1948-1953

Η ΙΔΡΥΣΗ ΤΗΣ Κ.Ε.Π.Ο (5 Δεκεμβρίου 1948)

Η ίδρυση της Κυπριακής Ερασιτεχνικής Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου (Κ.Ε.Π.Ο) ήλθε σαν φυσιολογικό επακόλουθο, γιατί τα νέα σωματεία που είχαν αρχίσει πλέον να δίδουν φιλικές συναντήσεις μεταξύ τους, χρειάζονταν μια Ομοσπονδία, η οποία θα αναλάμβανε τη διεξαγωγή των διαφόρων πρωταθλημάτων.
Η Ομόνοια πρωτοστάτησε στην ίδρυση της Κ.Ε.Π.Ο. Η πρώτη προκαταστατική σύσκεψη έγινε την Κυριακή 5 Δεκεμβρίου 1948.
Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας “Δημοκράτης” ημερομηνίας 7 Δεκεμβρίου 1948, προγραματίστηκε νέα σύσκεψη προς έγκριση του Καταστατικού και εκλογή Διοικητικού Συμβουλίου της Κ.Ε.Π.Ο για την Κυριακή 12 Δεκεμβρίου στο οίκημα της Αλκής στη Λάρνακα.
Η ΚΥΠΡΙΑΚΗ Ερασινεχνική Ομοσπονδία (Κ.Ε.Π.Ο) ανάλαβε την ευθύνη για τη διεξαγωγή των παγκυπρίων πρωταθλημάτων της Ομοσπονδίας πάνω σε οργανωμένη βάση.

ΠΕΤΥΧΕ Η ΑΠΟΣΤΟΛΗ

Στα πέντε χρόνια της ύπαρξης της Κ.Ε.Π.Ο, μπορούμε να υποστηρίξουμε με βεβαιότητα ότι το κυπριακό ποδόσφαιρο βρήκε συγκεκριμένη έκφραση κι είχε εντυπωσιακή άνοδο. Δεν θα είναι υπερβολή αν τονισθεί ότι η δημιουργία της Κ.Ε.Π.Ο έγινε αφορμή να τρέξουν στα γήπεδα χιλιάδες νέοι φιλάθλοι οι οποίοι στη συνέχεια με την ενοποίηση πύκνωσαν τις φάλαγγες των φιλάθλων που πλημμύριζαν ασφυκτικά τα κυπριακά στάδια.
Γενικά μπορεί να υποστηριχθεί ότι η Κ.Ε.Π.Ο στη διάρκεια της παρουσίας της στον προδοσφαιρικό χώρο της Κύπρου συνέτεινε αποφασιστικά στην καλλιέργεια του αγνού φιλάθλου πνεύματος.

H OMONOIA ΣΤΗΝ Κ.Ε.Π.Ο

Λίγο καιρό μετά την ίδρυσή της και όταν πλέον ετοιμάστηκαν τα σχετικά για τη διεξαγωγή των πρωταθλημάτων – Καταστατικό – Κανονισμοί πρωταθλήματος – Διαιτησία – Δικαστική Επιτροπή κ.λ.π., η Κ.Ε.Π.Ο. προχώρησε στην προκήρυξη του πρώτου παγκύπριου πρωταθλήματος, καθώς και του πρωταθλήματος κυπέλλου το οποίο διεξήγετο ταυτόχρονα με το πρωτάθλημα.
Στη συνέχεια, η Κ.Ε.Π.Ο. διοργάνωσε στα πέντα χρόνια τησ ζωής της, πέντε παγκύπρια πρωταθλήματα, πέντε κύπελλα, αρκετά “σεβεν-α-σάιτ” και παναγροτικά πρωταθλήματα.
Η παρουσία της Ομόνοια στα πέντε εκείνα χρόνια ήταν επιβλητική, συγκλονιστική και γεμάτη απο μεγάλους θριάμβους. Κατέκτησε συνολικά τα τέσσερα απο τα πέντε διοργανωθέντα παγκύπρια πρωταθλήματα και όλα τα πρωταθλήματα κυπέλλου(πέντε).
Χωρίς αμφιβολία και δίχως να μειώνεται η προσφορά των υπόλοιπων σωματείων, η Ομόνοια ήταν εκείνη που τράβηξε το μεγαλύτερο βάρος για τη στήριξη της Κ.Ε.Π.Ο.
Λίγο τη μια ο κόσμος της που μέρα με την ημέρα μεγάλωνε και γέμιζε ασφυκτικά τα γήπεδα-χωράφες και από την άλλη η φοβερή για την εποχή ποδοσφαιρική της ομάδα, κατεστησαν τα πρωταθλήματα της Κ.Ε.Π.Ο. πιο ενδιαφέροντα απο εκείνα της Κ.Ο.Π., τα οποία διεξήγοντο σε καλύτερους και κλειστούς χώρους και με θεωρητικά καλύτερες ομάδες. Το φαινόμενο να παίζουν οι ομάδες της Κ.Ο.Π. μπροστά σε 200-300 θεατές και οι ομάδες της Κ.Ε.Π.Ο. μπροστά σε 2000-3000 φιλάθλους, εγίνοντο ολοένα και πιο έντονο.
Πολλά είναι τα παραδείγματα που αναφέρονται στον τύπο της εποχής και δείχνουν την Ομόνοια να μαζεύει με τον πατροπαράδοτο…”δίσκο” 200-250 λίρες με ένα σελίνι τίμημα, ενώ στους αγώνες της Κ.Ο.Π. τα σωματεία δεν κάλυπταν πολλές φορές τα έξοδά τους!
Το πιο εκπληκτικό και αξιοθαύμαστο όμως σ’ αυτό το τομέα, ήταν το γεγονός ότι αυτές οι μεγάλες εισπράξεις εγίνοντο σε ανοιχτά γήπεδα, όπου ο καθένας μπορούσε αν ήθελε να παρακολουθήσει δωρεάν τα παιχνίδια. Δέν το έκανε σχεδόν κανείς όμως αυτό το πράγμα. Όλοι περνούσαν απο τον “δίσκο” και έριχναν το σελίνι τους. Πρώτος και καλύτερος το έριχνε ο ταμίας, ο οποίος δεν ένιωθε τον εαυτό του να βρίσκεται σε πλεονεκτικότερη απο τους άλλους θέση.
Ο φίλαθλος κόσμος πίστεψε στα νέα σωματεία. Πίστεψε στις αρχές τους και τα ιδανικά τους. Πίστεψε ότι κάποια μέρα θα οδηγούσαν τον κυπριακό αθλητισμό σε καλό δρόμο, μακρυά απο μικρότητες και αντιαθλητικές ενέργειες.

Ήθελε να κρατήσει στη ζωή τα νέα σωματεία αυτός ο ηρωϊκός κόσμος, γιατί έβλεπε ότι σιγά-σιγά η Κ.Ο.Π θα αναγκαζόταν εκ των πραγμάτων να ζητήσει η ίδια την ένταξη των σωματείων της ΚΕΠΟ στις τάξεις της.

Η δεύτερη διοργάνωση του πρωταθλήματος της Κ.Ε.Π.Ο βρήκε όλες τις ομάδες με σημαντικές εμπειρίες, αλλά και πλήρη την υποστήριξη των φιλάθλων που συνέχισαν να κατακλύζουν τα γήπεδα και να προσδίδουν μια ξεχωριστή διάσταση σ’ όλα τα παιχνίδια. Ο κόσμος έτρεχε αθρόα στα γήπεδα και κάθε Κυριακή κάθε αγώνας αποτελούσε και μια διαφήμιση για το ποδόσφαιρο.
Η εικόνα αυτού του δεύτερου πρωταθλήματος ήταν αλλιώτικη, αφού σ’ αυτό είχαν περίπου προσδιορισθεί και οι δυνατότητες όλων των ομάδων που λάμβαναν μέρος σ’ αυτό. Ενώ στη προηγούμενη χρονιά τα παιχνίδια “ντέρμπι” είχαν ως επίκεντρο τις αναμετρήσεις της Ομόνοιας με την Αλκή, αυτή τη δεύτερη χρονιά η μόνη ομάδα που στέρησε το μοναδικό βαθμό απο την Ομόνοια ήταν ο Ορφέας. Ήταν ακόμα μια χρονιά που ο ΑΜΟΛ Λεμεσού και η Αλκή συγκροτούσαν ισχυρές και αξιόλογες ομάδες. Η Νέα Σαλαμίνα και ο Νέος Αστέρας άρχισαν να αναδιοργανώνονται και όλοι μαζί δημιούργησαν  ένα πρωτάθλημα που το διέκρινε ο αλληλοσεβασμός, η αγάπη, η φιλία, η πλήρης αθλητοπρέπεια, αφού σε καμιά φάση του πρωταθλήματος δεν σημειώθηκε το παραμικρό επεισόδιο.
Η Ομόνοια ήταν κυρίαρχη και σ’ αυτή τη διοργάνωση κερδίζοντας πρωτάθλημα και κύπελλο και πάλι αήττητη. Στα 10 παιχνίδια του πρωταθλήματος η Ομόνοια σημείωσε 9 νίκες και έφερε μια ισοπαλία, σημειώνοντας 38 τέρματα, ενώ δέχτηκε μόλις 8. Είχε την καλύτερη επίθεση και την καλύτερη άμυνα.
Παρόλο που οι αγώνες του πρωταθλήματος ήσαν μόνο 10, η Ομόνοια χρησιμοποίησε συνολικά 26 ποδοσφαιριστές. Αν ληφθεί υπόψη ότι την τότε εποχή δεν επιτρεπόταν η αλλαγή ποδοσφαιριστών, τότε διαφαίνεται ότι η ομάδα του “Τριφυλλιού” χρησιμοποιούσε συνεχώς και νέους παίκτες, κι αυτό γιατί όλοι τους θα έπρεπε να κάνουν την παρουσία τους στον αγωνιστικό χώρο και γιατί το έμψυχο υλικό δεν θα έπρεπε να αδρανεί. Στο πλαίσιο αυτό είχε και συνεχείς αλλαγές και ανακατατάξεις.
Η καθιέρωση της Ομόνοιας ως ομάδα κλάσης άρχισε να προσδίδει αίγλη και θαυμασμό, γιατί πρόσθετα η Ομόνοια έδιδε και πολλά φιλικά παιχνίδια κυρίως με ξένες αγγλικές ομάδες που τότε αφθονούσαν στην Κύπρο είτε ως μόνιμες ή ακόμα και ως διερχόμενες λόγω των βέσεων που υπήρχαν στην Κύπρο, την Αίγυπτο και σ’ άλλες αραβικές χώρες. Η Ομόνοια με τις επιτυχίες της άρχισε να δημιουργεί ένα θρύλο γύρο απο τη δυναμικότητά της που στη συνέχεια έγραψε χρυσές σελίδες δόξας.