλά παρακολουθεί με δέος στενάζοντας από άκρη σε άκρη σε όλες τις κορφές του κόσμου. Γκολ!! Γκολ!! Γκολ!! Το πιο μαγικό συναίσθημα που μόνο ένας οπαδός μπορεί να νιώσει. Η αδρεναλίνη, η εκτόνωση, η επιβολή των χρωμάτων και μιας ολόκληρης ιδεολογίας μέσα από το ποδόσφαιρο. ‘Το ποδόσφαιρο δεν είναι απλά θέμα επιβίωσης, είναι πολύ περισσότερο’ είπε – και προσθέτω ΕΓΡΑΨΕ – ο Bill Shankly πρώην προπονητής της Λίβερπουλ.

Ποιος δεν θυμάται τα παιδικά του χρόνια σε μια αλάνα, ποιος δεν θυμάται τα ματωμένα γόνατα μετά από τις ατέλειωτες ώρες βαρώντας ένα τόπι. Ποιος ξεχνά τα διαλείμματα στο σχολείο κλωτσοκοπόντας ένα γαλατάκι και σημαδεύοντας με πέτρες τα γκολ ποστ. Η δημιουργία ομάδων και τοπικών ερασιτεχνικών πρωταθλημάτων στην γειτονιά, τα πανηγύρια, τα συνθήματα σε κάθε γκολ. Αυτό είναι το ποδόσφαιρο! Μ΄ αυτό μεγαλώσαμε και αυτό βλέπουμε να ξεφτίζει μπρος στα μάτια μας ανήμποροι να αντιδράσουμε.

Το ποδόσφαιρο αποτελεί πολιτικό γεγονός από μόνο του! Μια μικρογραφία της κοινωνίας, ένας χώρος συνάθροισης χιλιάδων ανθρώπων, διαφόρων κοινωνικών στρωμάτων και ποικίλων ιδεολογιών. Μια κοινωνική σύγκρουση της ίδιας αντίθεσης που επικρατεί στην κοινωνία, αφού όπως πολύ εύστοχα είπε ο G.Orwell ‘το ποδόσφαιρο είναι πόλεμος, απλά χωρίς τις σφαίρες’. Το άθλημα που γεννήθηκε από τον λαό, για τον λαό όμως πλέον έχει αρχίσει να αλλοιώνεται από λογής λιμοκοντόρους. Η ψυχή και ο χαρακτήρας του αθλήματος έχει αρχίσει να απορροφάτε, ο αυθορμητισμός του ισοπεδώνεται και στην θέση τους πια μιλάει το χρήμα. Το άθλημα που ξεκίνησε από τις αλάνες έχει πλέον μεταφερθεί στα σαλόνια μέσα από φαντεζί εκδηλώσεις και διοργανώσεις εκατομμυρίων. Τα άλλοτε τσιμεντένια γήπεδα που μας μεγάλωσαν έχουν αντικατασταθεί με τερατουργήματα εκατομμυρίων που θυμίζουν περισσότερο κάτι από ξενοδοχεία πολυτελείας και όχι χώρο για μπάλα.

Ο καπιταλισμός μέρα με την μέρα ολοένα και τσακίζει σαν χάρτινο πύργο την όποια αληθινή αξία έχει απομείνει μέσα στην κοινωνία. Η απληστία και ο υλισμός καταδυναστεύουν τα όνειρα μας και κωδικοποιώντας τις πιο βαθιές μας επιθυμίες κινούν τα νήματα σε μια ζωή υποταγμένη στον καταναλωτισμό. Το έμβλημα, η ιστορία και η ιδεολογία των συλλόγων έχουν χάσει το νόημα τους και αποτελούν το πρώτο και κύριο τέχνασμα μάρκετινγκ για παχουλές εισπράξεις. Οι άλλοτε προσιτοί ποδοσφαιριστές, οι άνθρωποι που βγήκαν από τα γεννοφάσκια του λαού, έχουν αντικατασταθεί με απλησίαστες φιγούρες που ζουν βασιλικά στις πλάτες αυτών που αληθινά αγαπούν το ποδόσφαιρο, τους ιδίους τους δημιουργούς του, τον λαό!!

Η αντίσταση στην νέα τάξη πραγμάτων αποτελεί αντίσταση στον ίδιο τον καπιταλισμό, η συνειδητοποίηση σκληρή αλλά αναγκαία για την αντίσταση στην βιομηχανοποίηση και το τσιμέντωμα των ονείρων μας. Το ποδόσφαιρο δεν πρέπει να χάσει την λαϊκότητα του και μόνο με μαζική και δυναμική αντίδραση μπορεί εντέλει να επανέλθει στις ρίζες του. Κοιτώντας μπροστά ας βαδίσουμε προς τα πίσω!! Τότε που η μπάλα ήταν για όλους, τότε που το αγαπημένο άθλημα των μαζών ανήκε στους καταπιεσμένους, τους απλούς πολίτες ανά τον κόσμο, αυτούς που ξημεροβραδιάζονταν στις αλάνες κλωτσώντας ένα τόπι.

Το ποδόσφαιρο δεν είναι θέατρο και οι οπαδοί πελάτες, το ποδόσφαιρο αποτελεί ένα λαϊκό όπλο αντίστασης και αντίδρασης στο μοντέλο του καπιταλισμού που ισοπεδώνει τα όνειρα μας. Αντίσταση τώρα, γιατί όπως είπε και ο Ερνεστο Γκεβαρα…

‘το ποδόσφαιρο δεν είναι απλά ένα άθλημα, είναι άλλο ένα όπλο για την επανάσταση’.

του Νικόλα Κουλουμά – όπως αναρτήθηκε στην εφημερίδα “Γνώμη” την Παρασκευή 7  Οκτωβρίου 2011